Wonderlijk genoeg vond Emiel deze ochtend vroeg zijn kippetjes terug nadat hij verder het bospad op was gejaagd door Marc en Castel. Nog wonderlijker was dat hij de nacht heeft overleeft.
We genieten van Lisa Gerrard en Schiller's muziek als we binnen zijn.
Marc heeft de helling waar ik op hout-expeditie ging van dichterbij bekeken. Ja, Tien kan hout visualiseren, ook al lijkt er geen dood droog hout meer te zijn op eigen percelen.
Voor de rest van de winter hebben we hier genoeg aan.
Dus sloven we ons hierop uit deze ochtend, in het zonnetje, geurend naar werkzweet, slush-puppie-appelsap genietend tijdens de korte pauzes.
Het leven is goed zoals 'het IS'.
Gezellig, zo'n kakalende Emiel met tokkende kipjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten