Le Conseiller Général

Twee maanden na het eerste contact met een te snel ratelende Fransman op onze voicemail, is het tijd voor het afrekenen van de snoeiklus en een officieel onderhoud met de rappe ambitieuze jonge Conseil Générale. Een vlotte linkse die geheel onverwacht de verkiezingsstrijd won tegen de ultra rechtse conservatieve Jean-Miguel die me altijd La Petite Hollandaise noemt als hij me nogal innig op de wangen kust bij een weerzien in de bistro. Het is een boom van een kerel en al even in de 70. Dat hij het niet verkroppen kan dat hij de strijd verloor, kan ik me levendig voorstellen. Men blieft die verjonging niet, het zou hun logge boeren stoelpoten maar onder de kont vandaan schoppen en knabbelen aan hun heilige huisjes. Als je ze naast elkaar zou zetten is het ook een typisch plaatje van Goliath vs. David.

Wat mij betreft kan politiek me gestolen worden, maar de vriendjespolitiek komt me erg goed van pas, 'onderzoekt alles en behoudt het goede' houd ik mezelf dan maar voor. Dat ik kwetsbaar ben als vreemdeling, die de Franse hoed en haar rand wel mooi vindt, maar er niet veel van weet, besef ik me erg goed. Spreekwoordelijk eet ik met een gerust hart van twee walletjes. Jean-Miguel is de beste vriend van de doktersfamilie waar ik wekelijks tafelgast ben en altijd binnen mag vallen, desnoods met de sleutel die thuis aan een koperen spijkertje prijkt. Le Conseil Générale heb ik nodig om meer te weten te komen over de hoed met rand. En hij blijkt de aangever van een veel te snel groeiende auto-enterprise als boomverzorger.

De cheque schrijft hij net zo rap uit als dat hij praat. Hij is meer dan tevreden en vindt het erg jammer dat hij geen tijd had me aan het werk te zien. 'Men' heeft me wel zien werken. De tamtam doet het goed, als vanouds. Het was deze kleine David,met fel blauwe ogen en een gezonde buitenkleur die de correspondent van de krant en het bulletin informeerde over de nieuwe boomverzorger in het Canton. Mijn dank is groot en dat laat ik hem weten. 

Voor ons officiële onderhoud, dat plaats vindt in het Pole d'Emploi in een vissenkom met (gesloten) deur, neemt hij alle tijd. Niks geen ge-vous of andere hiërarchische formaliteiten. Toffe gast en niet onaantrekkelijk. De kleine David heeft duidelijk plezier in zijn hectische bestaan, want ernaast heeft hij het muziek-café op een zeer centraal gelegen toeristische trekpleister. CG zijn in een klein Canton zal hem windeieren leggen, want 'of ik alsjeblieft wil wachten met het innen van de cheque'. Het weer zat ook hem tegen, van drie warme chocolademelk en een broodje kan hij me niet betalen. (Natuurlijk)

Onze vragen over de bescherming van onze bron (dit gaat hij eens navragen, zoveel mensen die enkel afhankelijk zijn van een bron, zijn er niet meer) en over het gedoe met het druk bereden bospad waar de wet met voeten getreden wordt,zijn snel beantwoord. Een paar maanden geduld, we zijn gezien en gehoord.

Om nog extra ijs te breken breng ik als grap ter sprake wanneer het nu links bestuurde Canton zover is om de vooruitgang een zetje te geven door de komst van de eerste McDrek vestiging. Hij schiet in een deuk en legt uit dat in Villefranche de Rouergue een vestiging geweigerd is. Er zijn minimaal 30.000 inwoners nodig, die zijn er niet. Dit Canton telt er 3000. 

Dan komt zijn vraag aan ons aan de orde; Of we informatie willen vertalen in het Nederlands met betrekking tot de voordelen van het wonen, werken en recreëren hier. Uiteraard kunnen en willen we dat doen. 

Win-win-win et voila, zo doe je dat; integreren.

De Franse hiërarchie is op het platteland nog zeer goed merkbaar. Als je de burgervader van je gemeente tegen komt, knik je op gepaste manier en tast de situatie snel maar goed af om niet onbeleefd over te komen de man de hand te drukken. Op de wang kussen volgt wat later en ook dat hangt van het gezelschap af. Tijdens een dorpsfeest zou de beste man gillend gek worden van 550 x 3 kussen op de bebaarde wangen. Je kent hem 'persoonlijk', weet wie het is, want kennis maken voor je je als buitenlander in zo'n kleine gemeente vestigt is eigenlijk een pre. Zo niet op korte, dan zeker als investering op de lange termijn.