Magie

Je zou denken dat de nachten hier het meest magisch genoemd kunnen worden. De geluiden van de dieren, dat scharrelende egeltje dat veel kabaal maakt, de roepende uilen en die maan of het kleed van sterren. Maar toch blijft het de vroege ochtend als de zon nog een eind moet klimmen om de wolken in de kloof te verdrijven.
Zelden ga ik na maar 1 kop koffie erop uit met hond en camera. Vanochtend had ik zo'n gevoel niet te wachten, maar het gelijk te doen.
Ik snoep nog steeds frambozen in de moestuin en ook veel bloemen zijn nog niet klaar met 2011.





Het is glibberen en glijden door de modder aan de oever van het meer. Dagelijks wordt het leeg gepompt om het weer vol te laten stromen. De oever wordt zo dagelijks schoon gespoeld van drijfhout, tak en blad, de lagen modder en zand zorgen voor een alerte Tien die echt niet zwart en nat naar boven wil klimmen. Goede wandelschoenen bieden geen soelaas. Het levert wel de volgende mooie foto's op;





En de contrasten worden scherper en scherper. Het sombere zwart van het bladerloze natte hout, tegen het fluoriserende korstmos, de felle kleur van de nog bloeiende bloemen, het witte nog net niet gearriveerde licht tegen het donkere water als waren het 'de koele meren des doods'.