Natuurlijk

Zoals zoveel gevaren in de natuur op een wat geïsoleerd stukje van de aardbol, hoort een slangenbeet hier ook bij. Dit keer ben ik eens niet de pechvogel. Joppie, onze enige rood-witte kater met het sterkste gestel, leek vanochtend opeens een stuk ontvelde poot te hebben. Bij nader onderzoek, dat hij altijd gelaten toelaat, waren er 2 gaten zichtbaar op een ruime centimeter afstand. Keurig schoongelikt en verzorgd, maar toch. De tanden van katachtigen staan iets verder uit elkaar en de wondjes zitten op de onderkant van zijn voorpoot. Kleine zoogdieren zijn juist een prooi voor Joppie. Dus enkel een slang kan dit gedaan hebben en onze katten kennen de slangen en hun gevaar nog niet. Joppie kwijlt een beetje en laat z'n tong steeds wat buitenboord hangen. Verder is Joppie als altijd. We besluiten hem een dagje goed in de gaten te houden. De zwelling is gering en we merken in de loop van de dag weinig verandering op in onze terrorist op 4 pootjes. Zo heeft Aai een dagje rust en Cros krijgt in dierentaal een lesje 'survival in the bush'. Het is tevens weer een waarschuwing voor ons goede schoenen te blijven dragen, ook in de moestuin. En goed op te letten bij het wandelen en struinen door de bossen. Natuurlijk is dit natuurlijk, het kan gebeuren en zo ja, dan hoort het erbij. Net als het risico van het wonen in jachtgebied. Op zich hebben we niets tegen de jacht, mits op goede wijze uitgevoerd en het seizoen is 13 september weer geopend. Alle honden dragen een fel oranje halsband, zodat jagers op grote afstand kunnen zien dat het geen wild betreft. Onze Castel en de katten dragen niets. Ten eerste vinden we het voor de katten een slecht plan, ze klimmen te vaak in de bomen en hangen zichzelf te makkelijk op. Verder verdragen ze geen halsbandjes, ze zijn het niet gewend. Voor Castel zou het helemaal apart zijn, want ze durft het terrein niet eens af in haar up. De jacht vinden we hier dagelijks terug en wel door de katten. Die doen naast slapen en eten niets anders. We zijn heel blij te zien dat hun natuurlijke gedrag hier zo de ruimte kan krijgen. Wel wat jammer voor ons, want de hagedissen en muizen zijn op. Nog een natuurlijk fenomeen is het ontdekken van een moestuin-eekhoorn, die in ons een zware concurrent ziet voor de walnoten. Ik raap dagelijks een emmer van 1 boom. Marc legt wat geraapte walnoten in de vork van de boom, zodat de eekhoorn nog wat te vergaren heeft. Als het vanavond toch wat mis dreigt te gaan met Joppie gaan we naar de natuurgenezer. Een gepensioneerde boer die hier dichtbij woont en zonder poespas dier en mens genezen kan van huidaandoeningen en insect- en slangenbeten. Hij laat de telefoon altijd rinkelen, want zijn naam is te ver verbreid en zijn roem blijkbaar ook. Hij wil de poespas niet. Ik heb natuurlijk wel tegen mensen gezegd , die me hem aanraadde in geval van nood, dat hij de telefoon nooit opneemt. (die telefoon gaat werkelijk heel de dag door) Maar als tegenwerping zegt men me ook dat hij precies weet wie wanneer belt en in geval van echte nood hij dus wel antwoord... Toch hopen we dat het nooit nodig zal zijn en dat ook Joppie dit op natuurlijke wijze te boven komt.