(bomen)werk adelt?

Het is zalig wakker worden tijdens het snoozen, terwijl het buiten weer regent dat het giet en de acacia's al hun kleine witte bloemknopjes laten zien. 

Ik heb mijn pols-brace maar uit de oude doos geplukt. Na de zware dag dinsdag, is mijn rechter pols 's nachts weer gaan tintelen. Zelfde euvel als toen ik net begon in het groen na jaren op kantoor; Het zenuwkanaal wordt verdrukt door extra spierweefsel. Toen kreeg ik van de huisarts een vet oplossende injectie in het zenuwkanaal. Samen met die brace was het snel over, maar nu begint de nachtelijke ellende weer opnieuw. Het afronden van de klus gisteren was toch wel een feestje voor een boomverzorger. Gezien de mooie ochtend heel wat terloops bekijks van wandelaars. Het maakt me niet nerveus en Marc erg trots. Als ik een zeer lijf heb zit er maar één ding op; Gewoon doorgaan, dan gaat die spierpijn vanzelf over. Dat mijn knieën het daar niet mee eens zijn, is jammer. 

De Donderdagbeleving (XXIII) was er wel, maar om nu te schrijven over het stille huis van JP en Nadine waar ik in mijn up een lunch tot me nam en daarna het nieuws keek met reclames over wandelende, pratende broodjes die zich naar een kuipje St.Hubert spoedden, vind ik niet echt vermeldenswaardig. Dat vrouw en meneer Ravelac me na drie weken weer warm begroeten en steeds meer gaan kletsen, ook niet.

Nu dan maar dik in de kleren en een plu mee. Volgende offerte uitbrengen voor het omzagen van een enorme naaldboom. Uiteraard pas na de zomer, want ik klim geen dag meer in die oude troep die mijn lijf door de mangel haalt. 

Daarna?

Lekker genieten van een regenachtige dag. Aanrommelen met klusjes waar het niet van komt als het ook maar een beetje spettert of droog is. Bijkomen en een vette rekening schrijven voor meneer le Conseil. Altijd leuk!