Terwijl een krantenartikel over de leegloop van het Nederlandse platteland me nog vers in het geheugen ligt -AD 28-12-2010-, waarin de resultaten van een onderzoek hier naar uiteengezet worden, moeten wij hier naar het gemeentehuis voor de 5-jaarlijkse volkstelling. De Laatste volkstelling in Nederland stamt uit 1971, precies 40 jaar geleden, ik heb zo'n telling nooit meegemaakt, ik was er nog niet.
Een romantische trek van stad naar platteland wordt in Nederland niet meer verwacht. Hier gaat die 'romantische trek' gewoon gestaag door. -Het is ook zo romantisch, verhuizen naar het platteland van Frankrijk.- Terwijl Nederland nog steeds te maken heeft met meer immigranten dan emigranten -respectievelijk 147.000 tegen 120.000- geloof ik zeker dat dit ook voor Frankrijk geldt alleen dan met iets andere cijfertjes. Honderdduizenden erin en een handvol eruit, ook naar het platteland, alhoewel hier de hoofddoekjes onvindbaar zijn, want die komen deze regio gewoon niet in!
2011 Is het jaar van de grote volkstelling in dit mooie land. Hoewel heel erg weinig informatie van overheidsdiensten makkelijk beschikbaar is in andere talen, die van de Volkstelling wel en al wil je de informatie hierover in het swahili hebben, het kan!
Volgens het formulier in het Nederlands;
"Een door mijn gemeente aangestelde volkstellingsambtenaar komt naar me toe. Te herkennen aan zijn driekleurige kaart met foto die me het vragenformulier(en!) overhandigt, die wij dan samen invullen." Uiteraard is alle verstrekte informatie alleen voor het franse CBS te heten INSEE.
Natuurlijk komt de volkstellingsambtenaar met driekleurige kaart met foto niet naar ons toe, stel je voor, dat zou zijn auto en de zwijntjes maar ontwrichten met al die kleuren.
Wij lopen tegen dit verzoek aan, als we voor de zoveelste keer op het gemeentehuis staan voor het krijgen van wat borden op het pad tegen de jakkerende motorrijders, waarvan ik er vorig weekend bijna één op schoot had terwijl ik de auto draaide om de oprit te nemen naar huis waar Castel altijd als een dolleman naar toe komt rennen als ze de auto hoort.
De borden, één met "na 3km einde weg" en één "verboden voor gemotoriseerd verkeer", zijn even onvindbaar, maar ze zijn er echt hoor. Ons verzoek om bordjes is nu al een klein jaar oud, maar ach, Frankrijk, relax!!
Eerst vult de man het huisformulier in, over het huis en wie daar allemaal in wonen, hoe we stoken -de optie 'met hout' staat er niet bij-, wanneer het gebouwd is, hoeveel bewoonbare vierkante meters het heeft (Marc deelt dit door twee en ik sta te grinniken.), of we getrouwd zijn, een stel en wanneer we dit huis betrokken en nog veel meer.
Daarna vult eerst de man zijn formulier in. Ze willen weten of je een opleiding genoten hebt en tot hoever je bent gekomen met diploma's, of je werkt, wat voor werk en hoe je dat kwa salariëring regelt. Hoe je naar je werk gaat en wederom is de lijst met vragen 2 A4'tjes lang.
We blijven lachen, want Marc moet invullen dat hij geen enkele school of opleiding heeft afgerond, wel bedrijven en een beroep heeft en nu niet werkt. We werken ons een bult, maar dat voor jezelf zorgen telt voor de grote volkstelling en de overheid haar gegevens niet mee.
Ik ben de tellings-hekkesluiter, werk wel en heb wel diploma's. De jongedame van het gemeentesecretariaat lacht met ons mee en helpt. Ze is tof en modern, regelt alles gewoon ff snel per email en snapt ook wel dat dit voor ons alleen maar 'grappig' is.
Toch is het vertaalde formulier over het hoe en waarom wel informatief. Burocratie met een reden, want;
De vragen over reistijd naar het werk -als er gewerkt wordt- zijn van belang voor het vaststellen en ontwikkelen van transportmiddelen door de overheid.
De persoonlijke vragen zijn van belang voor het inzicht in de beroepsactiviteiten en het uitvoeren van studies ter bevordering van scholing en werkgelegenheid.
De vragen over het comfort van de woning en dergelijke kan een beter beeld opleveren van de behoeften ter plekke voor renovatieprojecten van wijken... Ja heus.
Er wordt wel onderscheid gemaakt tussen gemeenten van 10.000 inwoners en meer of minder. Onze volledige gemeente past 20 keer in 10.000, dus of we meetellen na het invullen? Ze nemen de telling hier nog zeer serieus. Helaas krijgen we de volkstellingsambtenaar met zijn driekleurige kaart met foto niet te zien. Wel het gehakte, strak gespijkerbroekte secretariaat in driekleurig truitje, veel beter!!
Meetellen doen we toch niet echt en dat vinden we prima, zoniet perfect, lekker rustig en daar gaat het toch om op het platteland?
Een romantische trek van stad naar platteland wordt in Nederland niet meer verwacht. Hier gaat die 'romantische trek' gewoon gestaag door. -Het is ook zo romantisch, verhuizen naar het platteland van Frankrijk.- Terwijl Nederland nog steeds te maken heeft met meer immigranten dan emigranten -respectievelijk 147.000 tegen 120.000- geloof ik zeker dat dit ook voor Frankrijk geldt alleen dan met iets andere cijfertjes. Honderdduizenden erin en een handvol eruit, ook naar het platteland, alhoewel hier de hoofddoekjes onvindbaar zijn, want die komen deze regio gewoon niet in!
2011 Is het jaar van de grote volkstelling in dit mooie land. Hoewel heel erg weinig informatie van overheidsdiensten makkelijk beschikbaar is in andere talen, die van de Volkstelling wel en al wil je de informatie hierover in het swahili hebben, het kan!
Volgens het formulier in het Nederlands;
"Een door mijn gemeente aangestelde volkstellingsambtenaar komt naar me toe. Te herkennen aan zijn driekleurige kaart met foto die me het vragenformulier(en!) overhandigt, die wij dan samen invullen." Uiteraard is alle verstrekte informatie alleen voor het franse CBS te heten INSEE.
Natuurlijk komt de volkstellingsambtenaar met driekleurige kaart met foto niet naar ons toe, stel je voor, dat zou zijn auto en de zwijntjes maar ontwrichten met al die kleuren.
Wij lopen tegen dit verzoek aan, als we voor de zoveelste keer op het gemeentehuis staan voor het krijgen van wat borden op het pad tegen de jakkerende motorrijders, waarvan ik er vorig weekend bijna één op schoot had terwijl ik de auto draaide om de oprit te nemen naar huis waar Castel altijd als een dolleman naar toe komt rennen als ze de auto hoort.
De borden, één met "na 3km einde weg" en één "verboden voor gemotoriseerd verkeer", zijn even onvindbaar, maar ze zijn er echt hoor. Ons verzoek om bordjes is nu al een klein jaar oud, maar ach, Frankrijk, relax!!
Eerst vult de man het huisformulier in, over het huis en wie daar allemaal in wonen, hoe we stoken -de optie 'met hout' staat er niet bij-, wanneer het gebouwd is, hoeveel bewoonbare vierkante meters het heeft (Marc deelt dit door twee en ik sta te grinniken.), of we getrouwd zijn, een stel en wanneer we dit huis betrokken en nog veel meer.
Daarna vult eerst de man zijn formulier in. Ze willen weten of je een opleiding genoten hebt en tot hoever je bent gekomen met diploma's, of je werkt, wat voor werk en hoe je dat kwa salariëring regelt. Hoe je naar je werk gaat en wederom is de lijst met vragen 2 A4'tjes lang.
We blijven lachen, want Marc moet invullen dat hij geen enkele school of opleiding heeft afgerond, wel bedrijven en een beroep heeft en nu niet werkt. We werken ons een bult, maar dat voor jezelf zorgen telt voor de grote volkstelling en de overheid haar gegevens niet mee.
Ik ben de tellings-hekkesluiter, werk wel en heb wel diploma's. De jongedame van het gemeentesecretariaat lacht met ons mee en helpt. Ze is tof en modern, regelt alles gewoon ff snel per email en snapt ook wel dat dit voor ons alleen maar 'grappig' is.
Toch is het vertaalde formulier over het hoe en waarom wel informatief. Burocratie met een reden, want;
De vragen over reistijd naar het werk -als er gewerkt wordt- zijn van belang voor het vaststellen en ontwikkelen van transportmiddelen door de overheid.
De persoonlijke vragen zijn van belang voor het inzicht in de beroepsactiviteiten en het uitvoeren van studies ter bevordering van scholing en werkgelegenheid.
De vragen over het comfort van de woning en dergelijke kan een beter beeld opleveren van de behoeften ter plekke voor renovatieprojecten van wijken... Ja heus.
Er wordt wel onderscheid gemaakt tussen gemeenten van 10.000 inwoners en meer of minder. Onze volledige gemeente past 20 keer in 10.000, dus of we meetellen na het invullen? Ze nemen de telling hier nog zeer serieus. Helaas krijgen we de volkstellingsambtenaar met zijn driekleurige kaart met foto niet te zien. Wel het gehakte, strak gespijkerbroekte secretariaat in driekleurig truitje, veel beter!!
Meetellen doen we toch niet echt en dat vinden we prima, zoniet perfect, lekker rustig en daar gaat het toch om op het platteland?
Je telt nu minstens voor twee!
BeantwoordenVerwijderen