Herfst

Per 1 september is het hier bewolkt, fris en erg nat door de buien die dag en nacht de grond weer doorregent. Heerlijk die koelte en we frissen er direct bij op. Het is iets onder de 20 graden en zodoende kunnen we buiten weer flink aan de slag. Ik maai met het slagmes een heus plat vlak vrij (het enige dat we hebben trouwens), zodat de ontdekte fruit en notenbomen te bereiken zijn. Net op tijd voor de appels, zo groot, sappig en zoet en al deels gevallen. Tijd om te rapen en te verwerken in een berg appeltaarten. De zuurkoolfabriek is geslaagd en we hebben voor komende maanden 7 kilo zuurkool. Of het smaakt is nog 7 weekjes afwachten. Door de haken en ogen, die Marc in de schouw bevestigd heeft kunnen we nu koken boven het open vuur. De test was koffiewater aan de kook brengen en op tijd eraf halen.
Terwijl we gespannen afwachten hoe lang dat duurt, snij ik de appels voor de taarten. Het voelt goed, 'basic', om het vuur te gebruiken voor meer dan verwarming en droogte in huis. Het vochtgehalte is al snel gestegen en als de regentijd eral aan komt, is het bijna dweilen met de kraan open, ondanks dat we geen lekkages meer hebben. De regen zorgt ook voor grondig binnenwerk. En we moeten haast gaan maken met droog dood hout zoeken en zagen in het bos voor komende maanden. De CV-ketel voorzien van leidingen en radiatoren zal nog een flinke klus worden en voor volgend jaar is dat waarschijnlijk nog niet gerealiseerd. Ook het dubbelglas zal voor de winter niet geplaatst zijn. Maar dat is eigenlijk van mindere zorg. DE zorg is toch nederland. Het huis is weer in de verkoop, met een aangepaste prijs in verband met de huidige 'regressie-staart', en we ervaren weer kleine vooruitgang.
Ik ruik de herfst, de hazelnootjes beginnen al te vallen, de beukenblaadjes worden dor, terwijl de berken en hazelaars al vergelen. De mist in allerlei gedaanten, van wolk tot flard, is vaak weer aanwezig op het water van het meer. De rust op de markt is weer terug, het aanwezige rumoer is teruggebracht tot zacht pratende mensen die elkaar al lang kennen. De toeristen-kraampjes met dure waar en de schelle muziek uit de luidsprekers zijn verdwenen en je komt weer meer bekenden tegen. Iedereen is weer wat rustiger aanwezig en ik kan bij het cafe op het terras weer 'la même' roepen voor m'n grand-café. Onder de wol kruipen is weer een weldaad, met de net koele bries, die via het raampje naar binnen glipt. De paddenstoeltjes duiken overal op, bessen geven in grote getale een totaal andere kleur als het uitgedroogde doffe groen van de zomer-moede bomen. De sleedoorns en meidoorns blijven verbazen met hun heldere kleur besjes, ze staan in bosjes bij elkaar, zodat de kleuren van verre opvallen. Nog 3 weekjes en dan is het officieel najaar. Voor ons is het nu herfst, het vroege najaar, tijd van overdaad en oogst, van de vruchten plukken en vermenigvuldigen, uitzaaien en loslaten. Dat laatste is het mooiste, wij gaan hetzelfde trachten te doen als alles om ons heen. Met de zekere verwachting (hé een natuurlijke zekerheid! zie berichten 'zekerheid') dat na het vallen van het blad en de stille donkere doodse maanden, er met al die vruchten, bessen en gevallen blad er weer nieuw leven zal komen met een sterke snelle groei. Voor alles een tijd en voor nu "Herfsttijd"!