(foto links; Pipo die zijn oortje schudt zo'n tig keer per dag. foto midden; restjes muis. foto rechts; herkomst onbekend, substantie = bloed)
Wie denkt dat na het overlijden van Shadow de viezigheid in huis wel 'weg' zal zijn, naast het normale huishouden van stof en herfstblad, heeft het mis. Cros & Aai hebben het regelmatig op elkaar voorzien, wat nog steeds veel 'stof doet opwaaien' en helaas meer dan stof alleen. Geen mens reageert op al mijn pamfletjes die ik her en der heb opgehangen. We knuffelen Aai net zoveel als oogappel Cros en ik blijf dweilen, weghalen van drolletjes zo her en der en opvegen en zuigen van vlokken poezenhaar. Misschien dat ik het aan jullie moet vragen, mijn lezers, of jullie willen lobbyen voor het vinden van een nieuw huis voor poes Aai. Ze is en blijft indrukwekkend. Niet alleen vanwege haar uiterlijk met die prachtige langharige vacht en hautaine houding, maar vooral haar poezig pittige karakter. Als ze je eenmaal kent, accepteert ze alles van je. Ze is gewoon hartstikke mooi & lief! (èn één van ons brengt haar tot aan je voordeur!)
Maar daar gaat het hier nu even niet over.
Na wat dagen met regen, Pipo die zijn kopje tig keer per dag 'schoon' schudt, ruzie's Cros vs. Aai, heen en weer geloop door het huis met werkschoenen aan -ja, omlopen is vermoeiend!!-, de resten muis van gisteravond en het stoken van de schouw, ben ik de vuiligheid weer goed zat. (Het was Niet die stokoude muis van van het weekend!) Dat spinnen nu actiever zijn en in no time wéér webben spinnen neem ik op de koop toe. Ik veeg 1 tot 3 keer per dag het woonhuis, maar zuigen en dweilen doe ik zo min mogelijk, want ik ben er een hele ochtend mee zoet.
Deze ochtend dweil ik de vloer twee keer. Twee keer? Ja, 2 keer! Eerst met bio-alles-reiniger, 2e keer toch een keertje met wat chloor in het hete water.
Na deze top-beurt mag ik me nog niet 'klaar' noemen. Wassen en opruimen van losse troep moet na het koken en eten -pffff èn afwassen-. We krijgen komend weekend bezoek. Een vriend uit NL, LaRo-expert, heeft even tabak van zijn gedoe in Nederland. Die komt uitwaaien en zijn zinnen verzetten. Hij wilde al 3.5 jaar ons een bezoek brengen en nu komt het er dan van. Voor ons feest, want na het hoogseizoen is het hier stil en verlaten. 'Geen mens gaat naar dat gat en zeker niet tijdens herfst of winter, brrrrrr.' (Ha! Mijn tante komt met kerst, geweldig!!)
Ik mag me dus ook 'verheugen' op het schoonmaken van het ingewaaide bos in de bar, het benedenhuis, waar ik vergat de luiken dicht te doen tijdens de storm. Ik ga er een fijne en schone kamer van maken met een donzen dekbed en een plantje in de vensterbank. die dozen met voorraad, ach, eenmaal hier vergeten onze gasten wat ze gewend zijn. Dit sprookjeshuisje is niet te vergelijken met welk gewoon frans of nederlands huis dan ook.
Dus Tien is vandaag weer zoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten