Schrijven

Na twee weken Nederland zit mijn hoofd vol met boeken, allerlei verhalen, fictie en non-fictie, beelden, indrukken, inzichten en ontdekkingen.
Deze weblog gaat over het wonen en leven in Frankrijk, mijn beleving weliswaar, dus een verslag van mijn wel en wee in Nederland zou misplaatst zijn. Er komen wel wat logs aan die relevant zijn en ik hier graag kwijt wil.
Maar de stilte van afgelopen weken is terecht.
Eerst zou ik een paar daagjes in Nederland blijven; mijn pa verrassen, even polshoogte nemen bij en in ons huis-te-koop in Oostvoorne om dan zo snel mogelijk weer naar huis te gaan.
Die paar dagen werden er 10, omdat ik graag B weer wilde rijden en zo snel en goedkoop mogelijk weer naar huis zou kunnen. Maar het zit anderen ook wel eens tegen, zijn dagen werden twee weken en helaas nog een week er bovenop, wat mij deed besluiten een oproepje te plaatsen voor een lift van iemand anders.
Maar dat schoot niet op, dus verbrak Marc mijn besluiteloosheid door me te pushen de trein te pakken, koos ik een rustig moment om treintickets te boeken en gisterenochtend om 7 uur op de Thalys te stappen om 8 uur 's avonds 'thuis'  uit te stappen en Marc om de hals te vliegen alsof we elkaar een paar maanden niet gezien hebben.
We kruipen niet meer achter de pc en dat is heel bijzonder, we praten, lachen, en bespreken even wat belangrijke dingen, maken tegen middernacht alsnog een snoezelkamer van de woonkeuken en genieten van het weer samenzijn.
Onze liefde heeft er wéér een verdieping bij, terwijl ik al vond dat we tot grote hoogte konden stijgen in een machineloze lift. Het valt altijd tegen als één van ons naar Nederland is en de ander 'achter moet laten', maar altijd blijkt het goed te zijn, voor ons beide en de M&M.
Leuke kleine verrassingen nam ik mee, zoals dropjes en de machete en andere kleine dingen die ons leven veraangenamen, maar ook hier thuis zie ik nieuwe dingen. Een kaartje van Nadine, een franse vriendin die afgelopen maanden over de wereld reisde met haar man, een tijdschrift van G met een lieve leuke brief erbij die het ook na twee weken Nederland wel welletjes vindt en blij is als ze weer lekker thuis in Frankrijk is om het ritme weer op te pakken en onthaast het tumult in Nederland achter zich laat. Een vers gebakken pannenkoek als avondmaal, een lachende heel blije Marc, nog blijere katten (op Aai na die echt een ander huisje nodig heeft) en een ongekende rust in een warme cottage.
De sterrenhemel treft me al zodra we het station verlaten hebben, ik kijk verrukt uit de autoramen de duisternis in, geen enkele lamp verraad de schaarse bewoning van dit zo stille gebied na twee weken altijd wel straat-, industrie- en wegverlichting. Een zo schone lucht die ik in adem, uiltjes -die veel lijken op de lachtortels van C die juist 's nachts van zich laten horen- en de geur van een houtvuurtje dat lekker knispert.

Enige treurnis; mijn camera heeft de geest gegeven toen ik zondag op de top van een duin onder een windmolen naar Maasvlakte twee stond te kijken en gezandstraald werd onder een blauwe lucht in de eerste zonnestralen die de kust bereikten. Gefrustreerd zet ik het toestel terug naar zijn fabrieksinstellingen, maar helaas, het beeld blijft knalroze overbelicht en ik neem de mooiste plaatjes in twee weken in me op zonder ze later te kunnen delen.

Vandaag is het 'verder thuiskomen', spullen opruimen, wandeling maken, nogmaals proberen mijn camera aan de praat te krijgen en schrijven, schrijven, schrijven, hapje koken tussen de middag, mailtjes sturen en genieten van het thuis zijn, de stilte, de rust, de lucht opsnuiven, de katten knuffelen en m'n Lief.