Het 2D Zwijn

Afgelopen week hebben we het rustig aan gedaan. Na de brand, bedoel ik dan.
In de kranten stonden begin deze week grote verhalen die allemaal samengevat konden worden in één zin; 'Het is aangetoond dat de bosbrand is aangestoken, met behulp van een aansteker.' Wat moet je daar nu toch mee? De pyromaan heeft een bijna onbewoonde helling uitgekozen en succes gehad. Het grapje heeft heel erg veel geld gekost en ons een spannende en indrukwekkende maar niet zo leuke ervaring.
Marc gaat als een speer in de moestuin, er ontstaat een relatief groot plat vlak alsof hij een mini-polder aan het aanleggen is, 300 meter boven NAP dan wel. De muren van autobanden zullen volledig groen worden als ze volstaan met groente met daar tussen natuurlijk wilde bloemen, gras en minder aangename planten die voor afleiding zorgen voor vraatzuchtige 6-potigen. De kippen zijn sinds de aanleg van het lelijkste hekje ooit niet meer 'beneden' geweest, dus nemen de katten het over de zachte bemestte aarde om te spitten om daar te toiletteren.
Konden we afgelopen weken gewoon in 35 graden gaan liggen bakken gekoeld door een fris briesje, deze week was het een graad of 7 en regent het regelmatig. De geur is hemels na zo'n lange droge periode, bijna te zwaar en te doordringend om diep in te ademen, verboden zuurstof, te zwanger van het een of ander. Maar groener wordt het hier dagelijks en van de bosbrand is dus echt al nauwelijks meer wat te zien. De hellingen worden door de prunussen gespikkeld wit, ieder jaar weer een fantastisch gezicht. Ons huis is al niet meer te zien vanaf het bospad, wat wil je, een zuidhelling. Kleedjes van vergeet-me-nietjes, paardenbloemen, stinkende gouwe en de geredde sering die het zwaar heeft met zijn vol gezogen bloemtrossen. Het gaat verschrikkelijk hard nu ook het gras gaat groeien.

De gebouwtjes hadden ooit allemaal nette 'makelaartjes' van zink. We weten niet hoe 'die dingen' heten officieel, maar de enige twee die nog intact zijn, vragen ons de andere ook te vervangen. Nu gaat de renovatie van de daken traag als je maar twee handen hebt en het vak nog moet leren. Het puntje op het relatief nieuwe dak van het chateau, het kruisje op de ene kant van het schuurdak, sluiten het dak, maken het af, een symbool dat de bouwer aanbracht, het hoogste punt dat verzegeld wordt. Marc wil natuurlijk graag iets heel speciaals en gaat speuren op het net voor iets. Een kleine bescheiden website van een windwijzer maker biedt hele leuke originele windwijzers. Eén springt er in het oog, een zwijntje wroetend in het gras onder een boom. Geen normaal kruisje, puntje of ander kunstzinnige vorm, nee, een heuse windwijzer, die wij wel erg graag willen hebben na de brand van vorig weekend. De ene week besteld, de volgende geleverd.

De postbode moet zodoende de hele piste rijden, maar het hek staat nog open en zo heeft hij een beetje mazzel. Het zware driehoekige pak wordt met een brede lach bezorgd en we hebben weer een praatje 'weer & brand'.
Hand gemaakt, met een handgeschreven instructie voor het bevestigen, met veel zorg vastgeplakt met een plakbandje. Tof, zulke dingen. Niks geen massa productie van 100 in een dozijn, nee eentje! Voor M&M. Hij is alleen gemaakt voor verticale bevestiging.... Oops, dat gaat dus niet op onze daken. Ze lopen schuin af, aan alle kanten, en wind vangen moet ie.... Marc moet gaan knutselen op het ding, exact waterpas en de wijzer zelf met zijn N-S-O-E-letters met een kompas uitgericht.... Het gaat nog even duren, maar dan hebben wij een 2D Zwijn op het dak die met zijn kont in de wind aangeeft of we kunnen stoken of niet.

Het spatdakje is af, maar.... mislukt. Het afschot is te flauwtjes, zo rotten de lauzestenen binnen twee jaar weg. Het hangt te hoog en hangt scheef. Na wat regenbuien zien we ook het water door de stenen lekken en de planken eronder doorweken, foute boel. Dat laat Marc de moed in de schoenen zinken, want van de zovele nieuwe klussen en bouwprojecten die hij met frisse moed aangaat, mislukken er veel of vallen na een tijdje weer uit elkaar. -De belangrijkste klussen als het dichten van lekkages op de daken zijn perfect, de lokale dakdekker prijst zijn werk, en daar gaat het om!-
We werken gewoon moedig door, de volledig ingegroeide, door de natuur ingepikte stal is geheel vrij van begroeiing en gras is gezaaid om zo altijd een rondje om de stal te kunnen lopen, voor het onderhoud.
Hetzelfde met het hek langs het bospad. Hoe ze ooit die paaltjes in de rotsgrond gekregen hebben weten we niet, misschien met behulp van machines? Wij moeten het doen met een simpele grondboor, gekocht in Nederland voor het graven van kleigaten. Voordat wij dus 80 paaltjes in de grond hebben, zijn we een jaar verder. En zo gaat dat met alles hier. Het stootijzer brengt enige 'verlichting' in het werk, soms kunnen we een gat in een stuk graniet hakken dat net onder het maaiveld rots ligt te wezen, de rook komt er vanaf... Maar dan nog is het een hels karwij.

Verder ben ik gewoon nerveus. K ga ik vanmiddag van het vliegveld halen voor een vakantie van 10 dagen. Zij is ook nerveus na ruim 6 jaar geen vakantie gehad te hebben. We willen haar een echte vakantie bieden, zij wil zich stuk werken om die vakantie te verdienen, wat wij helemaal niet nodig vinden. We hebben elkaar nog niet in het echt ontmoet. Wel via skype, mail en chat en dit is toch anders.
Vanavond dus met z'n drietjes in een schoon en opgeruimd huis met een vuurtje in de schouw en een verdiend drankje erbij.

Mijn energieke lijf en leden sturen mijn gedachten veel naar Nederland waar mijn tante afscheid aan het nemen is van haar leven hier op aarde. Ik vond de kracht haar te bellen in het hospice, ze stelde mij gerust, in plaats van andersom, dat ze geen pijn heeft en niet bang is om dood te gaan, 'fearless' dus. Het loslaten daarintegen is enorm zwaar, logisch. Ik ben blij voor haar, ze kijkt ernaar uit haar man weer te mogen 'zien'. Het ontroerde me, het deed me goed haar te horen en ik voel me minder bezwaard dat ik er niet lijfelijk voor haar kan zijn.

Die nieuwe energie, noem het kundalini, zorgt voor een nieuw bewustzijn. Dat lijkt geweldig en tof en ideaal zo begin van de lente. Maar niets is minder waar. Nu heb ik al heel mijn leven een probleem met inslapen. Dat is nu verergert en ik word 's ochtends ook rond half 5 wakker om niet meer in te slapen om de nacht goed af te ronden. De volle maan kan ik het niet meer verwijten, Emiel ook niet. -Die kraait de hele dag door in sessies van een half uur.- Dit is ook nieuw, dat ik een uur of 4 slaap, maximaal en verder hele dagen in touw ben. Het middagdutje is onontbeerlijk geworden... Ik word oud!