.

2e Avond dat ik test of er hoornaars binnen komen als ik alles dicht doe aan de voordeur kant van het huis. Succesvol tot op heden, geen één in huis, ook geen gestoorde, prikkelbare en oververmoeide zwerm rond de buitenlamp (die uitblijft). Alsof zij dankbaar zijn dat ik hun nest niet roer en ik dankbaar, omdat ze me met rust laten.

De kattenbende... DQ doet het leuk met de twee kleintjes. Cros houdt zich afzijdig, achter het chateau slaapt hij, zit hij op de uitkijk als ik thuiskom en hoor ik hem af en toe brokjes eten onder de trap. Daarna snel weer door het luik terug naar huis; het bos. Normaal tam wordt hij nooit meer, het blijft mijn oogappel, ook als hij zich nauwelijks laat zien. Joppie is 20 jaar, moe van al die verhuizingen, veranderingen en dus ook van wild klein spul. Hij wil op schoot en knorren, hapje eten, in de schaduw pitten en met je mee uit wandelen, al zijn het 3 kilometer! naar de bruggen en terug.

Wat een mens nodig heeft; soms alleen maar de enige perzik die een jong perzikboompje rijk is, een heerlijke grote eigen vleestomaat uit het vuistje, een verdwaalde volmaakte aardbei tussen de haast verdorde plantjes en een kleine stekelige bio komkommer, zoals alles in de moestuin. Een kostelijk licht avondmaal al kuierend genoten terwijl ik de meloentjes gegroeid zag, de courgettes nog stevig overeind ondanks de warme droogte en kleine kropjes ijsbergsla.

Er liggen even erg veel zaken op mijn bordje, extra dingen te regelen, van die volwassen kost met banken, makelaars (na 4,5 jaar je huis te koop hebben staan, is dat heel zware kost), overheden en verzekeringen. De ruggenspraak met Marc verloopt goed, maar het wordt er niet makkelijker op. Toch heb ik een rustig vertrouwen in het nu, met als neveneffect de rust dat er in de toekomst dus ook vertrouwen zal zijn, mooi, dan kan ik dat loslaten.

Vanmiddag weer bij het vriendelijke stel de draagbalken van het plafond schilderen. U weet wel; die mooie zware antieke balken die de bovenverdiepingen steunen en het zware lauzedak van het bijna mini-kasteeltje achterin het gehucht. Alles goed en wel hoor, ze zijn heel tevreden over mijn kunnen, maar om die balken een grijs zanderige kleur te schilderen met kleine kwastjes om ook alle houtwurm gaatjes te kleuren, ieder barstje in het gezandstraalde hout... Ook al is het gedaan met Farrow & Ball verf, dan nog... NEEEE, lelijk!
Maar goed, via hen in de toekomst weer meer klusjes en het zijn schatten van mensen. Ze hebben 7 vrienden over de vloer uit Parijs, die mensen maken me ook mee en het wordt steeds gezelliger en informeler. Lili, een prachtige Blauwe Rus (poezenras) met overgewicht en een knalrood halsbandje houdt me gezelschap terwijl het gezelschap in de schaduw van een prachtige es op de voorplaats rust na een maaltijd. (De geuren.... ik geloof niet dat ik nog durf te beweren dat ik kan koken...)