Saai

Saai hè, al wat dagen geen nieuwe logs. Bezint eer ge begint. Nieuwe goede voornemens. Schrijven is schrappen. Terug naar de basis. Even wat kreten die ik los laat op het bloggen. 

Ik stop er natuurlijk... niet mee. Kan ik niet. Maar anders kan ik wel. Alleen is dat ook weer een verandering en die kosten tijd. Tussen het dagelijks werk door denk ik wel aan een nieuwe log. Maar over de dagen zelf en de lentebloemetjes wens ik niet meer te schrijven. Dat die rug nog niet mee wil werken ook niet. Ook niet over de eeuwig snoezig zijnde poezen en dat de kippen weer eieren leggen.

Saai hè. Geen spectaculaire ontboezemingen meer. Die gaan wel weer komen, maar dan anders, of ergens anders. Tijdens meditatief werk -schilderen, vernissen, stofzuigen, schrootjes boenen en beitsen- laat ik alle feedback rijpen. Gaat het ruw mijn bovenkamer in en mag er ooit eens uit als glimmend steentje dat meer spiegelt dan die bestofte spiegels van weleer. Ik ben allerminst gedemotiveerd om enig relevant wel en wee met u te delen. Maar het kan anders, ik wil het anders, dus moet het anders.

Saai hè, eventjes. U krijgt zo wel de tijd om met paaseieren, brunches en andere extra vrije tijds-dagbesteding bezig te zijn. Lief leeft zich uit op Hobbit-project twee. Nummer één is de trap. De volgende wordt een Hobbit-boekenkast. Nee, heel saai, foto zal ook moeten wachten. Pas als de kast klaar is. Moet gezegd, het wordt heel bijzonder. Maar dat mag ook wel na het opdoen van inspiratie tijdens die 3 weken vrijwilligerswerk.

Van blokje naar balletje was ik al. Maar het laten rollen van dat balletje. Gut, dat kost tijd. Saai hè!