Vanochtend eerst naar de dierenarts. Voor advies over een kip met legnood, anti-teken spul voor katten en hond en wat te doen bij aanschaf varkentjes.
De boer in overall en schone laarzen, volgens Europese regel- en wetgeving keurig ontsmet bij het verlaten van de boerderij, staat nors met de handen in de zakken, heupen vooruit gestoken, onder de pet uit te discussiëren met de dame achter het bureau van de receptie. De boer die toch zeker al een jaar of 65 niet beter weet tussen de koeien te staan, klinkt verontwaardigd als mevrouw suggereert dat zijn kalveren niet degelijk ontwormd zijn. Dat ze nu dus aan de extra sterke antibiotica moeten en nog wat chemische middeltjes meer. Flesje spul wordt samen met tabletten en die straffere antibiotica als een montagne op het bureau gemikt. De boer is danig uit zijn humeur.
Ik begin dat ook te worden. We speuren het net af voor informatie over het houden van varkens, voor de hobby natuurlijk. Websites in het Nederlands voorspellen niet veel goeds; Registratie, regeltjes, oor-labels, allerlei medicijnen, ziektes, afwijkingen en meer onheil omtrent het houden van twee varkens. Ik zie de bui al hangen, om met een stapel formulieren thuis te komen, een half wetboek en een volle tas met chemische troep die ik mijn varkentjes moet geven. En dat dan terwijl we hier zo bio zijn als het maar kan met bronwater en het ontbreken van een septic-tank. En zo maak ik zorgen en problemen die er nog niet zijn, want de boer neemt er de tijd voor.
Het advies van de dierenarts voor kipje; indien toestand morgen niet beter is; afmaken.
Het advies met betrekking tot het kleinschalig houden van varkens; niets extra's doen, niet registreren als ze toch ook voor het vlees zijn, geen antibiotica, alleen ontwormen als ze lekker buiten in het bos mogen scharrelen. Haar blik verraadt wel dat er heel heel heel erg veel regeltjes zijn, en een registratieplicht met oor-labels, en voorgeschreven preventieve antibiotica, en ... Maar ze zegt "niet nodig en wat ontzettend leuk dat jullie er aan toe zijn". Kijk, zo kan het dus ook, het laten groeien van een 'elevage'.
Nadine is poeslief, JP nog aardiger als dat hij meestal is, geen geintjes, garnalen, wilde bio-zalm -is 'wild' niet altijd bio?-, rijst en koffie met een roker toe. Ik kijk 13U op FR2 uit. Daar maak ik uit op dat ik even iets sneller ga met het onder de knie krijgen van deze mooie taal. Toch houd ik me stilletjes en kom ik niet goed uit mijn woorden vandaag. Doe ik het toch een dagje met meer non-verbaal... ook effectief.
Mevrouw Ravelac telt mijn minuten terwijl ik de hele keuken onderhanden neem. Ze hebben de schouw schoongemaakt, al 85 jaar de week na pasen. Het roetige stof ligt overal. Terwijl de klok goed in de gaten gehouden wordt, omdat ze één akelig trekje heeft in de vorm van controleren of ik iedere aanwezige minuut wel echt werk, babbelen we over het weer. Waar anders over met de oude garde op het Franse platteland? Het is hier niet anders als elders, ondanks dat de 24-uurs economie niet bestaat.
Nee, echt niet. De heerlijkheid van het platteland.
Thuis heeft kipje het vandaag buiten prima gedaan volgens Marc. Ze scharrelt heel de dag door en doet met de rest gezellig mee. Maar geen te groot ei en nog steeds een vieze poeperd waarvan de veren al grotendeels weg zijn. Zij mag het 'zeggen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten