Halverwege de avond, Lief doet een online spelletje en ik zit te patiencen na 4 dagen geen internet, komt Sooty naar boven. Ze loopt wat vreemd, wast zich -op zich heel normaal-, maar loopt ook zo raar. Tijdens het langs mijn stoel lopen steek ik mijn hand uit om haar rug te strelen, mispoes. Kletsnat, dus regent het buiten? Ik loop haar achterna en Marc voelt even buiten met uitgestrekte arm, 'het is droog hoor' zegt hij. Dus is Sooty per ongeluk gaan badderen, in een bronbak gevallen of de ketel met zijn iele rand. Ze is door en door, zelfs de vacht op haar buik nog niet volledig aangegroeid na de sterilisatie, arm ding. Ik wikkel het natte ranke zachte maar koude dier in een poezenhanddoek en wrijf haar droog op het randje van de schouw waar 's winters het vuur nooit ontbreekt. Ze is niet zo knuffelig, maar ze lijkt de kluts door het snelle bad volledig kwijt te zijn. Versuft en geschrokken laat ze het zich allemaal welgevallen en ik staar weer in het vuur terwijl mijn handen wrijven. Net als gisterenavond na een uurtje stevig van repliek gediend krijgen over mijn afhankelijkheid met tijdens een afkick-periode veel symptomen die op een echte cold-turkey doen lijken. Als het natte katje in mijn armen ben ik nog te versuft om weer 'lekker aan het werk te gaan' tijdens de donkere uren buiten. Wil ik niet schrijven of werken in de VW's, het staat me tegen, weg is het inzicht en de rust, retourné de idioterie van de wereld zoals Lief het definieert. Het liefst ziet hij me eerder 3 jaar geleden al gestopt zijn met bloggen dan 'als dat vervloekte internet het weer doet'. 'Dan ben je er niet'. Klopt, schrijven is werken, het levert alleen nog niets op dat traceerbaar is op een bankafschrift, daar heeft hij helemaal gelijk in. Maar oefening baart kunst en enig geduld, iets dat hem nu juist weer volkomen vreemd is. Als het niet snel tot resultaat of een zeker succes leidt, krijgt het het stempel zin- & waardeloos en is de kous af en de punt erachter gezet. Deze natte kat moet eerst even opdrogen en bedenken in hoeverre haar verzorger en partner gelijk heeft of juist niet. Het in de wind slaan van liefdevol gegeven repliek kost me nog steeds erg veel moeite, want we hebben beide vaak gelijk. Gelijkwaardig, vaak, maar niet altijd. Of we nu 24/7 op elkaars lip zitten of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten