donderdag 26 april 2012

lege chaos

Hondje Miska zien wij lijden onder de 'goede zorgen' van de baas. Miska kan niet goed tegen meel, producten waar tarwe in zit, dat verergert haar chronische oorontsteking. Maar ze is Harry's kindje, dus krijgt ze de gehele dag door alles wat Harry ook 'krijgt'. Achter mijn rug om aan tafel gooit hij stukken belegd brood door de kamer de mand in van Miska. Hij spaart voedsel uit zijn mond, kipkerrie met rijst, een bord vol wordt liefdevol naast de mand op de grond gezet. Ik kook de laatste 4 eieren die ik heb, een cracker met margarine en ei verdwijnt in een hondemaag. Zelfgebakken koekjes, een trommel vol, is opeens leeg. Marc snoept de laatste 5 eruit voordat ze in Miska verdwijnen. Walnotencake, banaan, brood met worst, of kaas, gedroogde pens, geweekte hondebrokjes a 11 euro voor 12 kilo... En die ranke jachthond maar struikelend voorthobbelen, ze krijgt thuis altijd een volle bak brokjes en heel de dag door 'wat lekkers'. Hier twee keer per dag wat brokjes, net als Castel, maar ook hier; alles wat hij eet wordt liefdevol gedeeld met de hond. Er is niets ranks meer aan, het dier is gewoon dik en kotst de boel onder. We ervaren medelijden en krijgen het Harry niet aan het verstand gepeuterd dat het dier lijdt onder de 'goede zorgen'.
Al twee weken lang probeert een dame die op commissie-basis voor de EDF klanten probeert te werven om zonnepanelen te plaatsen, een afspraak met ons te maken. De EDF zal dan de niet gebruikte energie terug kopen. We hebben al 4x zitten wachten thuis tot ze op zou komen dagen. Twee keer belt ze netjes om de afspraak te verzetten, zonder opgaaf van redenen. Eén keer belt ze niet en laat ze verstek gaan. Vanochtend verwachten wij haar om 11 uur. Om kwart voor 12 gaat de telefoon, ze staat in het dorp en nu verder? Dus leg ik haar geduldig en rustig uit hoe ze hier naar toe moet rijden. Ik ga altijd maar uit van mensen die nog op rotondes verdwalen en de route naar ons huis kan ik in perfect frans uitleggen, vanuit alle twee de richtingen. Ik wordt 4 keer gebeld in 3 kwartier, maar geen dame van de EDF. "Laat maar." denken M&M. Dan maar geen zonnepanelen met addertjes eronder. Onderwijl krijg ik een telefoontje met impact, blijkt er iets mis met een, via internet, besteld product -ik heb altijd ruzie met mezelf als ik op een franse site iets moet bestellen en betaal met nederlandse paypal-, de storm die gister opstak buiten, zet zich ongehinderd voort en opeens is het 'warm' buiten, maar dan zonder zon. Tijdens een gesprek op skype, komt er een mail binnen van Kitteh die ook even wat aandacht verlangd en Spetter komt zich laten zien; een grote dalmaat die vriend P mee neemt met zijn armen vol taartjes om mijn verjaardag dunnetjes over te doen en mee blijft eten. Ik houd ergens nog rekening met een extra tafelgast in de vorm van een EDF-dame... Maar gelukkig laat die zich niet zien.
Tijdens deze chaos is Marc even polshoogte gaan nemen bij de bruggen en ziet tot zijn grote schrik dat de grondruggen zijn glad gesmeerd, de lage H-profiel-brug keurig vrij is voor 'groot verkeer' wat doet vermoeden dat de hoofdweg aan de overkant gewoon 'ff' verplaatst is naar onze kant.
Je mag weten dat we dit huis kochten omdat het aan een verwaarloosd slecht bospad lag, 3,5 kilometer van de weg af, omdat het aardig dicht gegroeid was, omdat het dood liep voor gewoon verkeer, rust, stilte en natuur.
Het eerste stukje asfalt was ons al een gruwel, toen de schok van het hele stuk vanaf de buren tot aan de hoofdweg en nu dan misschien een doorgaande route????
Ook verkopen we niets in de virtuele werelden wat het beetje financiele zekerheid dat we hadden weg valt, een zware bas-spraakwaterval een volle week, een hond zien verpieteren, een EDF-dame die mooie praatjes heeft maar je laat zitten, de impact van een bosbrand en een aardverschuiving, storm en onrust. Hebben we soms wind gezaaid?

Allemaal imput, nogal lege informatie, dingen die niet relevant zijn, praatjes die geen gaatjes vullen, ons hoofd barstensvol. Ik laat het gelaten over me heen komen, doe mijn belletje, rond mijn skype-gesprek netjes af, kook geimproviseerd erg lekker eten voor 4, jaag de honden en mannen naar buiten om te kijken of ze informatie kunnen krijgen over het open gooien van het bospad en ga de afwas doen met snoeihard Annie Lennox en een Cros-kater die op de keuken vensterbank me gezelschap houdt, lief dier als hij daar zin in heeft.
De mannen komen terug met goed nieuws; Aan beide kanten van de brug staan hekwerken met een cijferslot erop, alleen voor de EDF, 3 maal per dag 1 auto. Openen van de piste mag niet, nooit, het is privé-terrein. De eigenaar ontmoet Marc ook, een oud frans boertje met nog een paar tanden die enkel Patois spreekt. De EDF-heren leggen het allemaal uit, "geen zorgen meneer, dit is maar voor een paar maanden, niet voor zwaar bouw-verkeer, daarna gooien we de boel weer netjes dicht."
Harry gaat aan de slag in de schuur met een klusje, Marc klust mee, ik klets bij met P die altijd een zalige rust met zich meeneemt, 3 honden spelen buiten met elkaar en als hij weer naar huis gaat duik ik mijn bed in voor een slaapje.
We zijn het niet meer gewend, deze chaos, een huishouden van Jan Steen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten