dinsdag 24 april 2012

Aardverschuiving

Marc werd vanochtend om half 7 uit zijn bed 'gedonderd', dat gedonder werd veroorzaakt door een ware aardverschuiving aan de overkant van de gorges, bijna recht tegenover ons perceel met woonhuis. Deze werd veroorzaakt door de bosbrand met daar bovenop een moesson van een maand, want voorlopig stopt het niet met regenen. De aangestoken brand heeft zo huis gehouden, dat er maar weinig struiken en bomen de bosgrond op de steile hellingen de aarde nog vast kunnen houden. Door al dat regenwater bouwt er zich een enorme druk op in de aarde, het moet ergens heen. Dit gebeurde dus vanochtend. Het is ondergronds boven de weg van de EDF begonnen, de afwateringsbuis die in dat valleitje onder de weg doorliep hield het niet en nam zo de weg ook maar mee. Grote brokken asfalt spoelen met donderend geraas de diepte in, nemen grote rotsen mee die als blokjes graniet het bos onder de weg wegvagen. De enorme modderstroom is verwoestend, de levende bomen worden ontschorst.

Gisteren was ik 's middags de bouwherrie en het gebabbel van schoonvader zat. We zitten hier op een heel klein kluitje met een bange hond. Even een wandeling is een natte koude bedoening, mijn energie kan er niet uit en dat maakt me oververhit van binnen. Ik raak niet van de kook, maar vlucht wel naar buiten, met camera naar de overkant om daar op een brandweer-piste (officieel gesloten bospad) foto's te maken van een stuk bos dat volledig verwoest is door die bosbrand. Het is dood, de wind giert, de levende bomen kraken, alles dat dood was is verbrand en reeds omgevallen. Geen vogel laat zich zien, de regen heeft al lang de geur verdreven van het brandende hout, verkoolde resten, geen grassprietje heeft al de kracht gehad uit te lopen, geen varentje nog die een gekruld kopje opsteekt. Een bizar landschap, aards en toch zo dood. Sporen van leven zijn er al wel, dikke knoppen aan takjes aan de rand van het pad, maar daar is alles mee gezegd.







Zodra ik het bos weer uit rij zie ik dit; groen, groen, bloemen, hoog gras, het doet bijna zeer aan de ogen.


Vanochtend na de koffie gaan we natuurlijk even kijken naar het gevolg van de brand en 3 weken regen.
De helling afklauteren is zo eenvoudig nog niet en Harry gaat terug naar huis. Hondje Miska is een bangerd, die wilde niet eens mee naar buiten. -Dan wordt ze nat, ja kom nou!-

Op onderstaande foto is te zien hoe de aarde en het bos dat om 6 uur vanochtend nog stond, nu aan onze kant van het meer beland is. De EDF heeft de turbines maar aan gezet om het stuwmeer zo goed mogelijk open te houden. Nog boven op het bospad zien we nog auto's met zwaailichten, mensen met veiligheidsjassen aan. Zodra we beneden staan te kijken naar de modderstroom die nog altijd stukjes asfalt aanvoert, zijn de auto's weg -wijs- en zien we nog één veiligheidsjas naar de andere kant van de weg rennen, om de overkant te halen waarschijnlijk voordat de rest van de weg ook wegspoelt.


 Brandhout voor jaren en jaren.... Maar we kunnen het niet omhoog sjouwen, helaas. Het is indrukwekkend, de vloedgolf van de verschuiving heeft ook aan onze kant oever weggedrukt. Manshoge rotsen zijn verplaatst, bomen met kluit en zonder -afgebroken- liggen kriskras door elkaar en we proberen op een veilige manier recht tegenover de verschuiving te komen. We houden de modderstroom en de resten van de weg goed in de gaten. Als er nog een verschuiving komt, van dezelfde grootte hebben M&M een enorm probleem. Maar, de aarde leeft!! De onverlaat (ja, ik kan me heel netjes uitdrukken) die de brand heeft aangestoken mag hopen dat hij niet gepakt wordt, de rekening heeft vele nullen, noodverkeer kan niet meer via de overkant, de weg opnieuw aanleggen heeft vele voeten in de aarde en wij zitten komend jaar in de herrie.



7 opmerkingen:

  1. Wat een spectacullaire foto's....hopelijk wordt de mafkees die dit heeft aangestoken gepakt, het is zo vernietigend dit!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ruig, machtig, krachtig en onbetrouwbaar. Wat een geluk dat jullie niet aan die kant wonen!
    Hopelijk herstelt de natuur zich snel en kan de rust in jullie paradijs wederkeren.
    Misschien heeft die 'onverlaat' wel een geweten en meldt hij zich nog.

    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We zijn net wezen kijken aan de overkant. De weg was versperd, maar te voet is het nog geen 10 minuutjes. De werkers van het Conseil Generale zijn bezig ook voor voetgangers hekken te plaatsen, er mag gewoon niemand door. Onder de resterende weg is het enkel zand en ook dat is nog steeds gevaarlijk. Maar we leggen uit dat dat kluitje gebouwtjes aan de overkant van ons is en dat we erdoor gewekt zijn, dus mogen wij even gaan kijken met de waarschuwing verre van de asfaltrand weg te blijven. Het is in-druk-wekkend!!! Ze denken pas tegen september toe te zijn aan reparatie. Eerst inventariseren, geld vrij zien te maken, plannen maken en materiaal regelen. Geen crossmotoren die de rust verstoren en voorlopig dus ook geen bouwverkeer.... Ik ga nog eens terug na werktijd om foto's te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ongelooflijk wat zo'n peuk uiteindelijk kan veroorzaken. Wat een gevolgen! Het verhaal van die brand vond ik al erg spannend. Die foto met frisgoene wortels tegen de bruine aarde vind ik erg mooi. Geniet van de voorlopige rust :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @ Hanneke, het was geen peuk, de brand is opzettelijk aangestoken, geen uit het autoraam gegooide sigaret, nee, vlammetje eronder en aanzien wat er gebeurd. De locatie is zorgvuldig gekozen, de windrichting, de eventuele bewoning... Men denkt nog steeds dat hier geen mensen wonen, al staan er huizen....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Blijf het volgen, je zult zien dat het er alleen maar mooier door is geworden. Panta rhei!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. zullen we zeker doen, het is zo dichtbij dat we het iedere dag zien als we een stukje lopen of naar beneden gaan om Castel te laten zwemspelen. we zagen gisteren aan de overkant al een nieuw bergbeekje, een struik die per ongeluk met kluit en al 'verplant' is en er goed bijstaat. de aarde leeft !!

    BeantwoordenVerwijderen