Een zeer voorspoedige reis rijker vallen we nu afzonderlijk in een mineur-stemming.
Ongesteldheid of tegenslagen, het zou zonder ook niet altijd meevallen.
Gisteren voor we hier aankwamen heb ik al in het meer bij Laussac gezwommen, werkelijk heerlijk.
Mooi water, fijne temperatuur en meetbare afstanden. (naar de overkant en terug).
Bij aankomst waren we minder blij.
Dat wat we netjes en schoon hadden achter gelaten was weer een smerige janboel.
Niet enkel door de (vleer)muizen, maar vooral door de pyromane neigingen van Christian (huidige eigenaar).
Alles wat hem niets waard lijkt verdwijnt in de schouw. De meest grote en van kunststof vervaardigde spullen gaan daar in rook op.
Ook het donkerhouten plafond is zwart en er hangt een giftige verbrandingslucht in huis.
Door de zomerwarmte ruikt het er extra smerig, zwaar, bedompt….
De moed zakt me bijna gelijk in de geslipperde tenen. Gelukkig betrekt de hemel en koelt het onweersbuitje wat af. We eten, nemen een borrel en gaan toch maar in de kamer boven de woonkeuken slapen.
Na een heerlijk stille nacht is het heerlijk fris wakker worden op het terras. De druppels op de bladeren en in het gras moeten nog verdampen en de wolken hangen nog wat statisch in het dal.
Na de koffie aan de slag. Marc met de electriciteit en ik met het leegruimen en soppen van de grote slaapkamer. Christian heeft hem al leeggeruimd (zie schouw) dus het scheelt mij een hoop gesjouw. Gelukkig een groot voordeel van zijn ruimwoede. (nadeel alle leuke bijzondere spullen zijn weg, het gaat hem niet om het geld, maar wel om de waarde van de oude troep hier??????)
Pas in de middag durf ik diep adem te halen in de slaapkamer en er op blote voeten te lopen.
Buiten is de temperatuur nog steeds een graad of 30. Weinig wind, die wel voelbaar is als je op het pad gaat wandelen dat af en toe open langs de helling loopt. Ik loop 2 x naar de paal waar onze electriciteit ‘aankomt’ vanaf de andere kant van de rivier om daar de knop om te zetten. Zo kan Marc verder met puzzelen en ik heb een wandeling in die heerlijke bergbries.
Hier en daar kan ik al een rijpe braam snoepen, erg zoet en over een maandje genoeg voor liters jam en sap.
De soorten vlinders laten me geloven in een aangekocht stukje paradijs, maar terug bij het huis blijkt maar weer die onverbeterlijke realiteit; hitte, geen electriciteit (er schijnt iets geks mee te zijn) en bergen rommel en stof.
Rond half zes waren we het allemaal wel een beetje beu.
Ik had net een bijna 20 jaar oude fles wijn open gemaakt (het leek wel koffie zo donker) toen ik opeens wel zin had om het plakkerige eruit te zwemmen. Marc wilde er ook wel even uit, dus eens kijken hoe lang het eigenlijk rijden is.
Bijna 3 kwartier voor een paar 100 meters crawlen…. Maar a la, alle afstanden zijn hier wat langer, dus in de laro gesprongen.
Die auto is wat aan het sputteren, veren die erin of juist uit hun behuizing schieten, een nauwelijks werkende handrem en geen goede afstelling. Als de motor koud is komt de auto nauwelijks een heuveltje op…. Dus ook dat knaagt.
Verder is het niet machtig zijn van de franse taal een erg hoge barriere, maar de toekomst weet daar raad mee.
’s Avonds de badkamer wat ingeruimd en tot mijn schrik doet de keukenkraan het niet. ……. Vermoeidheid; want de kraan stond naar links gedraaid en dan zou er warm water uit moeten komen. (dat is er nog niet want de gasinstallatie is nog niet gerepareerd) domdomdom.
Voor nu heb ik niet de beleving van ooit een permanente bewoning hier. Het is allemaal iets te primitief om me een voorstelling van te kunnen maken. Dat getutter met water koken om af te kunnen wassen is nu nog even leuk, zo zomers. Maar voor permanente bewoning hebben we nog zo verschrikkelijk veel te doen.
Zo een laatste glaasje wijn en zo mug-vrij mogelijk het heerlijke schone bed in :-]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten