zondag 15 juli 2012

De Jaarlijkse BBQ

Via via leerde ik P&W kennen, een Nederlands stel dat hier, ergens in de buurt, een vakantiewoning heeft. Vooral P geniet er vele maanden per jaar van zijn pensioen. Het zijn echte Hollanders en dat is in alles te merken; Het 's avonds warm blijven eten, speciale koffie uit Nederland meenemen en meer van zulke kleine dingen die de nationaliteit verraden. Op zich niks mis mee, het kenmerkt alleen zo duidelijk.
Ieder jaar valt P's verjaardag samen met de nationale feestdag 14 juli, maar dit keer viert hij het een dagje later, op zondag, zodat iedereen kan komen... let wel; alle Nederlanders waar hij hier mee bevriend is en de eventueel aanwezige familie of vrienden van het stel, want ook hun huwelijksdag vieren ze met de Jaarlijkse BBQ.
Daar hebben M&M wat mensen ontmoet en het verschil leren kennen tussen Nederlandse Fransen en Nederlandse Pied a Terres, nu even zonder plus of min en andere sterke meningen over het enorme verschil tussen de twee. Marc heeft altijd gegruwd van zulke gelegenheden, "'k ben toch niet voor niks naar Frankrijk verhuisd, zeker niet om tussen de Nederlanders te gaan zitten". En verder het groepsgebeuren, het past hem niet.
De eerste BBQ die we meemaakten was voldoende reden het jaar erop om koppig thuis te blijven en ik volgde hem gedwee, net als wat andere gelegenheden waar veel mensen bij aanwezig waren. Ik wilde niet alleen gaan. Na een paar keer zijn sabotage ervaren te hebben vlak voor we in de auto behoorden te stappen, besloot ik af en toe dan maar alleen naar zulke feesten en samenkomsten te gaan. Ik heb mensen nodig en heb de luxe ervoor op uit te gaan, in plaats van de moeite moeten doen om in de natuur even een stilteplek te zoeken.
Ondertussen werd Castel zwanger. Wat heeft dit er nu mee te maken, zult u zich afvragen? Alles, want die vorige weblog van mij werd grondig en met fanatisme gevolgd door mensen die hier ergens ook wonen cq een vakantiehuis hebben. Laten bijna al deze mensen nou een grote liefde en voorkeur aan de dag leggen voor honden. Groter dan voor andere dieren en in een enkel geval ook de viervoeter boven de mens plaatsen, inclusief zichzelf.... Ik heb op mijn weblog toen maanden mijn best gedaan hulp te krijgen voor de komende pups die hier op het platteland niemand wil hebben. Dus vroeg ik hulp in Nederland, aan mijn 3500 lezers per maand -nu dus gereduceerd tot een wel heel selectief clubje waarvoor mijn grote dank, want ik heb juist jullie nu meer nodig dan ooit- of ze eens rond wilden vragen of er iemand een mooie half jachthond pup wil hebben. Maar niks hoor, de enige raad bestond uit; jullie keuze een hond te nemen, niet te laten helpen (we wonen etterlijke kilometers van andere mensen af) en er is daar vast wel iemand.
Dus zat ons er niets anders op dan wat de locals hier ook doen; afmaken. En zo geschiedde.
Dit had onder een aantal van mijn lezers niets anders tot gevolg dan tot de eeuwige verbanning uit hun leven en dus ook werd ik in m'n up goed weg gekeken tijdens de jaarlijkse BBQ van P&W, terwijl ik Marc zich thuis liet verteren door dat rotgevoel wat hem altijd besluipt als hij in een groep moet stappen, welke dan ook.
De tijd heelt alle wonden, zeggen ze, en ach, ja, daar kun je goed op vertrouwen, dus ga ik vandaag weer naar De Jaarlijkse BBQ, zonder Castel, want die hoort bij het huis, waakt en speelt met de katten.
Ik ga voor P&W, net als de vorige keren, laat verschillende honden aan me snuffelen en zal een bedelende poedel onder tafel van me weg duwen. Ik ga ja en amen knikken en me niet uitlaten over afgelopen maand. Het is nu, NU ga ik mijn dierbare vriend P een dikke kus geven en gezellig bij babbelen.

Wat zou er over zijn van de zelfingenomenheid, de oordelen en de afkeuring nu M&M niet meer is en alleen Martine zich laat zien tussen al die mensen die zich zo vastklampen aan de gemaakte zekerheid van de flat in Nederland. Ik kan de tijd nemen te leren zien wie ik ben zonder de echtgenoot naast me. 
Dit is wat eng, maar wel goed voor mijn zelfbeeld. De locals en de Nederlanders en de andere hier neer gestreken vreemdelingen, wie ben ik? 

2 opmerkingen:

  1. Martine: ik had ook m'n oordeel klaar, toen, met de pups van Castel. Je uitleg en nuancering destijds, hebben me de zaak anders doen bekijken.
    Goed dat je gaat !!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. het was ook fijn om er te zijn, P&W zijn een erg lief stel die ons altijd gesteund en geholpen hebben en zo attent waren in weer en wind hier op bezoek te komen, Castel is een geweldig beestje geworden na haar korte moederschap en nu voelt ze zich ook echt verantwoordelijk als waker en opvoeder van huis en kattenspul :-)
    blijkbaar moest het zo lopen :-)

    BeantwoordenVerwijderen