maandag 4 mei 2009

Het Krasse Knarrenpad

Wat een opluchting. Het bed is goed bevallen en onze gasten hebben heerlijk geslapen! Ook het ontbijt bevalt prima en m'n ouders hebben zin in de wandeling die ik heb gemaakt en voorbereid. De walkie-talkie gaat mee, wc-papier (en een schepje natuurlijk, want alleen roze bloemen zijn mooi, papier hoort er niet), smeersels tegen insectenbeten en een flesje water. Ze vragen me nog hoe lang de tocht duurt, maar voor de nieuwe wandelaar heb ik geen idee. Dat de rustplaats bij de rivier een mini-koffietafel heeft weten ze niet. Ook waar ze even om zich heen kijken of foto's maken , maakt de tocht ongekend qua duur. 9:15 vertrekken ze al, na een basis-ontbijtje en een bakje koffie.
Zodra ze weg zijn, lopen Marc en ik met alle spullen (tafel en kleedje, 2 stoeltjes en een tas met lekkers, fris en koffie) via het brede pad snel naar de rivier. We zetten alles gezellig klaar en 'rennen' de berg weer op naar huis. Zenuwachtig en gespannen wacht ik af en probeer in te schatten hoe lang ze erover gaan doen. Ma probeerd met de walkie-talkie bij het rustpunt te vertellen dat ze daar zijn belandt en erg genieten van het geheel. Maar mij kunnen ze niet horen, dus de storing is te groot. (boomblad waarschijnlijk).

Ze zijn nu ruim een uurtje weg...
Na 2 uur word ik al ongedurig en ongerust. Walkie-talkie's zijn uit, want de batterijen waren niet goed opgeladen en ik hoor niets dan de vogels, de wind en het water beneden...
Het Krasse Knarrenpad ben ik gaan maken naar aanleiding van hun bezoek vorig jaar eind juni. De tocht langs de beek omlaag naar de rivier en via het stalpad (breed pad dat langs de stal naar beneden loopt) was zwaar en haast onbegaanbaar met vele natuurlijke hindernissen. Ik vond dat heel jammer dat het ons al veel moeite kostte, laat staan voor mijn ouders. Dus voor onszelf, maar met grotere prioriteit zeker voor mijn ouders wilde ik een korte mooie route maken om dit rondje wat makkelijker te kunnen doen. De helling met haar verscheidenheid is alle moeite meer dan waard.
Ik heb het rondje al vaak gemaakt en wist precies wat ik eraan wilde doen om het uit te stippelen en begaanbaar te maken.
De 1e ronde was met de bosmaaier van boven naar beneden maaien. De terugweg omhoog moest anders. Omhoog maaien is te lastig en zwaar, dus steeds enkele meters omhoog en terug naar beneden met draaiende maaier. Het begin was er.
De 2e ronde was met het kleine kettingzaagje, snoeimes en handzaag. De omgevallen bomen zaag ik weg, gevallen takken schuif ik naar de zijkant van het pad. Met de handzaag en snoeimes knip en zaag ik sprieten en takjes weg. Of een enkele braam die het maaidraad niet wist te bereiken.
De 3e ronde is met pen, papier en een hak. Ruim een meter steel met een haaks op de steel staande ijzeren blad. Er zijn passages simpelweg te stijl, of het gruis maakt uitglijden te makkelijk. Als je er valt is dat venijnig. Snelle geimproviseerde trapjes hak ik uit en ik hak wat gladde wortels door. Onderwijl schrijf ik alle orientatie- en herkenningspunten op. (8 kantjes in een a5-schriftje)
Bij de rivier schat ik het varierende waterpeil in om een plekje voor een tafeltje en 2 stoeltjes te verzinnen. De ene dag is de rivier zo goed als leeg en op steeds andere tijden wordt het met enorme kracht en snelheid 'even' volgepompt. Het smeltwater is nog lang niet op. Voorlopig blijft de waterkracht-centrale nog op volle kracht draaien. (later zeker een keer een post over de waterkracht van Frankrijk)
Nu nog uitwerken op de PC en naar het dorp om dit uit te printen.

Na een kleine 3 uur komen ze flink moe, maar lachend weer boven. Ze hebben genoten, 50 foto's gemaakt en de tocht is geslaagd. Ik ben heel blij dat het zo goed bevallen is en het niet te moeilijk of te makkelijk was. Wandeling op maat.
Ze hebben het als een soort puzzeltocht ervaren omdat de orientatie- en herkenningspunten natuurlijke dingen waren. Dus bij de 3e akelei aan je rechterhand de afslag links nemen in de Y-bocht. Na de lindeboom naar rechts. Na een bocht met een brembosje rechtdoor. ("welk van de tig brembosjes zou ze bedoelen???" hoor ik ze denken) Stap over de boomstronk heen en voor de volgende stronk naar rechts. (er liggen er tientallen, maar met goed lezen en kijken kom je er toch wel)
We drinken wat, eten pasta en bedenken wat we de rest van de dag gaan doen.
Ik ga maaien bij een klant. De eerste hier en een hele leuke. Boompjes doen, advies geven en gras maaien... Heerlijk. Castel gaat gezellig met me mee.
Pa en ma gaan lekker relaxen en maken nog een korte wandeling naar de bruggen bij de 'sluizen'. Marc knutseld, rommeld en werkt als vanouds lekker door.
Ik geniet van het maaien en draag mijn steentje bij in onze kosten.
Na m'n thuiskomst neem ik een douch en ma gaat oliebollen bakken...

Ik besluit om dan maar makkelijk te doen, vette hap met salades. Alle vier maken we het eten klaar en zo heb ik ook een beetje vakantie en weer feest. Mijn verjaardagsfeest loopt maar niet ten einde. (met E. naar de markt, paaltje & gedicht, borrel H&T met een geweldige ECHTE avond, toegezongen en taart met kaarsjes erop, kado's uit Nederland (lieve C. dank voor je tas met verrassingen!))
Castel zit steeds boven het achterterras, op haar grens. Verder mag ze nooit. Wij zitten er gezellig bij elkaar en zij kijkt met echte hondeoogjes en slap-hangende oortjes naar ons met het koppie over de rand van de muur boven de keuken. Ik zwicht en overleg met Marc. Ze doet het zo goed met de katten en laat zich zachtjes corrigeren. "viens Castel, viens" en overgelukkig maar heel onzeker komt ze erbij. Pas na de knuffel van de baas (Marc natuurlijk) is het goed. Pa plaagt haar een beetje...
Onze zachtheid wordt beloond met een lieve gehoorzame en gezellige hond. De oliebollen in de schemering begin mei met een zachte half-volle maan doen het goed en het is moeilijk de frisse avondlucht uit te gaan en in te ruilen voor een warm bed. De vermoeidheid wint.
Ma en ik maken nog de fout om af te gaan wassen met heet water terwijl Marc lekker staat te douchen. Ook het tandenpoetsen in de keuken is na deze 1e teleurstelling onmogelijk. Er staan drie mensen in de keuken... :-(
Een extra knuffel maakt het een beetje goed. Dag dag, welterusten avond, fijne nacht nacht en morgen zeg ik de ochtend goedemorgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten