Sinds vrijdag regent het hier en niet zo'n beetje zuinig. Gestaag vallen de druppels uit de grijze hemel en de rotsige zandgrond absorbeert gretig. Niet zo vreemd want tweëede helft van de zomer en eerste helft van de herfst was het warm en kurkdroog. Zaterdag was het een echte binnendag met een tiental lekbakjes, emmertjes en teilen verspreid over zolder en schuur. In bed hoor ik het gedempte 'ploink....ploink.....ploink' en het klinkt nog knus ook. Gelukkig maar, ik had me er ook aan kunnen ergeren. De wind is inmiddels gaan liggen en heeft de bossen goed schoon gewaait, bijna alle bomen zijn opeens kaal. We wachten en kijken halsreikend uit naar vorst.
Gisteren hebben we het gepresteerd om vanaf 8:30 uur in de ochtend tot 23:00 uur achter de PC'ste zitten! Schandalig.
Ik krijg tegen half 11 een uitnodiging voor een feestje in de virtuele wereld waardoor ik opeens zeker weet dat ik naar buiten wil, weer of geen weer, hagel en onweer of zwoele herfstavond, ik moet eruit! Binnen is het wel heel gezellig, warm met een knapperend vuurtje dat heerlijk ruikt, kaarsjes her en der en poes op schoot, maar toch. Lief gaat verrast mee, ik trek in de schuur kaplaarzen aan en Castel duwt lomp haar neus in mijn gezicht als ik mijn voeten in de laarzen wurm. Op pad met koplampjes op en een heel blije hond, want ze heeft heel de dag ons nauwelijks gezien en zelfs de katten en kippen hebben zich amper vertoond.
Ik tel de vuursalamanders, die in Frankrijk alles behalve beschermd zijn en ik snap waarom. Op het kleine stukje bospad tel ik er al 23! Het is zelfs lastig om er niet op te gaan staan, onze met lampjes getooide hoofden kijken dus niet voor ons uit, maar naar onze voeten, de gele vlekken en een gitzwart lijfje vallen zo goed op. Op het stalpad, ook een klein stukje op een onmetelijk groot terrein, tel ik er nog eens 15. Alle salamanders in het bos zelf, naast de paden, nog niet eens gezien en geteld! De bronbakken, tot de onderste aan toe in de moestuin, blijken een fantastische manier om de beestjes te kweken.
Dus ging ik vanmiddag eens googlen op de vuursalamander. Dat leverde heel veel informatie op:
* Ze eten precies dat ongedierte dat mijn groenteplantjes opeet!
* Tijdens droge en warme periodes houden ze zich schuil en ze zijn voornamelijk 's nachts actief. (lekker fris)
* Ze hebben als volwassen dieren geen natuurlijke vijanden, op de mens na die ze plat rijdt.
* Hun habitat is als ons terrein, het voldoet perfect aan hun voorwaarden. Wij kweken dus netjes door als zijnde een natuurlijke vijand tegen onze groentevreters.
* Ze worden veel als terrarium diertjes gehouden omdat ze zo makkelijk te huisvesten zijn en hun voedsel buiten te vinden is. (slakken, pissebedden, larven, oorwurmen, centipedes)
* Ze leven solitair, maar dat zien we hier niet terug, om de twee meter zit er weer zo'n guitig amfibie met opgeheven kop ons aan te kijken.
* Zijn naam komt uit de middeleeuwen. Ze houden zich graag schuil in boomholtes, dus als je zo'n stuk hout op het vuur gooit, zal de salamander als de wiedeweerga uit het hout kruipen. Men dacht toen dat ze uit vuur werden geboren. Natuurlijk kunnen ze niet tegen warmte, maar dat weten we Nu.
* Hun gif kunnen ze een meter ver spuiten in geval van nood. Hoe ouder ze worden, hoe sterker het gif.
* In het wild kunnen ze 20 jaar worden en ze zijn nogal honkvast. In gevangenschap kunnen ze 50 jaar worden. -Denk er dus over na voor je zo'n beestje komt adopteren.-
Genoeg over die beestjes. Over naar de geimproviseerde pan met erwtensoep met prei van eigen land en spliterwten van de reform die over de kop is. (Voor 15 euro en 3 klanten per dag kun je het niet doen als ondernemer!)
