Trappen

Ongeveer 5x8 meter is de gehele vloeroppervlakte van het boven huis. Verdeeld in tweeën met de woonkeuken en een smalle zijkamer die je bereikt door links van de voordeur de trap naar boven te negeren en een klein houten deurtje te openen. De enige trap in huis vult de woonkeuken, samen met de kollosale schouw, die nog groter lijkt door de kleine kamer waar die in staat. Geen ruimte voor een zithoek, of je moet een minibarretje plaatsen als eettafel. Om de rest van het huis te bereiken moesten we altijd buitenom, via de smalle afgesleten stenen trapjes. Ach, we zijn maar met z'n tweetjes, kleine families die niet 1-2-3 op de stoep zullen staan, geen B&B of Gites plannen, we zijn niet lang, groot en breed -Marc wel breed natuurlijk- dus we redden het prima. 

De trap met houten tussenwand maakt onze woonruimte heel klein. De vorige eigenaar heeft het wandje onder de trap maar geel geverfd -lelijk!- om het op te lichten. Onze werkruimte willen we wel in de woonkeuken, want anders verkleumen we, moeten we de kabels een eind doortrekken ten kostte van de signaalsterkte en we beleven dan die woonkeuken niet, we zijn verknocht aan die ruimte met de schouw, wel twee ramen! en twee deuren naar de terrassen toe. We werken veel achter de computers, juist als het slecht weer of donker is en we hebben geen TV. (een echte aanrader) Dus proppen we het eerste half jaar ons kantoor in dat kleine hoekje onder de kastanje houten trap.

Na wat ritjes Nederland groeit de spullenberg en ook de behoefte aan bewegingsruimte. Voor de douche, het toilet en de grote slaapkamer moeten we altijd buitenom. De raderen van Marc draaien al vanaf het eerste uur; 'er moeten trappen komen, één naar beneden, om het huis beter te isoleren en een andere naar de kamers boven zodat de tussenwand eruit kan en ruimte te besparen middels een verlengde wenteltrap.

Eerst dat houten deurtje er maar uit, wat de doorgang naar de zijkamer makkelijker maakt. De tocht door het verrotte zijraam in die kamer negeren we maar even. Op een regenachtige middag slopen we de zijwand gedeeltelijk en fabriceren een bureau waar onze computers de ruimte krijgen. Dat is al een hele vooruitgang, een verademing. Helaas hebben we weinig kasten of opbergruimte, dus het huis staat hier altijd vol met snuisterijen, boeken en oude gevonden typische franse boeren gebruiksvoorwerpen. We willen het zo authentiek mogelijk houden en M&M op een fijne manier toevoegen.

Marc blijft dubben over die trappen, dat de tussenwand en de massieve trap moeten gaan wijken wisten we al tijdens ons eerste bezoek aan dit huisje. We bezoeken alle franse Gamma's in de hoop dat we vallen voor een zo klein mogelijk betaalbare prefab wenteltrap. Maar die dingen zien er niet uit, staan als een vlag op een modderschip in dit zo antieke lieflijke maar donkere cottage in het bos. Net als de nok voor de overkapping van het zwembad plukt m'n Lief een dode kastanje uit het bos en legt deze te drogen in zijn slaapkamer. Het is de trappaal, een dikke kronkelige stam. Vorig jaar zomer leent hij een Makita van P voor het maken van een trapgat naar het middenhuis en de stoftroep vangt aan. Een maandje later zijn we gewend aan de typische, enigszins linke wenteltrap, samen met een dubbelglas raam in de zijkamer en de CV heeft hij gezorgd voor een betere isolatie. Maar ja, die trap naar de bovenverdieping.... De paal moet verlengt, eiken houten treden verlijmd, de brede trap moet weg, de zijkamer boven vergroot en een extra halletje... Het is geen sinecure.

Gisteren was het voor de verandering weer eens vies nat (on)weer, lakens hangen om de werkzaamheden van de wenteltrap, maken het huis nog kleiner en donkerder en samen fixen we dat wel ff. Die tussenwand eruit en die grote donkere trap slopen.. demonteren met beleid, want het hout is prachtig, nuttig.

Marc maakt nog een paar treden, ik ga de trap slopen. Cros en Joppie vinden dit maar niks, hun hele configuratie om zeep. De foto boven; een trap zonder leuning en een missende trede... Het is nu al ruimtelijker, maar raar! De rommel wordt met iedere trede die ik weghaal erger, eventjes, één dagje.

Opeens is ie weg... De tussenwand met trap. Omdat Marc er even tussenuit gaat met P, twee nachtjes, laat hij de trap voor wat hij is, ik zet wel een stoel neer om naar boven te kunnen, we slopen de tussenwand samen, improviseren het bureau wat deels bevestigd is aan die tussenwand en vinden dit proces weer moeilijk. Voor ons een balzaal! Die 5 bij 8 meter in z'n geheel, vele nieuwe mogelijkheden, wèl een zithoek, open kantoor met zicht op het raam voor beide en de schouw. Verandering en een grote!

Begin van de avond ruimen we alles zo goed mogelijk op. We missen de snuisterijen aan en op de trap, de decoraties aan de wand in het trapgat, het is heel raar en tegelijk een verademing, letterlijk. We kijken een film's avonds en Marc blijft werken tussen zijn oren. Hij kan zijn ogen niet afhouden van het trapgat, zoekt oplossingen voor verlichting, spullen, de kast waar hij nu naast zit, snoeren en comfort.

 Ik ben dolgelukkig met het licht en de ruimte. Vanmiddag ga ik wéér stofzuigen, dweilen en opruimen. Wat ik al weken doe sinds hij begon aan de verlenging van de wenteltrap. Die trap is heel erg mooi, natuurlijk, helemaal zelf gemaakt van hout uit ons bos, met liefde bewerkt, geschaafd, verlijmd, gezaagd, geschuurd en in de lijnolie gezet. Alleen ik hoef gebruik te maken van de trap naar boven, naar mijn kamertje, ik wen wel aan het gekronkel en het valt al reuze mee!