woensdag 23 oktober 2013

De dekking

De oude maar peperdure versterker met dito enorme luidspreker set begon vorig jaar zomer kuren te vertonen. Het ging van kwaad tot erger. Marc heeft zich er al die tijd niet bij neer kunnen leggen dat goede muziek steeds minder te beleven viel met de kuren van deze stereo. Het ding is nu onvervangbaar duur en we compenseren een TV-loos bestaan met muziek en films. (Trouwens, één van de beste beslissingen ooit; die TV eruit.)
Twee keer eerder, nog niet door de wol geverfd, brachten we een computer naar de stad ter reparatie door het inslaan van de bliksem. We dachten nog een tijdje dat we weg konden komen met de stekkers eruit halen, op tijd, dachten we. Gelukkig was de verzekering via Credit Agricole niet de lulligste en vergoedde twee maal de reparatiekosten. Wel met de waarschuwing dat we een beveiliging ervoor moesten plaatsen a 120 euro.
(Als het onweer nog voorbij de bocht is, slaat deze al in waar onze meterkast hangt, ergens langs het bospad, recht tegenover de EDF.)
Lief krijgt het verlangen naar muziek, mooi geluid, niet van zich af gezet. Een 2 weken geleden was het weer een nachtje met onweer, zondagochtend belt Lief de verzekering op. Ik moet lachen, zondagochtend, zijn plannetje zo aan me verteld. Ik rol alleen met de ogen en ben zeer verbaasd dat we om 9 uur 's avonds op ons mobiel een telefoontje krijgen waardoor Marc gelijk naar buiten loopt en het felle licht daar aandoet.
Niet veel later blaft Castel en stapt Marc binnen met een ouder echtpaar achter zich aan. Ik steek mijn hand uit en stel me met een vragend gezicht voor. Het mannetje van de verzekering met vrouw die het duister en de kleine bochtige wegen en een nog erger bospad getrotseerd heeft om zijn werk te doen. 'Zij' kijkt rond, wil wel even gaan zitten, maar geen water of thee. Hij kijkt naar de HK en de luidsprekers, die zijn niet te missen na een blik door de ruimte.
U mag weten; Lief kan niet liegen. De man vraagt wanneer we onweer hadden. Marc kijkt voor hulp naar mij en ik kan weer glimlachend terugdenken aan die zondagochtend. Logisch, toch? Dat het apparaat al ruim een jaar niet naar behoren functioneert laten we ongezegd. Na 10 minuten vangt hij de thuisreis weer aan, een 75 minuten op zijn minst.
De dekking wordt erop nagekeken en alles blijkt geen probleem. Ook niet als blijkt dat Marc de factuur al lang niet meer heeft.
Behalve dan dat het oude model HK niet meer gemaakt wordt en er maar met moeite een Franse leverancier te vinden is.
De verzekering checkt-dubbel-checkt onze gegevens, adres, betalingsverkeer, of e-mails wel zijn aangekomen, alles dat er te controleren valt en de terugkoppeling met Marc is fantastisch.

Nee, de Franse boerenburgerbank met haar extra's is zo verkeerd nog niet, u hoort ons niet klagen.

1 opmerking: