Donderdagbeleving XXVI; een klaproos

Lente 2009 zaten we bij H&T wat te keuvelen met het bekende druivengoedje, dat rode lichtjes achterliet op de tuintafel. Er kam een potentiële klant aanwaaien, een dame die ook wel in Frankrijk wilde wonen en er steeds wat weken de tijd voor nam om een regio en een huis te zoeken. (Wat haar uiteindelijk in 2011 ook gelukt is.) Ik liet door haar mijn Tarot lezen. Een voor mij onbekend fenomeen, wat zij serieus ter hand nam met als eindconclusie dat 'ik onverenigbare dingen samen kan brengen'.

De onzichtbare brug?

Nu is Tarot voor mij iets vaags en dat zal het altijd wel blijven, maar die conclusie van de kaarten zal ik nooit vergeten.

Ik laveer tussen Nederlands zijn en misschien best Française willen worden.

Ik doe mijn stinkende best om Lief's kluizenaarschap te verbinden met mijn sociale inslag op een fysiek geïsoleerd plekje.

Op de donderdagen rijd ik van hot naar her om bij mezelf te blijven, te doen en te regelen wat voor M&M het beste is.

Ik wentel me in de overeenkomsten tussen Franse en Nederlandse mensen en stuit op de verschillen die ik achteloos combineer zonder dat het me frustreert.

De muziek van het insectenkoor in de nu bloeiende acacia's mag best even overgaan in hippe trance.

Ik leef een relatief modern leven in een bijna middeleeuwse setting.

Ik denk Nederlands en droom in het Frans.

De Onzichtbare Brug;

Ik voel me een klaproos bloeiend tussen asfalt en een muur....