donderdag 30 september 2010

maaien

Door alle regen is het weer maaitijd. Bij R waar ik tijdens de koffie nog enkele details verneem over het verschrikkelijke ongeluk en de begrafenisdienst. Duizenden mensen in het dorp, volle kerk en de stilte die er heerste. De mensen zeggen weer gedag en daar is alles mee gezegd. De verslagenheid is enorm en ik denk terug aan de allereerste stille tocht in Nederland, een zelfde gevoel, beleving.
De regen blijft en tussen de buien door maai ik haar weiland en snoep van de champions in het veld, m'n moestuin die er na al die weken wat rommelig bijligt en het achterterras. We puzzelen, werken in en voor SecondLife, kijken een StarTrek aflevering eind van alle middagen, drinken een wijntje en knutselen aan kleine dingen zoals het vernieuwen van een electriciteitsleiding en de schoorsteenpijp. Die moest een T-stukje krijgen om hem schoon te kunnen maken. Het is echt stookweer, dus proberen we het acaciahout dat nu bijna 2 jaar ligt te drogen. Het wil gewoon niet fikken en het stinkt, zurig. Dus moet dit door het huis naar de voorraad verplaatst worden om in de kachel te verstoken. Meer rendement en geen stank in huis.
P was zo lief met zijn klantenkaart naar de super te gaan en daar zijn punten achter te laten zodat ik ze over kon nemen. Natuurlijk willen ze eigenlijk dat ik daar dan ook ben als hij dit verzoek doet, maar met een machtiging en een foto van zijn paspoort keuren ze deze transactie toch goed. Hij doet niets met de punten en wij hebben een kleine filmcamera in de catalogus gezien.... Ik bestel de camera gelijk zodra de punten op m'n kaart staan. Een groot kado aan onszelf en deels van P. Ik moet alleen even geduld hebben met het ophalen van de camera tot de bestelling binnen is.
Als de zon zich heel even laat zien tussen de buien en sombere momenten door, ga ik naar buiten. Die najaarszon is zo heerlijk dat ik niet zou kunnen kiezen tussen deze of die vroeg in het voorjaar. In Nederland wist ik het altijd wel; voorjaarszon, daar deed ik heel veel moeite door om daarvan te kunnen genieten. Hier heb ik er een seizoen bij om mezelf op te warmen tot op het bot.
De schouw werkt beter, die brand nu dus al vanaf eind van de ochtend.

2 opmerkingen:

  1. Eigenlijk ben ik er zo stil van ook van je vorige stukje dat ik niet weet wat ik moet zeggen. Maar om nou zomaar weer weg te klikken, nee, ik wil je laten weten dat ik het met je eens ben, dat liefde en verdriet grenzenloos zijn....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. lief! Roelien, Normaal gesproken zouden geen reacties een mooi signaal zijn. Maar deze weblog is niet echt een blog om na ieder bericht op te reageren. Dus juist deze reactie van jou is me veel waard.

    BeantwoordenVerwijderen