dagje toeren

Meestal zijn onze toerdagen vol van ontdekkingen, weergaloos mooie foto's, een lekkere maaltijd tussen de middag die in het minikeukentje is klaargemaakt en frissen we ervan op. Gisteren eens niet.

Alle ingrediënten waren aanwezig, alleen de koude wind stoorde bij het hier en daar de auto uit, een helling op om een boom te knuffelen, een ruine te bewonderen of even rond te kijken.

Dat de vallei van de Lot bekend is en veel bezoekers trekt ieder jaar weten wij ook wel, maar dat het gebied zo 'dichtgetimmerd' zou zijn niet. Veel pistes leken aantrekkelijk om in rond te crossen, totdat we ontdekken dat veel paden zijn afgesloten door een prikkeldraad hekje of een omgevallen boom. Net zo veel zijn er niet opgehouden en zo dicht gegroeit dat er ook geen beest van een 4x4 doorheen kan. Niks erg, we nemen het volgende pad wel met als resultaat dat we op weilanden uitkomen omzoomd door bossages.

Wel zien we weer magnifieke bomen staan met stammen zo vergroeit dat de ouderdom niet meer is in te schatten. Vijf beuken die samen toch echt op 1 stam staan met een kroon zo breed dat die niet te fotograferen was, ook niet met een groothoeklens. -Of ik had met mezelf manshoge oude bramenbossen moeten gaan 'masseren', maar liever niet.

Ook het restje macaroni smaakte niet zoals gehoopt, een toetje was ik vergeten en de koffie viel te sterk uit, al had ik die bak wel hard nodig, want slapen tijdens volle maan is en blijft een debacle.

Veel foto's vallen zo flets uit alsof de camera ook wintermoe is. Zo flets is het licht, de zonnestralen op de kale gladde takken, het dorre droge gras en de rotsen. Dan maar een beetje photoshoppen om de kleur terug te toveren. Tot overmaat van ramp, maakt Lief wat foto's van mij tot de geheugenkaart vol is. En ik ben niet zo'n erge zeikerd, maar ik op foto's?............... toch liever niet!

Een schitterende muur, zomaar ergens in een bos. De stenen lijken zo in balans te liggen dat ernaar kijken een risico lijkt. Dit was een juweeltje, ook al was het alleen maar een muur.  

 Een sequoia, schitterende bomen!

 De omzwervingen brengen ons in Estaing, een plaatsje dat onderdeel is van de Santiago de Compostella. Het is meer burcht/kathedraal dan stadje en je zou zeggen dat Frankrijk er trots op is? Waarom leggen ze dan geen 'bypass' aan voor het verkeer? Nu zijn de meeste 'Tudor' gebouwen verziekt en de paar honderd inwoners kunnen de aanleg van zo'n bypass niet betalen. 

Een leeg gebouwtje, niks bijzonders, maar ik kan het niet laten om daar een foto van te maken.

 C'est moi

Vorig jaar oktober zijn Marc en zijn vader begonnen het pad onder de stal door te trekken. Maar ook de helling naar boven richting stal heeft een metamorfose achter de rug;
Alle hazelaars zet Marc kort, we kijken hoe daar het bronwater de helling afstroomt en kunnen zo inschatten waar we het pad moeten draineren, ooit, een keer. Er komt een leuke berg stammetjes van de helling die volgend jaar al te stoken zijn. Hij laat wat elzen staan, lindes met potentie, een enkele jonge eik en de naaldboompjes.