Voor het te laat is.
Voor het niet meer kan.
Voordat hij ter rots & zand wordt besteld.
Voor we vergeten wie hij nu is.
Shadow is ongeveer 18 jaar, hoog bejaard.
Shadow was geen bijzondere kat.
Gewoon een kat, zwart met wit.
Géén '12 steden, 13 ongelukken', geen ruziezoeker en geen vredesduif.
Shadow ligt zo dicht mogelijk bij kachels en vuur, zo lang mogelijk in de zon -tot ie smelt- en is pas gaan miauwen toen zijn broer overleed op de eerste lentedag 2008.
Gebreken komen met de jaren. Ook in zijn geval; afgelopen winter een soort van longontsteking. En daarna een wegrottend gebit. (Lief verlost hem van een rottende tand, waarna het om eten vragen pas goed is begonnen.) Maar verder lijkt de kater hetzelfde te blijven.
Ach Goshie! Schijn bedroog al reeds! Want hij is vel over been, heeft niet al te veel evenwicht meer, eet kooltjes uit de schouw, vergeet dat hij net blikbrokken heeft gekregen (die krijgt hij alleen, wat wil je zonder tanden!) of uitgebreid is geknuffeld.
Om te kunnen drinken moet hij toch echt naar buiten. Met moeite wipt ie lichtvoetig -wat wil je met zo weinig gewicht- de wenteltrap af, waar hem brokkensoep wacht. Die zachte geweekte brokjes blieft ie niet. Omzichtig drinkt hij het water eruit om dat zachte kleffe spul over te laten voor 3 katers en een poes die nog wel een gebit hebben. Er zit niets anders op om buiten in de dichstbijzijnde bronbak op het bar terras water te drinken. Op de rand klauteren gaat nog wel. Daar zover voorover bukken om te drinken vaak niet meer. Meestal staat er in deze bak 1 cm water, dus komt hij vaak met vieze natte pootjes binnen.
Laat nou de toevoer wat harder zijn gaan stromen gisteren en de bak dus half vol staan. Plons!
Vannacht haalde Shadow dus een nat lijfje, ach goshie!
Ik tref iedere ochtend 1 tot 2 plasjes aan op de plavuizen in de woonruimte. Of het is te donker om zijn weg naar beneden te vinden om daar of op de bak te gaan zitten of om door het luik zijn plas buiten te doen. of hij is echt incontinent, maar nog wel zo 'bij' dat hij het op de plavuizen doet. Ach Goshie, en ik maar dweilen op nuchtere maag met als vlugzout de sterke geur van Dettol.
Na een dag keihard werken komen we thuis en Marc schiet gelijk onder de douche en daarna het bed in voor een tukkie.
Ik zak even uit en ga op het achterterras even zitten in de nu heerlijke warme zon met een schitterend uitzicht dat nooit verveeld. "Miauwwww" en dat in talloze herhaling. Poes wil eten, het liefst brok uit blik, lekker koel voor in de bek en niet hoeven kauwen. dus voorzie ik Shadow van een bakje lekkers in de keuken en loop terug naar het terras waar ik de struisvogeleieren in mijn onderbenen nauwkeurig bekijk en bevoel. "Miauw!!" Ach goshie, hebbie 'm weer. Het valt me op dat poes nog geen droge buik heeft, en geen droge poten. Kattebeest, wankelend op de tengere pootjes, kan zich ook al niet meer wassen. Dus pak ik een borstel en was hem zo goed en kwaad ik kan. Shadow loopt tevreden weg, zonder een Miauw te zeggen.
Ach Goshie, poes, hoe lang zul je ons nog voor de voeten lopen? Letterlijk in de nauwe doorgang naar de keuken. Half springend en miauwend tegelijk reiken naar je blikbrokken of de brokkensoep. Hoe vaak zul je ons nog komen bedanken, spinnend en wel, voor de brokjes, de aandacht en de kooltjes naar binnen schrokken die je uit de schouw pakt. Hoe lang moeten we je lang gerekte schorre nachtelijke gemauw nog aanhoren??
Shadow is op. Ach goshie! Ja dat gebeurt met mens, dier en boom.
Tis echt herfst!
Nu is hij er nog en we roepen heel de dagen door "ach goshie, kijk hem nou". Shadow is nog steeds een gewone kat, doodgewoon! Maar nu is hij er nog!
Ach Goshie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten