Gemis met een verfluchtje

Meestal, normaal gesproken vind ik de eerste dagen alleen wel even lekker.
Meestal, maar nu, na gisterenochtend dat gedicht en de stilte hier, is het toch anders, dan anders....
Ik miste hem gisteren al, heerlijk gevoel!
Vandaag sop ik de badkamer, doe die hele verdieping maar even, eet prefab-pasta die ik zo lekker vind en manlief vindt het gewoon vies, bel met mijn mams en P die een advies nodig heeft.
's Middags ga ik verder met verven. Wat een rotklus begint het te worden zodra ik de roller in het dakkapelletje zet, alle randjes moeten zeker twee keer en de verf wordt naar binnen gezogen alsof het een alcoholist is die al jaren onvrijwillig droog staat. Cros komt natuurlijk kijken.
Het is fantastisch nazomerweer. Echt genieten, zonnetje, niet te warm, briesje niet te fris, ochtenden wel heel fris maar die mist is zo prachtig, de nachten zijn koud en de avonden zwoel genoeg de kachel en haard uit te laten.
Toch mis ik hem, ik kan dit genieten nu niet delen.
Eind van de middag belt hij even.
Hij is gearriveerd, kan het prima vinden met die man en ze hebben deze ochtend al gewerkt. Een typisch oud stenen rond bouwwerkje met een ei-achtige bodem en geen dak, dat zal de tand des tijds wel versleten hebben. Maar inderdaad flink door de natuur opgenomen. Hij belt me vanaf het strand van de Middellandse zee en ik hoor dat hij het naar zijn zin heeft.
Verder heerst er hier de stilte....