Vallende takken

Nederland maakt het regelmatig te bont in mijn beleving. Vooral de regeltjes om je op het rechte spoor te houden. Die regels zijn er ook om je eigen verantwoordelijkheid af te nemen. Als je je aan alle regels houdt kan je weinig overkomen en als het wel fout gaat, dan ben je ervoor verzekerd of je kunt je verhalen op de ander, de organisatie, de wet of diegene die dan wel verantwoordelijk is.
Het verkeer is gevaarlijk, dus na de rijopleiding, verkeersschool voor de kids, staalconstructies en airbags, vangrails, veel regels, snelheidsbeperkingen terwijl de meeste auto's 200 kunnen rijden, of harder, blijft het verkeer gevaarlijk. Op eigen risico dus eigenlijk.
Maar dit geldt ook voor een boswandeling, geloof het of niet!
Niet alleen een helm zal je beschermen tegen vallende takken, er staan wel eens struikjes met giftige bessen, of lekker uitziende heel erg giftige paddestoelen, je kunt uitglijden over natte bladeren, die helm doet niets als je een boom op je kop krijgt en ja, bomen vallen wel eens om. Ow nee, in Nederland zorgen boomkenners en -verzorgers er in opdracht voor dat dat risico geelimineerd wordt, tijdig!!
Laten we alle bomen maar kappen en er heideveld van maken, geen natuurlijk moeras, das te gevaarlijk!
Deze 'opripsing van oud Hollands zeer' viel me ten deel na het lezen van een net zo verontwaardigde blogpost als deze. Er zijn in diverse bossen in Nederland extra bordjes opgehangen met de waarschuwing dat het betreden van dit bos afgeraden wordt en verder geheel op eigen risico als men toch het bos in wil. Dit keer geen weeralarm, maar een vallende-takken-alarm door de ijzer en sneeuwval.
Ik zou door het bos de bomen niet meer zien met al die alarmen, waarschuwingen, regels en onbekende beperkingen.
'Eigen risico' is gelijk geworden aan 'eigen verantwoordelijkheid'. Zelf nadenken, het wordt je uit handen genomen. Zelf nadenken en daarop je eigen beslissingen nemen is een groot risico, het loopt snel verkeerd af. In Nederland kun je niet meer zelf nadenken, dat is gevaarlijk!
Waarom er dus nog bossen zijn in Nederland? Geen idee. Die takken, of de gehele bomen, vallen ook zonder ijzel wel eens of bij een beetje wind.
Waarom er nog steeds auto's op de markt vrij te koop zijn die harder gaan dan 125 km per uur, is mij een waar raadsel, je mag tenslotte niet harder.
Waarom wel een kapvergunning voor bomen en geen plantvergunning? Want 9 van de 10 keer wordt de boom gepland naast een erfafscheiding, in een voortuin vlakbij de muren (ehm... buren). Of de boom gaat al snel ter ziele door een beestje, mysterieuze ziekte of wordt preventief geruimd, oh nee, geveld.
Waarom geen vergunning op de aanschaf van huisdieren? Net zo'n soort strenge selectie-procedure van te voren op het krijgen van een adoptiekindje? Dan kun je tenminste de organisatie de schuld geven als het fout gaat.

In een paar seconden komen alle oude situaties weer bij me binnen waarom ik me zo bekneld heb gevoeld in het toch nog mooie Nederland. Waarom ik er niet vrij kon ademen. "Vrij wandelen...... op wegen en paden" Ja me dunkt!! Dat voelt voor mij alweer niet vrij meer. 'Je mag wel, maar alleen op onze manier...'
De eerste paar keer dat ik terug Nederland in reed, kreeg ik nog zo'n klein kort electrisch stootje, een adrenaline schokje van de schrik, als ik een politiewagen zag rijden. Die snelle bakken met een nummer op het dak die erop uit zijn de wet te handhaven op de weg. "Oei, heb ik de gordel om? Rijd ik niet te hard? Doen mijn lichtjes het wel allemaal? Hoeveel afstand houd ik nu met m'n voorganger? Rijd ik al te lang op de linkerbaan? Stoot mijn auto nog geen zwarte wolken uit als ik accellereer? Die boete van twee jaar terug, die heb ik toch betaald?"
Nu kijk ik dwars door die wagens heen en is dat gelukkig al 'verwerkt'. Dat franse kenteken scheelt een hoop.

Opgelucht ben ik, dat ik hier zelf mijn risico's kan bepalen. Zelf na magdenken. En ook zo niet alles doe wat de Franse wet mij voorschrijft.
Hier, in deze afgelegen plattelandsregio, wordt men nog steeds verondersteld dat je de andere kant op kijkt als het je niet aangaat. Dat je zelf nadenkt bij wat je doet. De keuze om een vreemdeling te zijn en te blijven maak ik zelf. Dat wordt niet bepaald door de locals. Ik heb ervoor gekozen niet begrepen te worden. Ik heb ervoor gekozen te leven in een oud stenen cottage dat een ander nivo van comfort kent, andere regels en andere principes. Het is niet alles, en zeker geen 'leven als godin in Frankrijk', maar het is wel mijn vrije keuze geweest. Onbetaalbaar is de vrijheid van zijn.

Bij ons springen doorgaans de tranen in onze ogen als we weer tegen een staaltje 'typisch Nederland' aanlopen. (Ik moet opeens aan het beroemde liedje van Ciske de Rat denken....) Temeer omdat het gros zulke waarschuwingen zeer serieus neemt en in geval van calamiteiten ook echt naar de verantwoordelijke buiten zichzelf durft te wijzen.
Voor de boswandelaars in Nederland:
Voor vallende takken heb je niet voldoende aan een fietshelm, ik raad je aan naar een goede buitensport zaak te gaan en daar een speleologie-helm aan te schaffen. Zijn maar een 200 euro ongeveer, te doen toch?