L200 vs de Rode

De Rode, mijn lieveling, een verlengstuk van mezelf, stond drie weken lang met een haast lege motorkap bij de garage. De drie broers zien me graag komen. Ik ben elke keer weer een andere verschijning en dat frist de heren schijnbaar op. Moeders van rond de 80 zit achter de kassa voor de mensen die komen tanken alleen en kent me ook al van een afstand, noemt me bij mijn voornaam nota bene. De auto-minnende brandweerlieden kennen de Landrover Defenders van haver tot gort, de brandweer rijdt deze auto's namelijk ook. Dat zegt al een hoop. U mag niet vergeten dat Landrover Brits is en die 'rosbiefs' niet veel goeds voortbrengen. Wat de 'grenouilles' ook niet doen volgens de Britten, maar hé, ik ben aan het verFransen!

De radiateur was zo verrot dat hij niet in 1 stuk gedemonteerd kon worden. Dit heeft een flink defect veroorzaakt in de ooit opgevoerde motor. Maar gisteren was het zover, gekeurd en al, mijn lieveling is klaar. Ze hebben zelfs een knul aan het poetsen gezet. Niet die verbleekte buitenkant of de oude wit gespoten  velgen. Nee, alles onder de 22 jaar oude motorkap. Het ziet eruit als oud-nieuw en ik ben als een kind zo blij, wat de drie broers weer in verlegenheid brengt.

Vandaag dus gelijk ermee aan de slag. De eik die Bimbo liet vallen, moet nog in stukjes. De stam is grotendeels voor ons als betaling voor de vriendendienst broer eik de ruimte te geven. Ik weet niet hoeveel een bomvolle pick-up met nat eikenhout weegt, maar ermee terrein rijden gaat pa-ri-ma!!

De stugge koppeling, de bolle bandjes, het vermogen van de Rode. Tjonge jonge wat een droomwagen is dit toch voor de buitenmens. Wat een gigant, want een beest, wat een werkpaard, my precioussssssss.

Afgelopen weken hebben we het moeten doen met de Mitshubit(ch)si L200. Een luxe en stoere bak met bull-bars, autoradio met CD-wisselaar, ook een pick-up, elektrische raampjes en spiegels, een 4x4. Maar mijn hemel... Wat een kolere-ding zeg! Steil asfalt met wat los grind erop? In z'n 4 laag! Een beetje modder op de oprit? In z'n 4 laag. En om hem uit z'n 'wheel-lock' te krijgen, moet je de motor uitzetten, hoe onpraktisch!  Gewoon wat steil asfalt? Niet te snel optrekken, want dan gaat ie slippen. Bladveren, ja leuk. Ieder hobbeltje doet hij kontje wippen alsof je een Nederlandse drempel met 50 per uur probeert te nemen. We stoten ons hoofd aan de plastic strips bij het uit en instappen. Dat is nogal laag vergeleken bij de Defenders. Beetje vieze broek? In je blote gat de auto in, want de bekleding is nog zo schoon. Er zit een rammeltje in de cabine waar je niet bij kunt. De asbak valt eruit als je hem uittrekt. De vakjes en bakjes zijn alles behalve praktisch. Goshie...

Ik vind het heel sneu voor Ben die me de auto verkocht. Maar ben wel blij dat Lief weer thuis is met de Blauwe als reserve-vehikel. Want deze auto is een niks-kunner vergeleken bij de Rode.

Genieten vandaag. Volle bak, mankementen als vanouds, een herrie dat de Rode in de cabine produceert. Maar echt een auto uit de tijd toen de wereld nog niet verder was gegaan. 

My precioussssss