Lief zijn

Omdat de zon al weer een aantal dagen bijna genadeloos laag door de gorges schijnt, droogt het hout, zijn we zoveel mogelijk buiten en hakt marc zich een bult om de schuur te vullen waar hij weer een paar vierkante meters vrij heeft gemaakt voor droog hout. Vaak is het nog nat van alle regen van afgelopen maanden, maar binnen droogt het dode hout wat sneller, dan op de bosbodem op een helling. Al het tuingereedschap, op de bijlen na waarvan het lijkt of we deze verzamelen, verhuist naar de begane grond van de secadou, onder Castel's woon-etage. (Ja zo klinkt het nog best sjiek voor een heel ruim hondehok.)
In de schuur gaat een onpraktische kast verplaatst worden zodra daar ruimte is, om de troep uit het pomphokje voor het zwembad (opslagruimte ook weer) naar die hoek te kunnen verplaatsen. Dan, ja dan toch eindelijk, is er een goede ruimte vrij voor het maken van een kippenhok, eureka!!! Misschien dat de dubbelgezoomde hennetjes zich pas laten vangen als dat hok hier klaar is, wie weet.... (Zie de blog van Herman)
Ik poot zaterdag de knoflook die al stiekempjes uitliep in de grote knoflookmand bij het raam. De maankalender zegt me dat. De aarde is koel en nat, maar nog mooi los na de laatste strenge vorst en Cros geniet van mijn inspanningen en probeert onderwijl in een 5 jaar oud appelboompje te klimmen. Besmuikt -helemaal van toepassing- gaat hij zich maar snel wassen want hij lazert er natuurlijk uit. Het is het boompje dat even meeveert onder zijn gewicht, maar hem net zo snel eruit zwiept door terug te buigen in zijn oorspronkelijke staat.
Zondag ga ik eten koken bij P&W die tijdens deze verlate kerstvakantie erg boffen met dit weer, we eten dus lekker buiten de soep en het nagerecht.
Vandaag val ik weer ten prooi aan de maandelijkse buikpijn-dag terwijl ik eigenlijk ook wel graag mee had willen zagen, sjouwen en zweten met de lading dood hout die Marc verwerkt in het bos. Maar nee, ik werk 's ochtends verder aan watervilla's in Tudorstijl in InWorldz Virtuele Wereld (nu nog een interieurachitect die me kan helpen met de inrichting....). Ze zijn zo mooi en als er een architect deze ontwerpen zou zien, muahhhh bron van verdienste voor ons beide????
Met moeite kook ik, ik heb geen trek, wil liggen of zitten, in de zon, boekje erbij of iets zwaarders aanpakken.
Dus laat ik de afwas staan, pak een deken, kussens, schrijfblok en boek en zet op het achter terras een strandstoel klaar met groot dik ligkussen erin en plant mezelf onder de deken.
Ik ga eerst vol goede moed met wat zelfstudie aan de slag. Dat 'ding' waar ik steeds tegenaan loop en krijg met veel zuchten en zonlicht in mijn ogen een pagina vol met wat essentiele kernpunten. De zon doet goed zijn best en ik word dromerig, leg even mijn hoofd neer, ontspan mijn lijf, mijn buik en strek mijn benen terwijl nu kater Joppie mijn schoot warm houdt. Later lees ik twee uur een jongensboek (Forbes) en haalt Marc me uit mijn verhaal door de kachel aan te steken en even in mijn zonnetje te gaan staan watmijn ogen als een ware opluchting ervaren.
En zo ging mijn dag voorbij aan het grote nietsdoen en wat ontwerpen puur omdat ik het leuk vind om te doen. De dag stond in het teken van 'lief zijn voor mezelf'. En heus lieve lezers, dat zouden meer mensen moeten doen!! Zo eens in de maand, of vaker, een dag helemaal 100% voor jezelf pakken. Die afwas vind ik strakjes ook leuk om te doen, om mijn handen te warmen. Tafel dekken en de kachel vullen gaat me zo makkelijker af als een half uurtje terug en ik heb weer zin en wat puf voor de kleine moetjes in het leven.