zondag 26 mei 2013

Onverschilligheid & Onwetendheid


Ik werd onverklaarbaar maar toch ver-schrik-ke-lijk boos. Vanuit mijn kern, die ik nog maar nauwelijks bevatten kan. Diep vanuit mijn hart, zich uitstralend naar de topjes van mijn tenen, tot aan mijn kruin en terug naar binnen. Ik heb nog nooit zo boos durven worden, op mijn ouders nog wel. Die hier op het zonovergoten nog koele terras eind juni vorig jaar me probeerden ervan te overtuigen dat ik ‘me niet zo druk moest maken om de zogenaamde puinzooi op de aarde’. Die puinzooi valt best mee en daar ‘heb jij toch geen last van?!’ Zure regen? Daar horen we nooit meer wat over. Net zomin als over een gat in de ozonlaag. Ook niet over de opwarming van de aarde, want we blijken een heuse ijstijd tegemoet te gaan.  
Ik ben nooit zo alternatief en bewust geweest. Slikte de meeste media als zoete koek. Keek fanatiek GTST en kocht veel lekkernijen waarvan het lijstje ingrediënten meer ruimte in beslag nam dan de geïndiceerde voedingswaarde.
Voedingswaarde van een klavertje vier

Ook Marc had er een handje van de wereld te bezien tot zover hij kijken kon; De overkant van de gorges en het land dat we bezitten, voor zover toegankelijk. Voor ons levensonderhoud, haardhout, moestuin, stenen voor het onderhoud van muren en gebouwen. De rest deed er niet toe. Maar na het zien van de drie ‘Zeitgeist’ films (LINK) en de Amerikaanse protest film ‘Assault on Wallstreet’ hoor ik hem anders ‘piepen’. Ook over het weer, want we zien al onze energie in de moestuin als zon voor de sneeuw verdwijnen. En dit is geen typefout lieve lezers.
Associëren is lastig. Ik geef het ronduit toe. Zeker als het gaat om wereldproblematiek die ver uit elkaar lijkt te liggen, ver van ons bed en bord, maar in de onzichtbare onderstroom toch met elkaar verbonden blijkt te zijn. Ik zie duidelijk het verband tussen oorlogen en economische crisissen. Ik zie het verband tussen economische crisissen en gezondheid. Ik zie het verband tussen gezondheid(szorg) en de voedselindustrie. Logisch is het verband tussen de economie, bankwezen en de industrie. Lijmende factoren lijken de media en politiek te zijn.
Ik neem maar mondjesmaat wereldnieuws tot me. Ik ben ook erg selectief. Ik koos er namelijk zelf voor om alleen via vrienden en kennissen van over de hele wereld op de hoogte te blijven van wat er speelt en de TV de rug toe te keren en om in de Franse jungle te gaan wonen. Ook een desperate vader die zijn zoons ombrengt, gaat aan mijn lezende ogen voorbij als drama-van-alledag, met nadruk op ‘drama’. 
Ergens ben ik de boosheid, eerder beschreven in deze log, nog steeds niet te boven. Ik hoop ook niet dat mijn weerzin tegen algemene onverschilligheid ooit verdwijnt. Want wie de schouders ophaalt over het leven, kan net zo goed gelijk ‘vertrekken’, zonde van mijn belastingcenten en energie en dat van anderen. We doen er allemaal toe. Zelfs een zekere ‘Monsanto’ heeft recht van bestaan. Door het terrorisme tegen het leven dat dit bedrijf aan de dag legt, blijkt er toch een bepaald aantal mensen, van de 7 miljard, geraakt te worden in hun kern, of hoe het ook genoemd mag worden. We zouden maar zachtjes inslapen en vergeten dat we leven… 
Want,  gisteren was het een dag van protestmarsen in 52 landen, meer dan 400 steden met ongeveer 2 miljoen bewuste mensen. Dit tegen maar één van de multinationals die genetisch gemanipuleerde gewassen ‘maken’. Of uitvinden. Zoiets als een mens klonen in een laboratorium en er dan octrooi en patent op nemen. Goed, ik zal geen zaadjes van sla en boontjes met mensen vergelijken, maar overeenkomsten kan ik niet vermijden of ontkennen. We komen uiteindelijk allemaal uit een ei dat het alleen maar ging doen door… ja, een zaadje.
Ik spotte een filmpje van twee hippies op facebook. De één met een gitaar. De andere roodharige dame met bonte zijden bloemen in het haar met een ukelele. Duidelijk Amerikanen De Ruigoord Rebels die een schattig liedje hadden geschreven met toch rake taal over Monsanto & kornuiten voor de mars in Amsterdam. Eén van de commentaren luidde dat een hippiemanifestatie niets uit zou halen en dat er pas geluisterd wordt als er degelijk onderzoek verricht is naar de misschien schadelijke effecten ervan. Laat nou ook de wetenschap zwaar gesubsidieerd worden door de lobby van de grootindustriëlen als Monsanto. Dan maar de barricaden op.
Nee, de bom valt nooit. ('De bom valt nooit' van Herman van Veen) Gelukkig maar. Maar ‘de Bom’ blijkt vervangen door iets dat ik als nog erger kwalificeer; de onverschilligheid. “Wat kan het jou schelen lieve Tien? Zo levend op zo’n schitterend stukje aarde, met zoveel liefde en energie verzorgd? Heb je er nou echt zo’n last van dat je je er zo over opwindt?”
JA. Ik heb er last van. De aarde jankt tranen met tuiten (=regen). Lijkt tot op het bot verkild (=6 graden overdag eind mei). Maar zolang de supermarkt ons toch nog voorziet in slavenboontjes uit Kenia, bamboe-scheutjes uit Vietnam, waterig varkensvlees uit Nederland, kiloknaller-gehakt en Coca-Cola om onze magen te vullen, who cares?
IK, ja ik ‘care’. En niet omdat ik een verlate hippie ben die het licht zag en toch de makrobiotische toer wil doorzetten waarmee ik gedeeltelijk ben opgevoed. Zuurdesem blief ik niet en B-merk cola vind ik erg lekker bij film&friet. Ja, de boosheid is gezakt, maar steekt de kop weer op als ik tegen de onwetendheid van mensen aanloop. Bewuste onwetendheid, wat voor mij hetzelfde is als onverschilligheid. Eigen hachje eerst, uiteraard. Maar dat eigen hachje wordt heel stilletjes van buitenaf in gevaar gebracht. 
Wat niet weet, wat niet deert. En daar gaan we met z’n allen de fout in. Want het deert wel, je wordt er ziek van. Wat weer heel lucratief is voor de farmaceutische industrie die de aarde nogal vervuild, waar we weer ziek van worden.

Onverschilligheid is me een gruwel. Eén van de weinige zaken waar ik me nog vrijwillig boos over maak. Ik haal mijn schouders nog liever op over het weer, daar doe ik echt niets aan als piepklein mosterdzaadje.



10 opmerkingen:

  1. onverschilligheid is een wapen tegen onmacht

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. zou kennis niet een beter wapen zijn?
      Al heb je helemaal gelijk hoor!

      Verwijderen
  2. Ik ben het helemaal met je eens
    Heb gisteren toevallig nog met m'n zusje - die voedingsmiddelentechnologie studeert - gekletst tijdens het honden uitlaten. En waar zij haar schouders ophaalt over E621 (maar toch oplet dat ze het zo weinig mogelijk binnen krijgt...) kan ze zich over het hele Monsanto-verhaal enorm opwinden. Vanuit haar vakgebied heeft dat eenduidige gewas helemaal geen zin - voor de consument is het écht niet beter dat alle paprika's er hetzelfde uitzien en precies hetzelfde smaken - het is echt allemaal gebaseerd op zo veel mogelijk geld verdienen. Sterker nog, juist als alle gewassen precies hetzelfde zijn zal je problemen krijgen, met ziektes die er in zitten bijvoorbeeld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Blij met je reactie. En de groenten die ik moet kopen omdat we nu eenmaal een lastig stuk 'grond' hebben om alles zelf te kweken, zijn stuk voor stuk net plastic om te zien (leuk voor foto's) maar kraak nog smaak.
      Alles dat ik uit eigen tuin eet, is echt heerlijk. Je weet wat je eet. Dat mis ik erg met gekochte groenten en fruit.

