Week van de eik.

Veel klussen hier nemen een hele lange tijd in beslag. De CV installeren en aan de praat krijgen zonder lekkages kostte 4 maanden. Het keukendak een kleine 3 en de moestuin is gestart zodra we dit huis kochten, en is nog lang niet af.
De zwembadoverkapping is een onvoorspelbaar traject kwa duur en zo kan ik het lijstje nog wel langer maken.
Vorig jaar 4 januari klim ik in de noot en wil hem netjes gaan toppen en smaller maken. Maar de boom was het er niet mee eens en ging bloeden. Dus ook dat project werd gestaakt om dit in het najaar weer op te pakken. Met succes!
Voor zulke, voor mij, zware boomklimklussen neem ik ruim de tijd. Wat moet eruit gezaagd, waar kan ik een topanker maken, zodat ik overal bij kan zonder eerst terug te moeten klimmen naar de top en het anker te verplaatsen. Wat kan er vallen, of moet ik af gaan vangen. Gelukkig bij de noot kon alles zo naar beneden vallen.
Het denkwerk heb ik dan gehad. Op naar de mentale voorbereiding. Voel ik me goed? Geen last van mijn knie? Zijn alle tandjes scherp en werkt de kettingrem wel goed? Zijn m'n lijnen (touw) wel schoon en moet die prusnik niet eens gewassen en opnieuw geknoopt worden. Carabines smeren met loodpoeder en dubbelcheck, dubbelcheck.
Achter de schuur op de stijle helling tussen bospad en de schuur staat een eik. Meerdere, maar geen zo dik en hoog als deze, met twee zij-takken die bomen op zich zijn geworden. De onderste groeit recht naar het zuiden en is ter hoogte van de schuurmuur recht omhoog gaan groeien. De zijtakjes weer naar het zuiden. De zijtak er net boven en opzij groeit sterk en schuin omhoog richting zuid-oost. Hij had geen andere ruimte en dus heeft hij hier een flink gat opgevuld.
Maar die twee bomen aan de eik, zijn wel volledige eiken en ze hangen boven de schuur. In 2009 heb ik eens een poging gewaagd al wat takken eraf te zagen, uiteinden van de laagste zijtak. Maar met knikkende knietjes stond ik na een uurtje weer beneden. Het topanker beviel me niet, mijn handzaagje was bot en ik durfde nog niet met de kettingzaag zulke toeren uit te halen.
Inmiddels is m'n lief al maanden bezig met de renovatie van het schuurdak, de noordkant onder die eik. Meer dan de helft van de lauzen zijn eraf en dit is even afgedekt met een zeil. Vanaf de nok tot het zeil is het slecht gesteld met de lauzen, maar de balkenconstructie is wel gemaakt.
En elke keer als ik in de schuur kom, denk ik aan mijn voorgenomen klus om die eik te doen. De takken moeten eraf, zijn te zwaar en te dik voor een handzaag en kunnen absoluut niet gewoon naar beneden vallen op het zeil en in de gleuf tussen schuur en helling... Mijn materiaal is niet geschikt voor het afvangen van zwaar hout, dus takje voor takje, stammetje voor stammetje. En eik is behoorlijk zwaar hout.
Ik neem het me al voor te doen na die poging 2 jaar geleden. Het zit me steeds meer dwars.
Aan goede voornemens doe ik iedere avond voor ik slapen ga en op 1 januari 2011 was het dan zover; ik zeg tegen Marc dat ik deze eerste week van 2011 die eik ga doen.
Vanochtend zit ik eerst een kwartier in de schouw met een laatste mok koffie om me er mentaal op voor te bereiden. De eerste dag is alleen nog maar bedoeld voor mijn topanker en de afvang-installatie te installeren.
(Afvangen = de takken die je gaat zagen eerst vastbinden aan een lang touw dat via een vast punt in de boom en een katrolletje aldaar via de stam naar beneden loopt, waar het via een soort klim-achtje geleid wordt. Dit ijzerwerk is door nog zo'n kanjer-boomknuffelaar zelf gemaakt, het zijn grote zware ijzeren dingen die het touw remmen, zodat de grondman met gemak een paar honderd kilo rustig kan laten zakken en het wat kan sturen om de omgeving en de klimmer heel te houden.)
Maar het afvangen en die installatie heb ik alleen nog maar met top-materialen gemaakt tijdens mijn opleiding. Dat is al een fijne 3 a 4 jaar terug....
Ik loop dus weer een half uurtje op en neer en bekijk de eik van alle kanten totdat ik alles zeker weet. In vol ornaat met alle spullen vetrek ik naar boven, het smalle paadje langs de eik dat doodloopt bij het chateau.Eerst de eerste meters zien te overbruggen en met een werplijntje m'n klimtouw halverwege zien te krijgen. Dat is het meest vervelende van al het boomknuffelen.Als ik er eindelijk aan toe ben om de boom in te gaan ben ik heel blij met de klimijzers. Zelfde idee als ijsklimijzers aan je voeten, maar deze hebben de punten aan de binnenkanten van je voeten, zodat je je vast kunt zetten aan weerszijden van de stam. Een eik vindt dat niet zo erg, die gaatjes in zijn stam en ik vlot snel.Het hoogste punt is lekker stevig voor mijn topanker, het vertakte punt er 2 meter onder is goed voor het afvang-anker. De zon schijnt en verder is het koud, met een nog koudere oostenwind die in vlagen door de gorges de bocht door komt en me blij maakt dat ik fysiek lekker in de weer ben. Marc ruimt de ooit eens gezaagde eikenstammetjes op, die lagen in de weg bij de stamvoet.
Na de lunch wil ik een beginnetje maken. Toch die eik weer in met zaag. Ik wil een goede start maken, ik ken mezelf, anders hangen de lijnen er 4 weken in en zie ik het opeens niet meer zitten. Maar och, wat een werk. Marc leert het afvangen als grondman snel en adviseert welke takken eerst.
Veilig sta ik om 16:30 uur weer op de grond. Voor hem altijd weer een opluchting. Ik denk dat ik nog drie keer terug die boom in moet, maar dan zijn we heel erg blij dat de klus geklaard is.