We durven al smorgens te gaan stoken, want het weer is goed en we hebben hard gewerkt afgelopen weken tijdens een droge periode.
Een uurtje na het afronden van de eik, als we lekker binnen zitten, knus bij de schouw en achter de pc met soezende poezen begint het pardoes te regenen. Later zelfs te stormen en weer komt het allemaal precies goed uit. want in dit weer denk ik er niet over een boom in te gaan en zelfs de lijnen zijn keurig opgeborgen, binnen in een droge schuur.
Natuurlijk doet mijn bomenvriendje J. commentaar leveren over waarom we er nog een staak-met-stok aan hebben laten zitten. Das niet helemaal volgens de boekjes. "Nee lieve J. Dat is waar! Maar hier hoeft dat ook niet. We kunnen er in het vervolg met een stokzaag bij en we houden deze staken voor de zijtakjes die voor een groene muur zorgen tijdens de zomer en de herfst, wat we graag willen. Want het ontstane gat is gigantisch!" Als de boom bij een klant had gestaan, ja, dan was mijn Hollandse boomknuffelaarshart gaan kloppen bij het netjes kaalzagen van de stam, maar hier? Neeeee."
Nieuws uit Nederland:
Moerdijk staat in de fik. Das niet zo mooi. De wind blaast de rook en misschien de meest giftige dampen richting het eiland van Dordrecht en de Alblasserwaard; mijn achtergrond, waar mijn familie woont, mijn geboortestad. Verbaasd en gefascineerd kijk ik naar de foto's op diverse nieuwssites.... Heftig!
Complimenten voor de fotograaf!!! Ze zijn ontzettend mooi, ook al is de werkelijke inhoud en het waarom van de foto's een waar drama.
Ander nieuws;
We hebben via deze weblog een reactie per mail binnen gekregen. Niet zo bijzonder zou je denken. nee, dat klopt. Maar het is van een stel 'in hetzelfde schuitje'. dat doet ons veel, heel veel. Ik vertel mijn lief van deze reactie en hij stelt voor deze mensen te ontmoeten. Ook omdat we weer eens behoefte hebben aan een kort uitje samen na de afgelopen maanden en omdat hun regio zo ontzettend mooi is. Een rit van 3 uur is nog te doen. Samen met een gevoelde verwantschap zet me dat over de streep een mail terug te sturen waarin ik dit brutale voorstel doe. Een antwoord blijft een aantal dagen uit en Marc komt er gisteren middag op terug. "Nee lief, nog geen antwoord op mijn mail."
Maar gisteravond laat wel en een hele spontane leuke reactie zet ons ertoe aan gelijk een dag te prikken in de lege agenda van ons bestaan.
Zaterdag zijn we dus even weg. Eén dag of langer.... dat willen we nooit weten van te voren. Fijn om door het landschap te toeren, fijn om er saampjes even uit te zijn. Fijn om te praten met mensen die ook vol goede moed, hoop en na veel berekeningen en voorberdingen meer tegenslag hadden dan de vaak gehoorde voorspoed van een goedlopende gite of geweldig leven in Frankrijk. De andere kant van de medaille.
We gaan delen en ervaren. Luisteren en vertellen. We kijken ernaar uit!
Heel veel plezier gewenst met deze reis en deze ontmoeting!!
BeantwoordenVerwijderen