De aanhoudende warmte die er nu eenmaal bijhoort is iets van ons nieuwe leven hier waar we erg aan moeten wennen. Alhoewel, wennen, dat doen we waarschijnlijk nooit zo blank en blond als we zijn. Het maakt ons slap en loom. Alle benedenruimtes zoals de schuur, woonkeuken of de bar zijn heerlijk koel, maar daar is niets te doen. Met jeukende zwetende handen proberen we al lummelend de dagen door te komen. Een lauze krijgt zijn plek of we verven een balk en luikje. We zakken verveeld af naar de rivier, om daar in-actieve vissen niet te zien te krijgen. De waterstand is te hoog om wat door het water te waden en als je weer omhoog gaat lopen breekt het zweet je na 3 stappen weer uit. De PC's zijn nog steeds niet gemaakt, dus foto's bewerken, filmpjes verkleinen of Second-Life-werk zit er ook niet in. Zelfs m'n favoriete computer-spelletje kan niet gespeeld worden om de tijd te doden. Ik probeer steeds moed te verzamelen warme sokken en werkschoenen aan te trekken om echt wat te gaan doen, maar het is me allemaal echt even te zwaar. 's Avonds kijken we ons ogen uit naar de hemel. De sterren blijven adembenemend, in hun schittering, hun aantal en de overvloedige wensen die we kunnen doen. Er vallen er zoveel, dat we er veel missen, onze kijkwijdte is te klein. De snelle slanke flitsen of de lange brede staarten die als vuurwerk door de hemel schieten zijn talrijk!
We waren ter afleiding op het eten gevraagd bij R. Ook in dat dorp is het een weekje feest, waar niet zomers, en natuurlijk is er dan een vuurwerkshow. (De dorpsfeesten zijn echt allemaal hetzelfde; duren een weekend of een midweek, kennen allemaal het streekgerecht Aligot met saucijzen, altijd een rommelmarkt, altijd een theater- of muziekvoorstelling, vaak een kermis en altijd! een vuurwerkshow met muziek.) Alle dorpen proberen het andere dorp de loef af te steken met nog groter, mooier of beter. Maar voor ons zijn ze eigenlijk allemaal hetzelfde) Dit vuurwerk waar we gedrieëen ruim een uur op hebben mogen wachten, was de moeite waard. Honderden mensen zaten en wachtten met ons aan de overkant van de plas. Het begon 45 minuutjes te laat, maar voor die 5 a 10 minuutjes vuurwerk toch zeker super om de sfeer tot ons door te laten dringen. Het was ook heel fijn even bij R. en haar 2 hondjes te zijn. Ze woont zo heerlijk rustig in een typisch frans huis met een geweldig uitzicht op de omgeving. Die uitjes zijn heerlijk zo nu en dan, maar liever werken we stevig door, verzetten we bergen saampjes.
Nu dus even niets, nada, noppes. Nog geen bijtende vis of herrieschoppende motor-rijders, stilte. Zo stil dat het ons opvalt dat zelfs de vogels geen enkel geluidje laten horen.... pfffffffffffff lamlendigheid ten top, jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten