Die zaten eraan te komen, in grote getale; de rotmomenten.
Mijn gaste en ik babbelen heel wat af, wat me doet realiseren dat ik wel vrij ben en op een plek woon die helemaal bij me past, maar ook de situatie waar ik NU in zit en hetgeen ik afgelopen 6 jaren wel zag, maar waar ik nog niets mee kon. Dit is geen modder, maar wel het effect van het vast lopen mede door een crisis en daarom langer aanmodderen dan goed voor me is geweest. Me dingen over m'n kant laten gaan.
Ik ben dus steeds even heel erg kwaad, heel erg verdrietig, heel erg gekwetst, heel erg moedeloos en verschrikkelijk zielig. Het liefst smijt ik dus echt alle borden stuk gepaard gaand met klassieke razernij om daarna een maand huilend in bed te gaan liggen.
Maar ja, de beestjes dan???? De boontjes en frambozen? De mensen die wèl willen helpen, ook al zijn dat geen armen om me heen... enzo.
Het is goed dat ik niet alleen ben nu, misschien te snel om een gast te hebben, maar ze kookt bos-maaltijden, is lief, we zijn gelijk in heel veel dingen en ook zij heeft haar volle rugzakje bij zich, wat steunt, ideeën geeft en nog meer bijkomende voordelen.
Maar toch, open en bloot; vandaag ff niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten