Me inmiddels afgezonderd van Lief die toch maar een pakje tabak is gaan halen. Me verlaten op de Blauwe met bed, keuken, motor en externe badkamer. Zwaar leunend op Daniël van het centrum die me steunt, professioneel, met yoga en sofrologie, onderwijl eenzelfde verlangen koestert en lijdt aan dezelfde terughoudendheid, de eenzaamheid of is het toch een stoute droom? Het doet er niet toe, de auto's rijden een andere richting uit. Ik stop op het bospad, de paar platte vierkante meters die me de slapeloze nacht door helpen. Een alpha-toestand, al sinds vorige week zondag, onbegrepen, niet oververmoeid, toch zonder slapen.
Ik wil niet mijn hele hebben, houden en leven op het gebrek aan nicotine gooien. Ik leef toch gewoon, net als ieder ander, met of zonder roken. Maar toch. Wat is dat toch?
Tijdens de ochtendkoffie thuis met Sarko grazend voor het huis lees ik Lief's lange brief. Toch valt er veel te zeggen voor het effect van nicotine, wel of niet in het systeem van het menselijk lichaam. Voor alsnog weiger ik.
Ik wil per se weten hoe het voelt zonder het stofje en ander gif in het lijf. Ik wil echt en per se weten hoe ik ruik, hoe mijn huid eruit kan zien, hoeveel meer essen ik kan snoeien per dag, hoeveel stenen ik omhoog kan gooien om de nog te bouwen muren te voorzien van basis materiaal. Wil ik weten hoe ik slaap en droom, de nu afwezige facturen in het leven,sinds 20 jaar! Daniël schudt meewarig het hoofd bij het horen van hoe mijn nachten verlopen. Want echt lieve lezers, ik slaap niet! Ook droom ik niet. Ik ben me steeds, de hele nacht door, bewust van het feit dat ik wel onder de wol lig, maar niet slaap, of droom! Bizar.
Gisteren vraagt mevrouw T, voor wie ik het huishouden doe, hoe het me afgelopen week vergaan is, zonder roken. Ik biecht op van haar een sigaret gejat te hebben vorige week maandag, de laatste sinds exact een week. 'Wil je een sigaret? Vraag me er dan één, dan roken we samen.' Waarop mijn antwoord luidt dat ik 'hem' niet nodig heb. En zo ga ik aan het ramen lappen en keukenkastjes boenen.
Verward blijf ik toch. Daar helpt geen goeroe als Daniël tegen, geen sofrologie of nachtje in 'mijn' Blauwe met uitzicht op een mysterieuze maan.
Geduld, afwachten, mijn ding blijven doen, een wijntje extra en zo vaak ik kan naar yoga, sauna, hamman, sofro....
12 Appeltaarten later een mager resultaat. Appels plukken, boontjes doppen, de rust en M&M-vrede hersteld? Werkt het?
daar worden dus dawngbuizen voor gebruikt
BeantwoordenVerwijderenHa Marine,
BeantwoordenVerwijderenGewoon doorzgaan, jezelf afleiden en je niet door je verslaafde brein voor de gek laten houden. Je zult zien, het wordt steeds makkelijker en uiteindelijk zul je HEEEEL blij zijn dat je niet meer rookt. Een vriend van me, kettingroker is op zijn 67ste gestopt en nu 5 maanden zonder sigaret.
Met mijn dwangbuis strak aan kijk ik uit naar het uiteindelijk....
BeantwoordenVerwijderenDag Martine
BeantwoordenVerwijderenGoed bezig,volhouden! Er bestaan ook kauwgoms om de pijn te verzachten maar dat is misschien ook weer zo'n gedoe om die te gaan halen en die zullen ook wel niet gratis zijn. Ik vind dat je het goed doet! Over een tijd ga je je veel beter voelen (ik ken er genoeg die ervan af zijn geraakt). Je kunt het.
wat is een maand op 20 jaar?
Verwijderenmoet kunnen
alleen het niet slapen is een drama,het ontwricht mijn leven, dan duurt een maand best lang
Daar heeft deze dan weer bewondering voor :-]
VerwijderenZeg, hou eens op. Niet slapen zit in je kop, dat heeft niks met stoppen met roken te maken, maar met onrust en onvrede. Yep, weet er alles van.
BeantwoordenVerwijderendeze houdt op ... ;-)
VerwijderenLief kind,
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder zei altijd; al slaap je niet dan rust je toch. Blijf in godsnaam volhouden. Ik heb in mijn hele leven en dat duurt al een poosje, nog nooit 1 sigaret gerookt.
Hou vol, stoere meid, je kan het, na alles wat ik al jaren van je gelezen hebt.
Rookvrije groeten van elna
t is je leven
BeantwoordenVerwijderen't mijne alleen
Verwijderenvan nummero uno
BeantwoordenVerwijderen