Ik weet best hoe deze bloem heet, maar ik vind toch de naam Bloem het mooiste passen.
Muizenvang les 1
Cros wijkt niet van DQ's zijde en hij niet die van Cros. Ik heb echt gezien afgelopen weken dat Cros een vader is, een grote broer, een drill inspector met een paar Dan graden, buik of dij-warmer of kussentje en leraar.
Les 1 lijkt een praktijkles.
(Eigenlijk is het les 2, Les 1 bestaat uit een periode van observeren, het rustig afwachten op een strategisch plekje, het sluipen, de laatste sprong met verlekkerende hebberige grom diep uit de keel met de spierwitte manen en een wat opgetrokken neus. Waarna Cros er even mee speelt in het kielzog van zijn leerling tot hij hem toch toevallig, ja heel per ongeluk dood maakt tijdens een volgende buiteling als een balletje aan een elastiekje dat zo steeds in een rechte lijn in je hand terug veert. Arme muis, maar ik doe er weinig aan, ze doen het aangenomen werk toch best trouw, ook al halen ze de muizen van buiten naar binnen en niet andersom, maar goed, opleiding van de kleine hoort erbij.)
Praktijk Les 1;
Opwarmen met Observatie Les 1 uiteraard. Voorheen ving Cros de meeste muizen, die hij inderdaad dan quasi teleurgesteld dood speelt, om het lijkje door oude rode Joppie op te laten peuzelen. Nu met een leerling, de ontzettend leuke, leergierige, niks niet schuwe, glanzend zachte kitten. DQ is een volhouder. Het op schoot klimmen als tussenstation naar het tafelblad om mee te eten, ontelbaar keer zet ik hem aan het nekvel weer op de grond en deze corrigerende acties gaan heel de dag door, gelukkig neemt Cros het leeuwendeel van de opvoeding op zich.
Dus Cros laat de muis in de steek en gelijk schiet DQ erop af, er volgt een kort non-contact schijngevecht waarna Cros ter goedkeuring de muis vrij geeft. DQ is er een twee en een half uur mee zoet. Onder toeziend oog mag DQ in een bepaald hoekje met de muis in de weer. Cros huppelt soepel achter DQ aan als hij ermee naar buiten loopt de donkere bewolkte nacht in. Cros stuurt de kleine terug naar binnen, muisje en DQ zijn onafscheidelijk en toch blijft Cros het katje in dat hoekje spelen, hij mag er niet weg. Joppie zit met de poten dubbel rustig te wachten, al die uren, hij is 20 en 'het zal allemaal wel, ik krijg die muis'. Nope....
Tot ik het zat ben en de kleine kaken met hun scherpe tandjes van elkaar moet duwen om de muis in zijn geheel - nog maar net hoor - uit de bek te trekken. Het kost enige moeite en hij verzet zit met alle tenen wijd uit elkaar. De muis blijft heel en ik verdonkeremaan het lijkje in de compostemmer. Het duurt even voordat ze het alle drie in de gaten hebben dat de les voorbij is.
Om nou over een uurtje de hele vloer bedekt te zien met stukjes muis vind ik ook zo wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten