werk aan de winkel

Naast het verven van die enorme voordeur gingen we ook even ter kennismaking naar een gepensioneerd stel op 45 minuten rijden van huis voor het uitbrengen van een offerte voor bomenwerk. Wat heet... het snoeien van een kleine kastanje die klein moet blijven omdat de boom pal naast het huis staat en het kortzetten van een es met driejarige takjes. Een klus van nog geen ochtend als we dit samen doen. Wat we van het huis zien is weer indrukwekkend, een heel leven van twee familie's ligt erin opgeslagen, de apero mag genoten worden en ik waag me aan een kirsch Aveyronaise (witte wijn met een scheut tamme kastanjesiroop) en Marc aan de Ricard, natuurlijk met ijsblokjes en koud water aangelengd. Als het weer meezit is de klus volgende week maandag voor midi geklaard waarna ze erop staan dat we blijven eten, kijk, zo doe je dat, beetje netwerken. -Dit weer via Nadine die nogal hoog opgeeft over mijn kwaliteiten, ik hoop maar niet door de mand te gaan vallen. Ik ben dan wel van veel markten thuis maar heb wel zo mijn beperkingen.-
We moeten wel lachen om meneer zijn voorkomendheid; Een uitgebroken koe van de buurman heeft zijn gazon her en der bemest. Om iedere vlaai heen heeft hij drie meter hoge stokken gezet om er maar niet in te gaan staan en het ongemerkt binnen uit te smeren. Iedere struik is superstrak gesnoeid, de geraapte walnoten -joe-kels!- liggen op een rijtje op de tuinbankjes, de gekochte kastanjeboom geeft natuurlijk de beste kastanjes van de streek, het zwembad is al overdekt en is omringt met een strak spierwit geverfd hekje. Het is nieuw, want een paar maanden terug is er een andere koe in dat zwembad gevallen. Hilariteit in het gehuchtje natuurlijk, want juist bij deze meneer moeten die koeien van de buurman geregeld huishouden. Het lage houten toegangshek is niet zomaar een hek, nee, alle bordjes op een draadhekje aan weerszijde van het hek duiden al aan hoever je door moet rijden om de sensoren te activeren om het elektrisch open te laten gaan. Er ligt geen daksteen scheef, de balkenconstructie van de e-nor-me schuur is verstevigd met staalkabels en de inhoud van die schuur is een kinderspeelparadijs zeer ordentelijk geordend voor hun enige bijna volwassen kleinkind, schattig! Meneer was journalist, zijn vrouw alles behalve als de boerin van die ontsnappende koeien en samen zijn ze lekker eigenwijs, als om ons een blik op onszelf te laten werpen in de spiegel van de toekomst. We kunnen dan in een lastig pakket zitten samen, vooruit kijken kan toch niet en lichtende voorbeelden genoeg.

De rest van de dag is als een zondag, we rommelen. Ik poot de boerenkoolplanten uit, want Ben bracht me een stapel rookworst, doe een was en bereid wat voor voor de werkdag van morgen. Marc stapelt stenen voor de hoge muur achter de secadou, de katten spelen terwijl Joppie op de leuning van de bank slaapt. (Geen verbetering, maar ook niet veel slechter als gisteren. Het kan werkelijk van alles zijn, maar we houden er rekening mee dat hij wat levensmoe is.)