Ik begon vanochtend vroeg. Pas na de lunch is de soep klaar waar ik 's avonds een kom van proef. Wauw; dat kan ik wèl! Met franse rookworstjes en een echte Unox die ik van m'n moeder kreeg toegestuurd. Een leuk klein knolletje, zonder selderij, die grote goede erwtensoep knollen zijn hier net even te laat geoogst, wat ze droog maakt en veels te groot voor ons twee. Zomaar een botloos stuk Aubrac-rundvlees dat ik samen met een homp spek zonder vet uren laat koken tot een heerlijke bouillon. Wat peen en twee aardappels en selderij uit de tuin, zonder blad maar dikke stelen met bloemetjes die ik eraf knip en de stelen in stukjes snijd. Daar zit ook veel aroma in en dat proef ik goed, als ik een kommetje neem tijdens de avondboterham om te testen. De rest is voor de vriezer morgen. Het spek snijd ik klein en gaat door de zuurkool, perfect! De keuken is een janboel en ik moet mijn best doen daar weer orde in te krijgen. Das best lastig met een wijntje teveel. Maar ach, vanochtend weer palen geslagen en een stuk van de helling ontdaan van kansloze kleine boompjes om daar palen van te maken. Het was een heel geglibber op de natte puinhelling bedekt met blad en kastanjebollen. Dus verdienen we zo ons middagtukje dat we eens samen genieten. Lief tukt, maar ik val stevig in slaap en hij laat me tot half 6 liggen!!!
Ik ben de dag dus verder kwijt, het is donker als ik weer wakker ben en tijd voor de avondboterham. Die smaakt niet. Wat blijkt? Er is tijdens de laatste bakdag iets mis gegaan. De helft van de broden zijn gerookte broden. Nu is dat lekker als het om kip gaat, dunne plakjes rundvlees, worst of forel en zalm. Maar gerookte broden zijn ronduit vies! We kunnen het niet zien aan de buitenkant. Als ik brood uit de vriezer haal en in de zak ruik, ruik ik het nog niet. Pas ontdooit en in plakken gesneden laat het brood die geur los die ook diep in de smaak is getrokken. Erg, erg en erg jammer!!
Vrijdag ging ik maandboodschappen halen. Lief hielp me op weg, ik had echt geen zin. "Koop eens wat voor jezelf, doe eens gek!" biedt Lief aan. Ik ga m'n best doen,.... in de supermarkt.
Als verrassing vond ik twee trekschakelaars in een mooie doos in de brievenbus. Mijn lezers verwennen ons en met een fijner gevoel zet ik door en haal alles wat we nodig hebben. Ik verwen mezelf met een aanbieding van Lindt-chocolade, 3 repen voor 'zoveel' -ik vergeet de prijzen nog voor ik af ga rekenen- en wat restanten kerstlampjes van vorig jaar en lint -altijd dat lint-, als klap op de ik-verwen-mezelf-vuurpijl koop ik twee hard-cover Asterix & Obelix-en. Erg leuk om zo mijn frans te oefenen en ik ben al lang fan van deze twee franse malloten uit Gallië.
Thuis zijn de boodschapjes zo opgeruimd en geniet Lief van twee trekschakelaars die weer een speciale betekenis voor ons krijgen, zoals bijna alle dingen hier in huis.
Rare dagen.
Somber en donker buiten, en nat.
Het deert ons niet.
We doen ons ding.
We zien geen mens meer. (Alleen die cassière dan)
We zien elkaar en ontdekken dat dat nog steeds leuk is.
We doen een spelletje.
Eten rookbrood.
Houden lekkages in de gaten.
Werken op de pc tot we er vierkante oogjes van hebben.
Slapen als ossen, zeker na wat werk of een wandeling buiten.
Rare dagen, we moeten wennen aan de somberheid.
Zorgen dat die somberheid buiten blijft.
Rare jongens die Romeinen.
Ow nee, dat zijn wij twee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten