Stilte

Het is stil in mij de laatste dagen.
Ik voel me goed bij wat ik doe. Dub over hoe ik Aai een fijner thuis kan bezorgen en leg de printjes klaar om her en der op te hangen. Die bij de dierenarts heeft afgelopen weken geen resultaat opgleverd, misschien dichter bij huis, in ons dorp, in de kroeg en op het raam van de buurtwinkel, wie weet... Het is nog steeds stil zonder Shadow zijn gemauw en Joppie vult dit gat om geen 10 cm van onze zijde te wijken. Als we even weg zijn maakt hij Aai het leven zuur, de andere twee lijken niks te missen.
Eindelijk is het even gaan regenen vanochtend, wat de herfst-aroma's te aanlokkelijk maken om binnen te blijven. Tijdens een wandeling moeten we voorzichtig zijn niet op de vuursalamanders te gaan staan, we zien er tientallen!Paddenstoelen moeten nog gaan rijpen, ik zie alleen twee enorme reeds uitgeboeide aardsterren en de gebruikelijke maagdelijke paddestoeltjes op de dode beuk in het ravijn.Geen jagers vanmiddag, stilte.
Weer binnen weten we weer wat we tegemoed gaan zien; de grot die ons huis lijkt als je van buiten komt en dat alle uren dat het regent of donker is komend half jaar.
Dat klinkt donker, koud, ongezellig en deprimerend. Maar schijn bedriegt.
We gaan dan juist vaak naar buiten om hout te zagen en maken het binnen lekker warm en knus.De tijd zit er weer aan te komen dat ik met de kerstdecoraties in de weer ga. Ik zie daar nu nog tegenop, maar eenmaal bezig heb ik er al twee jaar veel lol in. Nu eerst even doorzetten met het voorbereiden van een TV-interview voor onze virtuele zaken en een conferentie voor 3D-Creators, wat hopelijk een impuls geeft aan onze verkoopcijfers.
De stilte doet me wel goed, ik houd ervan mezelf te kunnen horen denken. De innerlijke ruimte hebben mij te zijn schept ruimte om de ander ook te zien.