de stop eruit

Eerst de droogte, 3 maanden lang, extreme kou, minus 21 graden, bevroren waterleidingen en stoken, stoken, stoken. Laatste van die 3 een ware hittegolf, in maart. Onze thermometer wees dagelijks 35 graden aan en bezorgde me een lekker kleurtje. Het was een makkie voor de pyromaan en een zware opdracht voor de brandweer die er 4 dagen over deed om het vuur uit te krijgen. Wel een handje geholpen door de regen die 2 april aanving. De aardverschuiving volgde. De regen stopte twee en een halve dag geleden om plaats te maken voor een harde warme wind. Het stormde flink, maar we genoten van het droge weer.
Tot vannacht.
Het was alsof de goden na de droogte een bad wilde nemen. Eerst het maar eens vol laten lopen, om vannacht, opgefrist en schoon, de stop eruit te trekken. Marc wordt wakker van de noodbatterij die opeens geen stroom krijgt en dan gaat piepen. Hij hoort hoe het hemelbad leegloopt, zo klinkt het. Het komt niet met bakken uit de hemel, het is 1 grote bak met een nogal grote afvoer.
We staan om 6 uur op om Harry uit te zwaaien en een slaperige hond in de auto te leggen. Die krijgt een pilletje voor de lange reis. We ontbijten in kaarslicht en bijgeschenen door een led-zaklamp.
Na het uitzwaaien, lopen we naar de paal waar de schakelkast zit. Maar daar staat de knop nog gewoon op aan, dan maar geen stroom.

De brug zoals we hem kennen, ook met een woeste rivier die het hart van wild water kanoërs harder doet kloppen. Meestal na een weekje regen of als er veel smeltwater is door plotseling warm weer in de winter.

Omdat de EDF het bospad open heeft gezet voor zwaar verkeer om via onze kant de groeve te bereiken -om zo een start te maken aan het repareren van de weggespoelde weg-, zijn de ergste kuilen gedicht vrijdag. Een grote kraan staat bij onze oprit geparkeerd; toezicht van ons en een buitenkansje om dit bedrijf te vragen het bronpad op te knappen, om zo onze waterleiding te beveiligen. Want bordjes en blokkades met toestemming van de eigenaar van de grond of niet, de locals hebben er maling aan en negeren ons hierin. Ze maken de hekken en blokkades stuk en gooien de palen met bordjes gewoon de helling af.

Dat maakt dat iedereen nu met gemak ons kan bereiken per auto, maar niet over de lage ijzeren brug kan aan het einde van het bospad. Twee hekken met cijferslot, alleen voor EDF-mensen. Ik heb de nieuwe situatie nog niet bekeken, samen met de waterstromen op het bospad die al vele gedichte kuilen weer open heeft gespoeld, doen mij besluiten om op deze zondag ochtend in alle vroegte, iets over 7 uur, door te wandelen naar de bruggen, waar twee berg riviertjes het meer voeden.
Marc gaat mee en we bekijken de aardverschuiving die vannacht verergerd is, er is nu nog maar weinig asfalt over en waar we stonden van de week is er nu niets meer, lucht. Castel is teleurgesteld, ze kan nu niet snoekduiken, naar takken en stronken, niet zwemmen en hout aanvallen en doodbijten.
We hadden het nog nooit gezien, wel aan de sporen van aangespoelde bomen en takken aan weerszijden van de lage ijzeren brug, maar de brug is tijdelijk verdwenen, één kolkende bruine watermassa waar we vanaf de hoge voetgangersbrug gehypnotiseerd naar blijven kijken met in onze oren dat donderende geraas. Zelfs hele bomen worden als luciferhoutjes over die brug gespoeld. Waar wij een dag op sjouwen, spoelt hier in een paar seconden weg. Hebben de goden soms 'een grote boodschap' gedaan??

Bovenstaande foto is een bergstroompje dat zomers een badkuip blootgeeft. Omgeven door varentjes, mossen en klimop die het een sprookjesbos doen lijken. De badkuip bevind zich onder de waterval, nu is het een woest gebeuren.
Op de foto hieronder een watervalletje dat zomers niet meer doet dan wat siepelen als een lekkende kraan. Ook hier kan de duiker onder het pad door de toevoer niet aan en veroorzaakt een diepe poel. Marc peilt de diepte, maar de stok is te kort. Op hoop van zegen dan maar....

Thuis gekomen heeft de EDF de electriciteit weer hersteld, Harry en Miska zijn weg en wij hebben weer even wat tijd nodig dit gat op te vullen, niet met water alsjeblieft, maar gewoon met de M&M.