geen titel

Te laat m'n bed uit om op tijd bij P te zijn voor de klus aan de eik.
Te vroeg om Shadow te begraven, die wil echt nog niet.
Te vastberaden de eik niet te laten wachten, pak ik rustig en zorgvuldig wel al m'n spullen.
Lief is nog niet wakker, dus die laat ik begaan en hoeft alleen maar te rijden.
Het is lastig poes achter te laten, maar het pamperen heeft een grens.
Het weer is en blijft werkelijk schitterend.
Het opkronen is in 1,5 uur gepiept, waar ik 'vroeger' dezelfde tijd voor nodig had om naar de top te klimmen om een degelijk top-anker te maken om van daaruit lekker te kunnen werken, is nu de gehele klus geklaard.
Trots sta ik voor de lunch weer op de grond en aanschouw een blije eik, een blije klant en een blije meid. Opruimen doen we na de maaltijd die weer prima verzorgd is.
Toch op hete kolen gezeten -poes- gaan we op tijd naar huis.
Daar zit poes voor zich uit te staren, terwijl hij na enkele aanvallen werkelijk stekeblind is en dus zijn drinkbakje, zijn eten, zijn mandje en de bak niet meer vinden kan. Als hij in de benen is loopt hij kleine rondjes en stoot bij alles dat hij tegen komt zijn kop. Lijden doet hij niet, hij is alleen oud en zwak.
Terwijl we denken dat hij toe is aan zijn laatste ademteugen op het achterterras, horen en zien we jagers op ons terrein de helling afkomen. Dat schiet Marc op dit moment in het verkeerde keelgat na het debacle van vorig jaar. We vroegen hen toen ons voor de jacht te bellen, zodat we hond, katten en kippen bij huis kunnen houden en de wandeling uitstellen. Maar niks hoor.
Lief zoekt ze op, roept ze 'tot de orde' maar ze staren hem aan alsof hij van Mars komt (komt hij ook wel een beetje) en geven niet eens antwoord. De gendarmerie is er niet, dus neemt de politie in Rodez het telefoontje waar -belachelijk- en stuurt ons met een kluitje in het riet. Dan de officieuze burgervader van het kasteeldorpje maar die ook niet jaagt en er niets mee op heeft na zovele conflicten met de schietgrage mannen. Hij adviseert ons contact op te nemen met de voorzitter van de jachtvereniging. Maar het antwoordapparaat adviseert ons later terug te bellen.
Poes blijft mauwen, dus halen we de taaie pluizebol weer naar binnen om hem maar verder te pamperen. Het blijft een aflopende zaak, voor ons veel moeilijker om aan te zien, dan dat het voor de kater waarschijnlijk is.
Ik verwijder mijn Hyves-account, omdat ik er niks mee doe.
Ik verwijder Farmville en andere stompzinnige troep uit mijn systeem, omdat de onzin me echt even heel erg tegenstaat.
Ik zet mezelf op 'bezet' in een virtuele wereld om met niemand een praatje te hoeven maken op oppervlakkig-amerikaans-nivo. (het is wel eens anders, maar doorgaans raakt het nog niet eens de oppervlakte van het betsaan) Ik richt het land wat in, plaats wat bomen, rotsen en staar wat om me heen en kijk naar ons werk van afgelopen jaren dat alleen uit pixels bestaat.
We drinken een borrel en knuffelen hem nog één keer alsof het de laatste keer is. Zijn vacht glanst als een veel gekamde pers, het zij hem gegund.
'Geen titel', nee, ik zou niet weten welke!