AuW!!

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Soms kan ik iedere dag iets zwaars doen; Een boom knuffelen en zijn top strelen, hout hakken om te laten zien dat ik het heus wel kan. Hele bramenbossen omtoveren in een toekomstig lieflijk bloemenweitje met een zware bosmaaier. Kilo's boontjes doppen, 3 bedden verschonen en het huis dweilen op m'n knieën. Niet soms, maar altijd gaat dat goed. Geen bijl in mijn veiligheidsschoenen, geen dikke tak die toch breekt, ergonomisch bukken en mijn voeten goed optillen als ik door de bramenslierten stap, stap stap stap...
En het leven is hier toch zo gevaarlijk! Met rondzwaaiende kettingzaagjes aan een elastiek, en die bijl weer natuurlijk, verraderlijk terrein, smalle onregelmatige stenen trapjes, een M&M wenteltrap met één heel smal treetje, gevaarlijke bochtjes in de smalle weg met links die enorme afgrond en daaronder niks.
Dus ja, daar is de gemiddelde mens goed voor verzekerd!
Alsof jou dan weinig meerkan overkomen.
Toch zit ik hier te piepen op mijn stoel.
Lag ik vannacht te piepen bij iedere draaiing omdat ik ook lig te piepen als ik op mijn rug lig. Of op m'n zij. Van buikslapen komt zeker niets goeds en ook een plas doen is een pijnlijk iets.
Ik zat alleen maar op mijn bureaustoel, in yoga-houding zoals gebruikelijk. Ik was geconcentreerd bezig, terwijl ik eigenlijk een plasje moest, en douchen. Ik deed niks anders dan wat ieder ander zou doen; even doorzetten om werk af te krijgen.
Toen, opeens, schoot er iets in.
Ik bleef zitten, het moest af!
Totdat het tijd werd voor die plas en douche...
Ja och, kon opeens niet meer bukken, week in de benen stond ik onder de douche.
Bukken om mijn voeten af te drogen? Vergeet het maar!
Mijn broek aantrekken? No way!
Werken achter de pc? Gevaarlijk! Je kunt 'door je rug gaan', zo maar ineens!
Wat een getob dus.
Auw!
Vandaag dus geen zagerij, geen bomen knuffelen, geen bramen de baas zijn, geen pompoen van 10 kilo verwerken, geen langdurige werksessie achter de pc, geen kruiwagens hout versjouwen of kettingen sjouwen om bomen uit het ravijn te hijsen, geen zware pannen afgieten met het één of ander....
Rustdag!