Woest Water

Door al die regen, dagen en nachten lang, heeft de gorges er weer tientallen watervalletjes bij. Het granietzand neemt het niet meer op, waardoor grote plassen en mini-vijvers ontstaan op de paden, de druk van het water is zo groot dat onze bron het water amper meer kwijt kan en de bronbakken stromen weer over. Ook in het dichtstbijzijnde ravijn stroomt een bergbeekje met watervalletjes die sijpelen tijdens de droge zomers en nu een bulderend geluid voort brengen. Daar horen we aan dat het de moeite waard is naar de sluizen te lopen om te kijken wat er daar allemaal wel niet buiten de oevers treedt.
Wat een donderend geweld van moeder aarde. En elke keer zijn we te laat of te vroeg om met eigen ogen te zien hoe die stalen brug ook onzichtbaar is en we via de hoge voetgangersbrug naar de overkant kunnen. Ook zijn we er nog nooit bij geweest als de sluizen open gaan om de vloedgolf de gorges in te zien stromen.
Gek genoeg heb ik geen filmpje van dit riviertje 's zomers, als je daar canyoningen kan of met een boek op een steen in de stroom af kan koelen van die verzengende zon.
Belooft, bij deze, dat ik van de zomer twee filmpjes plaats, bovenstaande en het tegenovergestelde.

Verder was ik vergeten dat ik een paar liter walnotenwijn in een keulse pot had weggezet afgelopen zomer. Botteltijd dus! Ik proef... één slokje... wat toch maar een glas werd.
Notenwijn van Tien is pittig! Met een goede notensmaak, pittige afdronk en eens niet te zoet of te zwaar. Geen wijntje voor bij het eten, eerder een lekkere winterborrel met een tikkeltje bitter. Komend seizoen maak ik het zeker weer met vroeger geplukte onrijpe walnoten, iets minder rum, iets meer suiker, ietsjes hoor, en meer liters als eindresultaat. Want de smaak is echt geweldig, alleen je moet geduld hebben en niet vergeten regelmatig te roeren de eerste weken.