Opa reed vrijdag weer eens de piste af, zogenaamd op zoek naar sporen van wilde zwijnen. Iets dat opa al jaren doet, sinds wij hier wonen. Gewoon nieuwsgierigheid dus en niet te vergeten; even weg bij moeder de vrouw. Opa rijdt op een quad, het hoofd stevig in een helm verstopt met de gesp goed strak onder de kin. Opa is nogal van de stugge, het duurde dan ook 3 jaar voor hij ons gedag knikte. Heel soms maakt hij een praatje, maar meestal niet, want opa is het niet zo eens met hoe wij ons ding doen hier. Af en toe ligt er een boom op de piste, aan de kant zodat de EDF en de postbode er nog langs kunnen. Zo ook eind vorige week. Opa rijdt maar 10 km per uur, de kippen overleven dat wel. Marc was in de moestuin autobanden aan het vullen en ik was in de weer met de bamboe. We horen dan het getuf van zijn quad en zien zo'n rond ding voorbij komen, das opa. De quad en de rest van het karikatuur is verscholen achter bomen en de helling zelf. We horen hem even later de bocht omgaan, daar waar die eiken liggen te wachten op kloofhamer en zaag. Abrupt stopt het geronk, start weer en komt terug om ter hoogte van de schuur te stoppen en van de helling af te gaan roepen. Marc legt zijn gereedschap neer en loopt naar het huis waar hij die helm net kan ontwaren tussen de bremstruiken en rotsen door. Opa roept hoe gevaarlijk het wel niet is; die eik net na de bocht op het pad. Dat kan toch allemaal niet zomaar. Marc is verontwaardigd. De EDF, de postbode, de buschauffeur van de schoolbus; niemand heeft geklaagd en dat doen ze echt wel, die rijden hier 5 dagen per week en opa al een tijdje niet meer. Het nieuwtje van M&M is er wel af na 4 jaar. Marc doet er maar een gevarenlintje langs spannen om opa gerust te stellen, te laten zien dat we het ons echt wel beseffen dat die boom daar niet kan blijven liggen.Maar iedereen kan er langs en van echt gevaar is geen sprake mits je niet met 60 per uur de scherpe bocht neemt. Je ligt dan met voertuig en al toch wel in het ravijn, maar ok, opa mag best een inschattingsfoutje maken en je mag er maar 30 km per uur.
Die bomen gaan we opruimen, één ligt er nog als boom, die andere al in stukjes. Maar het weer zat ons niet mee. Kleine correctie; zat mij niet mee. Gisteren; ik hoef maar naar buiten te kijken en het begint te regenen. Ik doe een poging en het blijft 2 minuten droog. Dus sta ik met een mand met werkspullen net in het bamboebos of het regent al te hard. Marc heeft gek genoeg juist geen last van nattigheid, als die een stap buiten zet gaat de zon schijnen. "Morgen ga je werken hè?" zegt lief nog suggestief. Ben even van m'n à propos, alsof ik nooit zoveel doe. Werk me een slag in de rondte, niet altijd buiten. Dat laat ik afhangen van het weer en andere werkzaamheden. Na de regen van afgelopen dagen, beloofde ik hem al om die twee eiken die hij op het bospad had gelegd getrokken, samen met hem klein te zagen, hij klooft en ik stouw de Rode vol. Het is wonderwel droog en trek me niks aan van enige suggestieve opmerkingen van Lief. Hij is met woorden net zo handig als in de keuken, wat verklaart waarom ik 30 tot 31 keer per maand kook. Eerst moet de grote zaag schoon, dat vergt een half uurtje. Altijd prettig om zo'n moordmachine goed na te kijken voor je het geval in een eik zet. Marc zaagt even met de barbie-echo (kleine kettingzaag en net zo link door het geringe gewicht) een hazelaar weg. We hebben dichtbij huis namelijk nauwelijks meer de ruimte voor 30 kub hout en hij bouwde met autobanden verder aan de muur die halverwege de helling stopt. Daar waar het stalpad begint bij de goot. Natuurlijke erosie zorgt ervoor dat er over 10 jaar helemaal geen stalpad meer is, dus is het zaak de boel op te sluiten. Stenen zijn zwaar, goede bouwstenen voor een muur zo niet zwaarder. Autobanden zijn gratis, die kun je trapsgewijs stapelen en vol stampen met grond. De zware zanderige kleefgrond zal met behulp van de zon opdrogen tot grote ronde stenen. De vrij blijvende gaten in de banden groeien vanzelf vol met bloemen gras en natuurlijk bramen. Maar eerst gaat de nieuwe muur schuil achter hout voor over een paar jaar.
Vers net gekloofd eikenhout is heel erg zwaar, nat en van binnen mooi roze. De nieuwe stapels zien er netter uit dan ooit. Terwijl Marc thuis uitlaadt zet ik de zaag in de boom en zet de stamstukken van een kleine meter langs (!!jaja opa) het pad overeind. Als Marc met een lege Rode weer terug is schiet hij in de lach, er staat een 25 meter stammen langs het pad, alle maten en vormen. Zo kan hij met de kloofbijl en de wigjes 'langslopen'. Bos-fitness, voor ons alle twee. Erg leuk. Ik laad de Rode een 2e keer vol en zo hebben we in 1 ochtend 4 kub geregeld, met bos-fitness! We zullen er winter 2015/2016 warmpjes bijzitten.
's Middags wil ik erg graag verder met de watergoten. Hier en daar mogen de oudjes nog een steuntje (zie foto hier boven) en een ijzerdraadje ter versteviging. Dan kan ik ook makkelijker maaien zonder dat die gootjes vol maaisel liggen. Daarna heb ik nog niet genoeg buitenlucht genoten. Iets voor de fun; een hekje maken door het bamboebos. Bij de broodoven loop je ertegen aan, letterlijk. Het is na het dunnen van vorig jaar zo uitgegroeid, naar alle kanten. Je erdoor wurmen valt niet meer mee. Vlak na onze verhuizing was het bamboebos nog verder weg en veel kleiner. Tijd voor een pad en dat gaat het makkelijkst met bamboe.
En die katten maar feesten om me heen, die hebben nog geen lente meegemaakt.... Kan wat worden. Deze avond sloten we af met een live concert van een artiest in Cloudparty. Het was voor een online concert geweldig! Whiskey erbij en uitrusten. Even geen werk, niks doen, zalig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten