Net als in de film

Soms zijn de momenten als in een film. We werken hard aan de komende winter, de moestuin en het schilderwerk, de nieuwe deur of de CV-ketel. Marc draait dan soms muziek in de bar waar de stereo staat, met van die superboxen waardoor het geluid tot net onderaan de moestuin doordringt. Vandaag had hij veel filmmuziek geselecteerd en terwijl ik in de warme najaarszon brandnetelwortels uit de losse vochtige grond trek en met een wijntje af en toe even ga zitten mijmeren en weer eens een walnoot raap, komen de prachtige klassieke klanken van bovenaf mijn gehoor binnen. Als ik de beelden van de desbetreffende film niet ken, is het net of ik zelf in de film speel. Een nieuwe film die ik nog nooit gezien heb, waarvan het einde nog spannend kan worden, het verloop inspirerend en aan niets te relateren. Een avontuurlijke film met alle facetten die een rol kunnen spelen bij het opbouwen van een nieuw leven in 'the middle of nowhere'. Ik laat me gaan en ben even niet in het 'nu', of juist wel en fantasie en werkelijkheid versmelten. Dit is mijn thuis, mijn huis, mijn leven, mijn droom, mijn fantasie die ik nu mag leven. Het is echt en net niet echt en toch sta ik met beide benen op de grond als ik om me heen kijk en altijd al het werk blijf inventariseren, waarvan ik soms wat taken af kan ronden. Maar de natuur rondt nooit af, gaat verder en stopt nooit en zo ook ons leven. Dat wel een keertje stopt, maar waar we niet steeds bij stil willen staan. Cros speelt met alles dat om hem heen beweegt en holt achter iedere noot aan die met een tik op de aarde valt en zo de helling afrolt. Aai zit gebroederlijk steeds vlakbij me en komt, als ik even ga zitten, op schoot om haar klauwtjes genoegzaam in en uit mijn knieeen te trekken. Castel ligt op het laagste muurtje bij de bar met haar koppie over de rand naar mijn bezigheden te kijken. Gisteravond waren we te gast bij H&T die het einde van hun toeristenseizoen met een grootse BBQ wilden vieren. Door het slechte weer ging dit feest niet door, maar toch waren wij welkom voor een diner. Wat kunnen ze toch lekker koken die twee!!! Zij helpen ons door er te zijn, ons werk en tips te geven en en passant een lesje frans. Deze avond waren ook twee andere gasten, oudere franse 'boertjes' met boerenwijsheid en hun echte Aveyron-karakter, te gast. Dus goed luisteren en proberen alle nieuwe woorden te onthouden en tevens ons beste frans ten gehoor gevend. En het valt ons altijd weer mee en tegen hoever we komen. H. is een waar talenwonder, die zonder moeite kan switchen tussen drie talen (engels, frans en nederlands) en we vangen op dat een emigratie-avontuur een beproeving blijft. Al spreek je de taal heel goed, dan nog valt het allemaal soms vies tegen. De tijd heelt dit dus niet, de taal goed spreken ook niet en helemaal geintegreerd zijn ook niet. Import ben je en dat zal je blijven. Je hebt het stempel van 'étranger' en dat zal je altijd blijven. Het is niet anders als de vreemdelingen (met een andere huidskleur en naam) als in Nederland. Daar moet je tegen kunnen en mee om weten te gaan. Ook dat voelt als een film waarin je de hoofdrol speelt. Maar wie de romantiek hiervan inziet, de uitdaging en het spanningsveld, zou ik persoonlijk aanraden; doen. Emigreren, waag de stap en twijfel niet. Mensen zijn mensen, wereldwijd. En Frankrijk is zo ver en zo anders niet! De stroopwafels zijn te vervangen en hagelslag wil iedereen wel voor je meenemen. En trouwens; in de film doet hagelslag er niet toe, dan is het leven zelf de kern waar het om draait. Ik probeer nog één keer in te bellen op internet en bedenk me wat er tegenover staat dat ik geen ADSL heb; een leven in Frankrijk met op de achtergrond soezende katten op de bank, een geurend haardvuur en het wijntje met een klein sigaartje!!! Geen haast, geen moeten, geen snel, geen nu; onvervangbaar!