      Verwijderen
  3. Dank je wel, Martine voor wat je geschreven hebt. We kunnen het ons niet meer veroorloven om nog langer onverschillig te blijven!!!!
    En bij gevoelens van onmacht die we zo vaak ervaren, helpt het om iets positiefs in de wereld te zetten, ook al is het nog zo klein, ook al denk je dat het niets uithaalt.....want het haalt wel degelijk iets uit. Elk mens kan het verschil maken!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geert, dit logje was een 'zware' (lang) die ik voorheen juist te vaak schreef. Kostte me twee volle dagen en hoop echt dat ik over kom zoals bedoeld.

      Verwijderen
  4. Het probleem is zo groot dat je je vanzelf onmachtig voelt. Leef zoals het voor jou het best is. Voor mij betekent het dat ik al meer dan 40 jaar vleesloos door het leven ga, maar zelf groenten verbouwen of zelfs maar alles gifloos kopen lukte me niet tesamen met een een baan. Wat wel lukt is groenten kopen van het jaargetijde en de grond in de buurt. Dus geen avocado's en kiwi's uit verre oorden per vliegtuig laten aanvoeren. Maar ja het zijn allemaal halfbakken oplossingen voor een probleem dat te groot is om te bevatten. Daarom accepteer ik dat ik niet genoeg doe maar dat ik wel doe wat in mijn vermogen ligt en dat ik er in ieder geval bij nadenk.Zo zullen andere mensen een andere keuze maken. Als we er maar over nadenken en dan kiezen. Helaas zijn de commercie en de verleiding waaraan we blootstaan te opdringerig zodat de meeste mensen vergeten na te denken. Héééel jammer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind 'bewust zijn' (en blijven) al een hele stap.
      Wat het best is voor mij is ook mijn omgeving bewust laten worden of zijn van de kleine stapjes die ik kan nemen. De kleine dingen die ik zelf doe.
      Ik kan niet zo'n vieze oude diesel. Wil wel met de ezel (die ik nog niet heb), maar kan nog niet.

      Het zit hem niet in het fanatieke perfectionisme, maar wel in het maken van keuzes. Ik kan niet (meer); omgaan met big spenders en onverschillige mensen. Ook niet als ze alleen hunzelf ermee hebben, want wie ben ik dan wel dat 'ik sta erbij en kijk ernaar'??

      Verwijderen
    2. Het is ook vaak onwetendheid van mensen, de media hebben het er ook niet vaak over, worden ook waarschijnlijk beinvloed. Als je erover praat merk je dat veel mensen geen idee hebben en het gewoon niet kunnen geloven dat dit bestaat en daarna inderdaad ook nog onverschillig reageren. Je hoort er nu meer en meer mensen over dus hopelijk worden steeds meer mensen bewust. De dingen die je in die films ziet zijn ook te gek voor woorden en beangstigend, dat het sowieso mogelijk is, daar kan ik heel verdrietig van worden.

      Carolien

      Verwijderen
    3. De media kunnen alleen uitzenden en publiceren als er voldoende reclames en advertenties verkocht worden. Alleen de grote bedrijven en industrieën hebben daar geld voor. En de kennis van je buurvrouw of vrienden? Dat is toch niet wetenschappelijk, dus nee, je wordt niet geloofd.
      Dat het hen nieuwsgierig zou kunnen maken naar het opdoen van kennis hoop ik altijd, maar... daar moet je wel tijd voor hebben. En je karretje volladen in de super kost niet veeltijd, maar dat geld verdienen voor die volle kar wel... Zo is de cirkel weer rond, toch?
      Ook ik word verdrietig, vooral door de onwil van mensen te ZIEN en te willen weten...

      Ook een reden toch te blijven schrijven, als ik niks doe weet ik zeker dat ik hand in eigen boezem kan steken en op de koop toe op de blaren mag gaan zitten.

      Verwijderen