Donderdagbeleving; XIX

Meer een 'Keek op de Week'

Het is nou precies waar ik zo'n hekel aan heb; Géén tijd hebben de dingen te herbeleven, de belevenissen hun werk laten doen. Nee, rennen en vliegen, van 's ochtends vroeg tot laat scherp en alert blijven. Cup-a-Soup had goede zaken met me kunnen doen.

Op de donderdagen heb ik vaste stramien zoals u weet.

Vandaag wel even heel erg veel te regelen, want dinsdag hebben we een Carte Grise (Frans kentekenbewijs) los kunnen futselen bij de prefectuur, zonder extra kosten als van een DRIRE ofzo.

Die L200 eindelijk geïmporteerd, moet ik mezelf even confronteren met het regelen van de platen en een verzekering. Wij zijn slim geweest dit keer, 3e auto, 3e keer ervaring en een wetswijziging overleeft wat ons een 200 euro scheelt.

Toch op weg naar regio Gorges du Tarn voor het kopen en ophalen van een mini-vissersbootje in camouflage kleuren, doen wij een ochtendje Rodez.
Marc gaat moedig die Carte Grise regelen met de juiste kleur formulieren, de juiste stempels en krabbels, in een gebouw waar deze zaken in een halletje en zijgang voltrokken moeten worden, alsof je verhoort wordt.Het communistische interieur deed er nog een schepje bovenop. Maar de boel hebben ze een beetje proberen op te krikken met een likje verf en een moderne balie. Privacy niet gegarandeerd in de open hokken zonder deur.

Ik drentel door de stad waar ik altijd verdwaal. Ik koop nieuwe potjes sneldrogende nagellak en hier onvindbare scheermesjes. Loop door de prachtige straatjes en maak er wat foto's van , wat voor een verdwaalde Portugees zonder papieren, een reden is een heel lulverhaal aan me op te hangen in gebroken Engels. Waar het uiteindelijk op neer komt, is dat hij mijn camera wil gebruiken om foto's van mij te maken. Mijn 'mid-piece' zoals hij het uitdrukt. 'Nee, niet hier, daar, verderop, maar 5 minuten lopen, kan niemand zien ons.' Dat heb ik weer. Ik poeier hem professioneel af en loop naar een kerk, verstopt in de de smalle straten.

Opgetrokken uit gemeleerde stenen. Daar zit altijd een organist te spelen. Met de lentezon via een steeg op één van de glas-in-lood ramen. 

Bij Credit-Agricole moet je geduld hebben en je door middel van 'je van de domme houden' doordouwen totdat je je zin krijgt. De kneusjes van de financiële faculteiten lopen juist hier altijd stage, de manager is een zwaar onderbehandelde ADHD-er en erg heterofiel. Dit keer stond ik na 10 minuten weer buiten, terwijl de twee handelingen normaliter een week zouden duren. Zeker het regelen van die auto-verzekering.

Door naar de dierenarts voor anti-teken spul fase twee voor 6 beesten, ontworming van toekomstige beesten met een gezamenlijk gewicht van 75 kilogram, anti-worm ook voor Castel.

In de rij voor de groenten, sfeertje proeven, grap en grol met Roger; De allerleukste boer-met-vrouw die we hebben leren kennen afgelopen 4 jaar en die ons weer van advies en hulp voorziet met betrekking tot de Knorretjes. Helaas zijn de groenten als water en oogt het plastic fantastic.

Onderwijl voelt het eng om in een korte tijd veel geld uit te geven. (Bootje, visnet, drijflijn, schrikdraad-pakket voor 500 meter, varkens, broodbakdag-inkopen voor hopelijk eind deze maand, zaden, vaste planten, basis dierenverzorging lentepakket, abonnement voor het centrum.... zucht... en ik geef een vermogen uit bij de RAGT, zo'n boerenbond winkel voor de echte boeren. 

Hoe ik aan gewone strobaaltjes moet komen weet ik niet. Men dealt hier met de blokken van 200 kg stuks of de rollen die echt niet in een pick-up zonder kap passen en wat uit elkaar geklauwd aan de vlakke top, op een compacte mini hooiberg lijken. Zo'n rol, die als slapende reuze escargots op de vergeelde graanvelden liggen in de nazomers van het Franse land.

We doen het, alleen maar omdat we klussen krijgen. Juist door die folder die ik her en der verspreid heb, en door dat artikeltje in de krant. Maandag een kers heel mooi EHBO-geholpen, in m'n up, maar vooruit. Gisteren de meest succesvolle grote bomenklus ooit; In 5,5 uur 14 bomen geveld en 1 strak opgekroond. Ook mevrouw Touilles heeft al meer werk toegezegd. Volgende week een klimoefening met het uit de Es halen van vergeten tak en vastzittend werplijntje. Missend vakjargon is best lastig. Volgende week een dagklus met het snoeien van een wel heel hoge, ooit degelijk gesnoeide linde van drie. Twee knot-lindebomen van JP, als betaling voor iedere week garnalen, vis, rijst, kaas -dat ik altijd netjes weiger, maar me gevraagd blijft worden- en fruit, beschouwend nieuws-uur, koffie en een sigaret. Maar binnenkort houdt het bomenwerk voor wat maanden even op. Te warm en te veel werk thuis. 

En morgen om half 7 op. Lekker rustig wakker worden, de auto weer opnieuw geladen met de uitrusting voor het opknappen van een bomentuintje voor de ingang van de praktijk van een dierenarts. (zie foto)
Oh ja, na yoga en sofro, waar ik eigenlijk geen zin in had. De dijen en kont in half elastieken kuit-jeans, laat en gehaast, nog even langs Chris voor betaling van de Ge-EHBO-de kersenboom. Na de klus morgenvroeg terug naar de kers voor BIO anti-kersenvlieg-feromonen en het versjouwen van een takkenberg. Dan nog een laatste namiddag een goede stand van de maan voor het in en voor zaaien van de bladgroenten. (Spinazie, drie soorten sla, kool, spruitjes, zuring, blette, postelein.) Kwartaal Belasting betaald, zaden besteld bij Vreeken, 

Ik bijt even door. De varkens worden Mijn Feessie dit jaar. Samen met veel andere verdiensten, heb ik het te druk. Veels te druk. 

Wat het IJskonijn al zei, 'C'est normale!' met de gebruikelijke mimiek en gebaren. Als antwoord op mijn zucht over de hectiek van de vroege lente op het Franse platteland. Het 'Druk-druk-druk', ik blijf er een hekel aan hebben.