Muizengif

Een tintelende tong, instant misselijk en boeren, lucht uit m'n maag, want die is leeg en gelukkig smaak- en reukloos. Daarna volgt een langdurige niesbui, maar dat kon ook komen doordat ik eindelijk mijn kamer eens uitbagger, opruim, orde graag!

Helaas hebben we te veel muizen die op bepaalde plekken leven en dat nou niet hadden moeten doen, nu wij er wonen. Ik weet dat ze de katten uitlachen vanuit hun ronde raampjes die de planken en schrootjes nu eenmaal hebben, omdat er wel eens knoesten uitvallen na zoveel jaren.
Glaswol en katten is een aangeboren liefde, zeker als het om toiletteren gaat, dus ook die ruimtes zijn voor de muizen. Daar zou ik nog muizenvallen neer kunnen zetten, maar ze passen niet door die knoest-raamkozijntjes en ook niet zo 1-2-3 in spleten tussen de dakplanken of de geisoleerde vloer van het benedenhuis.
Een zeer impopulair boodschapje deed ik dus van de week, muizengif. Een kartonnen doos in de meest waarschuwende kleuren en zwarte kruizen erop op een oranje achtergrond. de doos staat al wat dagen op tafel met twee dunnen handschoentjes erbij, van rubber, en twee dunwandige plastic zakjes met weer kleine zakjes met een blauwe pasta erin. We blijven de doos mijden, we houden niet van gif, zeker dit soort gif niet. Maar nu ik mijn kamer opruim, moet die ene doos naar het kleinste overloopje ooit gezien en die oude stofzuiger -die het nog wel eens wil doen- mag naar zolder. Als ik dan opruim, doe ik het ook grondig, dus dan maar dat gif hier en daar een plak geven in huis.
De muizen mogen in de stal, de schuur, het kippenhok -iets groters kan er niet eens in-, de secadou om Castel gezelschap te geven die, als ze ze vangt' per ongeluk schijnt dood te bijten en teleurgesteld kijkt dat het muisje niet meer beweegt en zachte warmte uitstraalt, en ze mogen zelfs rondscharrelen in de broodoven!
En nog is het niet voldoende, dus is er gif in huis. We hebben kilo's, nog gesloten verpakkingen, tubes rattenlijm (wreeeedd!!!!!!!!) en tientallen vallen tegen de knagers gevonden en het allemaal weggegooit. Op een paar muizenvalletjes na, die ouderwetse dingetjes van hout.
Er is wéér gif in huis, en ik ga wel eventjes een paar zakjes proppen zo her en der.
Ik trek aan één hand het handschoentje aan. De linker, ik laat het de rechter niet eens doen en ga bedachtzaam te werk gezien de waarschuwingen op het pak. 'Alles gaat eraan!' waarschuwt de doos in nette franse bewoordingen. Ik prop er vier in het plafond van de bar, kan geen opening vinden in het dak van het onderhuis, waar ik Marc vaak midden in de nacht op de schrootjes hoor bonken met het commando dat "ze uit moeten scheien!!!", nog één in de wijnkelder naast het gegraven holletje in het grind, vier op zolder, gewoon los op het glaswol, één in het voorradenkot en één in een keukenkastje met pannen, daar waar geen pannen passen en ik niet makkelijk kan komen, al helemaal niet met een gespannen muizenvalletje.
Zodra ik de doos heb opgeruimd in een kastje met reservelampen en 40 jaar oude ehbo-spullen, was ik mijn handen en ga even zitten.
Ik ben misselijk, zo opeens! Een tintelende tong, instant misselijk en boeren, lucht uit m'n maag, want die is leeg en gelukkig smaak- en reukloos. Ik zou toch niet....?
Vermoedelijk dus wel, me vergist hebben in links en rechts? Neeeee, toch?
Ik blijf misselijk tot een half uur na de avondboterhammen. Ik eet expres veel en drink extra veel melk, dat schijnt gif enigszins te neutraliseren. Ik pak een douche en poets mijn tanden, spoel m'n mond goed. Maar de tintelende tong blijft en die stille oprispende boertjes komen ook terug gedurende de avond.

Geef mij maar die glaswol. En toiletjuf spelen voor 5 katten is ook niet zo erg meer. Ik dweil nog liever glaswol droog dan dat ik ooit nog muizengif gebruik....