Filmpje & Foto's

Vanochtend wilde ik even losweken van de rugpijn, waarvan er nog een klein restje als spierpijn wat zit te zeuren. Spier verrekt klaarblijkelijk. We zien al een jaar een enorm nest in de top van een eik zitten. Vlakbij de 'knoeperd' die niet wilde vallen, de verkeerde kant op draaide om vervaarlijk tegen zijn broer aan te leunen. Om dan op de wandeling naar huis het gevaarte te horen zuchten, steunen, kraken en vallen met een takken explosie als klapper op de vuurpijl. Dat nest zou wel eens van de Rode Wouwen kunnen zijn die we gisteren voor het eerst hun cirkels zagen vliegen onder ons en op ooghoogte. Ik heb Marc -en mezelf- beloofd die boom in te klimmen om eens in dat nest te gaan kijken. Op tijd, niet later in de lente. Na het eerste teken dat ze terug zijn, zou het stom zijn als ik deze wolkenloze heerlijke zondagochtend niet zou benutten om belofte geen schuld te laten worden. Marc gaat banden halen voor de moestuin. Hij zet me af met cameratas, ook het filmcameraatje neem ik mee, de groothoeklens laat ik thuis. Dat is me te link daar bovenin. Bijna alle eiken hebben veel dood hout in de top en een open stamvoet waar altijd wel een mierenvolk in leeft. Een dunnere eik is er eens tegenaan gaan leunen en op het punt waarop beide toppen elkaar raken ligt dat nest. Het was een rotklim naar boven, dus eenmaal daar lekker in de lijnen en harnas gehangen en een filmpje geschoten. Engels gesproken om K. op te fleuren die heel erg hard aan vakantie toe is en over 12 dagen zal arriveren.

Je zult ze vast wel kennen; terreintjes met hele stapels autobanden. Vaak achteraf sloperijtjes.  We mogen ze hier altijd gewoon inladen en meenemen. Geen hond die er naar kraait of blaft, geen eigenaar met bezwaar, content zelfs. Waarschijnlijk de vijfde lading. Maar functioneel is het wel! Een pierre seche muur is zo simpel nog niet, zeker niet als grondopsluiter. Je ziet het goed; het is voor ons zomers weer.

 Mooi kleurtje, een hele oude knoestige fortsythia hebben we in 4 stukken gescheurd. De roots bleken onverwoestbaar!

 Alle verplantte frambozen hebben vreselijke haast om ons vroeg in het jaar hun vruchtjes te geven. Als een speer gaan ze. Misschien enkel omdat zu nu in de grond staan en minder in rotsige zandgrond.

 Ook de kiwi heeft -21 overleeft.

 Dat longkruid blijft een juweeltje. Ze staan overal, leuk verspreid en bloeien uitbundig. In Nederland kon je deze plant kopen, dat het lieflijke plantje hier zo maar lekker wild groeit is ons een lust voor het oog.

 Onze perzikboom..... Nu jaa, boom? Misschien een kleine meter bij een halve... In de hoogte haalt hij nog geen meter. Barstensvol bloesem.Bij aankoop had het het label een abrikoos te zijn.... Dit is ook goed :-)

 Even het hellingsvlak van onze moestuin op de foto. We hebben geen kraantje. Als we die wel zouden hebben zou het een helse toer zijn om er uberhaupt op te komen. Die banden werken prima en het is eenvoudiger te onderhouden.

 We kregen eens bolletjes. Rode tulpjes die Marc in de grond zet en dat doet hij op eigen wijze. Hier en daar 1 of 2. Niet dichtbij het huis, dat vindt hij te voorspelbaar. Ook geen overdaad, want we kregen maar 1 zakje rode tulpen. Nu dus, op de meeste grappige en onvoorspelbare plekken staat een rode eenzame bloem te pronken. En 'pronken' is echt een understatement bij het zo voorzichtige verse gras op een verder dorre, fletse en uitgedroogde bosgrond.

Vergeet-me-nietjes, als veldsla verspreid over de open stukjes van paden en moestuin. Speels zie je overal blauwe stipjes verschijnen.