dinsdag 11 september 2012

Gemis van de Zee

Er waren en zijn een hele lijst aan redenen waarom Marc op reis ging. Eén daarvan was dat hij de zee zo miste. Hij woonde 35 jaar aan zee, 10 minuutjes fietsen. Altijd de verre horizon, de zeewind met de zilte geur, wuivend gras met wegschietende konijnen, badgasten, surfers, de schuimkoppen en later diezelfde vlokken rollend voor de branding uit over het strand. De stormen waardoor je huid geprikkeld wordt en je oren gezandstraald, je kon leunen op de wind, de geluiden die soms het praten maakte tot schreeuwen, juist ook tijdens de winter een podium om er even alles uit te gooien, diep adem te halen en weer verder te gaan met het soms moeilijke leven.
Die zee, die eindeloze zoute vlakte, bedreigend of juist kabbelend en een spa voor je huid, zuiverend.
Die zee, die hier niet is, die miste hij. Hetgeen hij vermoedde toen we net verhuisd waren, en het werd waarheid; het gemis vrat aan hem.
Ondanks dat ik er tegenop zie om vanaf morgen een nieuwe start te hebben samen, -en nog wat andere factoren die meespelen-, wil ik graag een lichtvoetige noot toevoegen door het achterterras om te toveren in een strand met zout zeewater. Een CD-rom met de beste oceaan-geluiden is onderweg per post evenals twee flesjes oceaan-geur. Ik mis natuurlijk nog een strakke vlakke lege horizon, daar kan ik zo 1-2-3 niet aankomen. Wat ik wel kan doen is het laatste kinderbadje kopen in de super, met zo'n opblaasbare rand, 60 cm diep en een doorsnede van 2,5 meter. Deze vullen met water (reservoir is nu leeg, maar dat stroomt vannacht wel weer vol) en een flinke zak oud strooizout dat we toch nooit gebruiken. Het geheel omringen met wat scheppen zand. Misschien nog wat details die ik vanuit mijn dromen vannacht opdiep als aanvulling; een oud knal oranje windscherm, fel gekleurde emmertjes en wat grappig oud klein tuingereedschap als een harkje en een pootschopje, een gekleurde handdoek over een stoel.
Helaas werkt het weer niet mee komende dagen, maar het gebaar zal aanslaan en dat badje kan weer in de doos voor volgend jaar. (In de hoop dat hij in Scandinavië genoeg zee heeft gezien om een winter in dit gat te zitten zonder horizon en (zee)wind.)
Morgen een foto van het strand in de gorges ten zuiden van het Centraal Massief.....

7 opmerkingen:

  1. Hahaha, grappig ja, als je dat doet! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Martine
    Wat we al niet doen voor onze lief. We verplaatsen bergen, plukken sterren van de hemel, zijn de zon en de maan, fluisteren als de zomerwind en halen zelfs de zee naar de gorges. Maar het gras blijft altijd groener ergens anders, als iemand niet de rust in zichzelf vindt. Niet tevreden is met wat die heeft en dat, wat er niet is, belangrijker wordt.
    Maar nergens is alles en niemand kan alles zijn. Er blijven altijd dingen op je verlanglijstje staan, dingen waarvan je dromen vol zijn en dat is goed, anders had je geen uitdagingen meer. Helaas zijn niet al die dromen haalbaar en soms weet je dat van te voren.
    Ik hoop dat je lief eindelijk beseft, dat het niet het "waar" is dat belangrijk is, maar "hoe" en vooral met "wie". Want het leven blijft altijd een heel klein beetje missen en verlangen, wat dan ook. En zelfs in vrijheid kun je gevangen zitten, al is het maar in je eigen hoofd.
    Ik hoop dat jullie morgen genieten van een drankje aan je eigen zandstrand met de geluiden van de branding.
    Liefs, Marlies

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het wordt echt een Nederlands dagje strand, want tis hier koud en nat.... ;-)

      Verwijderen
  3. Martine, ik mis iets... Je kijkt uit naar zijn terugkomst o.a. omdat de workload te zwaar wordt/is en je die weer kunt delen straks.
    Maar ben je blij, verlang je naar hem, hoop je dat hij blijft, dat mis ik in je verhaal. (als ik zo onbescheiden mag zijn :-))
    Of zie je er tegenop...je verdriet is voelbaar, het moet moeilijk zijn daar zomaar overheen te stappen.
    Wat moet ik zeggen : sterkte, veel plezier, gelukkig maar, hou je haaks.....ik weet het niet.
    "Volg je hart" dan maar :-))

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. @ Betty; ik ben bang, onzeker, nerveus, heb een korte lont als het gaat om voor mezelf opkomen, maar vooral de uitputting nabij na afgelopen 10 weken overleven en iets opbouwen waar ik op terug kan vallen als alles de mist in loopt. (wat heel waarschijnlijk is, niet relationeel voor de M&M, maar wel praktisch)
      Je mist 'de zekerheid' die mensen altijd zo graag willen hebben. Financiele zekerheid, zekerheid mbt de liefde, de zekerheid van een dak boven je hoofd, eten en een arm om je heen.

      Verwijderen
  4. Geweldige actie! Humor dat is zoooo belangrijk. Ik was even in de Jura en ga snel bijlezen (doe ik nu in omgekeerde volgorde) . Misschien mail ik je nog! Liefs Marijke

    BeantwoordenVerwijderen