Iedereen is er nu wel een beetje aan toe; warmte. Terwijl ik 's ochtends nog met het gaskacheltje onder het bureau wat zit te werken, omdat het zonder veel te koud is. Zo zit ik 's middags op het laagste trapje op een steen tussen de bonenveldjes te kijken naar Cros die vlinders probeert te vangen. In de verte een vogel, verder is het erg stil. Aai kauwt wat grassprietjes en kijkt steeds behoedzaam omhoog of Joppie dichterbij komt die loerend bij de secadou zit. Ik trek voor het eerst sinds maanden mijn sokken weer eens uit. Even mijn huid laten proeven van de zon en de warmte. De truien volgen snel, lekker, zo ik daar in mijn hemdje zit. Ik stroop de broekspijpen wat op van de buitensportbroek, zo'n broek die gevoerd is met fleece.
Muohhhhh witte benen!!!! En 'ohhhhh' zeg ik tegen al die blonde lange beenharen. Ook die benen heb ik al lang niet meer in daglicht van dichtbij gezien.
Na het was ophangen besluit ik toch wat aan die benen te gaan doen en ik ga een teiltje warm water halen, scheerspullen en positioneer me behaaglijk op de brede muur boven de moestuin met het prachtige uitzicht. De zon maakt de rivier van zilver, de lucht is heiig en er staat geen wind. Pipo komt onderweg naar het klimop-nest een kopje geven met de goede kant van zijn kop. Daarna rolt hij zich op in het nestje van de hedera op de hoek van de muur waar de hoeksteen ontbreekt en hij verzonken lijkt te liggen op een zachte ondergrond van takjes en blad. Castel ligt naast me op de straat, Cros kijkt vanaf de broodoven omhoog naar wie wat waar aan het doen is. Aai blijft op de drempel van het middenhuis zitten en Marc heeft een uniek uitzicht;
Zijn vrouw die omringt door de dieren op de muur in de zon haar benen zit te scheren en later dat hemd ook nog eens uittrekt. Die zon op mijn huid is werkelijk hemels! Wederom al die zoemende insecten al om ons heen, ik zie zelfs een bij! Ik verwen die droge gladde witte benen en mijn armen met een geurende olie van een welbekend antroposofisch merk, een kado aan mezelf na de kerstmarkten.
Een hele mooie zon dag. Een dag met een gouden randje!
Ik weet het al zeker, de lente komt er echt aan!
Muohhhhh witte benen!!!! En 'ohhhhh' zeg ik tegen al die blonde lange beenharen. Ook die benen heb ik al lang niet meer in daglicht van dichtbij gezien.
Na het was ophangen besluit ik toch wat aan die benen te gaan doen en ik ga een teiltje warm water halen, scheerspullen en positioneer me behaaglijk op de brede muur boven de moestuin met het prachtige uitzicht. De zon maakt de rivier van zilver, de lucht is heiig en er staat geen wind. Pipo komt onderweg naar het klimop-nest een kopje geven met de goede kant van zijn kop. Daarna rolt hij zich op in het nestje van de hedera op de hoek van de muur waar de hoeksteen ontbreekt en hij verzonken lijkt te liggen op een zachte ondergrond van takjes en blad. Castel ligt naast me op de straat, Cros kijkt vanaf de broodoven omhoog naar wie wat waar aan het doen is. Aai blijft op de drempel van het middenhuis zitten en Marc heeft een uniek uitzicht;
Zijn vrouw die omringt door de dieren op de muur in de zon haar benen zit te scheren en later dat hemd ook nog eens uittrekt. Die zon op mijn huid is werkelijk hemels! Wederom al die zoemende insecten al om ons heen, ik zie zelfs een bij! Ik verwen die droge gladde witte benen en mijn armen met een geurende olie van een welbekend antroposofisch merk, een kado aan mezelf na de kerstmarkten.
Een hele mooie zon dag. Een dag met een gouden randje!
Ik weet het al zeker, de lente komt er echt aan!
Heerlijk, wat een mooi logje over hoop, warmte en vertrouwen...een ode aan de lente! (en aan haarloze benen, ook fijn)...
BeantwoordenVerwijderen